που όλο θέλω να την πω κι όλο κρατιέμαι.
Έχω μια σπίθα στη ματιά
που όλο με καίει στα κρυφά
και τυραννιέμαι.
Έχω έναν φόβο σαν θεριό
και μια αγάπη σαν Θεό
για να ξεχνιέμαι.
Όταν τα "πρέπει"
μ' ενοχλούν
βάζω τα "θέλω"
που μπορούν να τα φοβίσουν.
Κι όταν με πνίγουν τα μπορεί
κάνω βουτιά σε μια ευχή,
πράξεις να γίνουν.
Έχω μια πόλη μαγική
μες στης ψυχής μου την στροφή
που θα γυρίζω.
Κι εκεί θα μένουν όλοι αυτοί
καρδιάς, αγάπης εκλεκτοί
που θα γνωρίζω.
Έχω μια λέξη στο μυαλό
που όλο θέλω να την πω
κι όλο κρατιέμαι.
Κι όταν σκιά μπαίνει στο φως
κι έρχεται μαύρο ολοταχώς
αποτραβιέμαι.
Βάγια Μπαλή 31/07/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου