 |
| Σκόπελος |
Εύβοια - Στο δρόμο για την Αλόννησο
Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε το 1907. Το ύψος του πύργου του ειναι 19 μέτρα και τό εστιακό του ύψος είναι 62 μέτρα. Eιναι εγκατεστημένος στο Ποντικονήσι, ένα νησάκι βραχώδες, ερημικό, γυμνό και άνυδρο στη Β.Α. του Αρτεμησίου ακρωτηρίου.
Πρόκειται για φάρο Α΄κλάσης από τους καλύτερους του Ελληνικού φαρικού δικτύου. Είναι ο μοναδικός μικτός φάρος ο οποίος προβάλλει σταθερό λευκό φώς για το ελεύθερο πλόου. Aναβοσβήνει με λευκό φώς για την ύφαλο Λευθέρης μεταξύ Σκιάθου και Μαγνησίας και με ερυθρό για τους υφάλους της Σκιάθου. Source:Goevia.com
Αλόννησος
Το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων είναι το μεγαλύτερο Ευρωπαϊκό θαλάσσιο πάρκο και το πρώτο στην Ελλάδα. Το πάρκο περιλαμβάνει τα νησιά Αλόννησος, Περιστέρα, Κυρά Παναγιά, Γιούρα, Ψαθούρα, Πιπέρι και Σκάντζουρα. Στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων υπάρχει ένας μοναδικός συνδυασμός χερσαίων και θαλάσσιων Μεσογειακών βιοτόπων με εκατοντάδες είδη φυτών και ζώων, αλλά και σημαντικά αρχαιολογικά και ιστορικά μνημεία. - Copyright © wondergreece.gr
Η περιοχή παρουσιάζει ιδιαίτερο επιστημονικό, εκπαιδευτικό και πολιτισμικό ενδιαφέρον με ευρήματα από την Προϊστορική, την Κλασσική και τη Βυζαντινή περίοδο (ναυάγια, παλιά μοναστήρια και εκκλησίες). Σε περιοχές όπου η πρόσβαση στο ευρύ κοινό είναι ελεύθερη, οι επισκέπτες μπορούν να ενασχοληθούν με τη κολύμβηση, την ελεύθερη κατάδυση, την παρατήρηση της άγριας ζωής, την ερασιτεχνική φωτογράφηση και βιντεοσκόπηση, την επίσκεψη σε πολιτιστικά μνημεία, το περπάτημα κ.λπ. Υπάρχουν συγκεκριμένοι περιορισμοί όσον αφορά την ερασιτεχνική αλιεία. Το κυνήγι απαγορεύεται, εκτός τoυ νησιού Γιούρα που χρειάζεται ειδική άδεια. - Copyright © wondergreece.gr
Υπάρχουν συγκεκριμένοι περιορισμοί όσον αφορά την ερασιτεχνική αλιεία. Το κυνήγι απαγορεύεται, εκτός τoυ νησιού Γιούρα που χρειάζεται ειδική άδεια. Η γεωγραφική απομόνωση της περιοχής, η μορφολογία, ο περιορισμένος βαθμός ανθρώπινης παρέμβασης και η άριστη κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, καθιστούν το τοπίο και τις θαλάσσιες περιοχές του Πάρκου, ιδανικό καταφύγιο, για πολλά απειλούμενα με εξαφάνιση, είδη της χερσαίας και θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας. Xλωρίδα - Copyright © wondergreece.gr
Τα νησιά καλύπτονται από μεσογειακά δάση κωνοφόρων όπως το πεύκο, μακία βλάστηση με θάμνους όπως η κουμαριά, το σχίνο, το φιλλύκι, το ρείκι, ο ράμνος και το πουρνάρι, συχνά σε μορφή δενδρώδη. Ακόμη συναντούμε αειθαλή, όπως το κρητικό σφενδάμι, η αγριελιά, το θαμνοκυπάρισσο και το σπάνιο δεντράκι Amelanchier chelmea. Συνηθισμένα είναι ακόμη τα φρύγανα σε μεγάλη ποικιλία ειδών. - Copyright © wondergreece.gr
Αλόννησος Παλιό Χωριό Αλοννήσου ΧΩΡΑ. Το Παλαιό Χωριό ή αλλιώς Λιαδρόμια ατενίζει τη γαλάζια θάλασσα από την κορυφή ενός λόφου.
Υπήρξε η πρωτεύουσα του νησιού έως το 1965 , όταν ένας καταστροφικός σεισμός ανάγκασε τους κατοίκους να το εγκαταλείψουν.
Η παλιά Χώρα.Η Αλόννησος είναι νησί της Ελλάδας. Βρίσκεται στο Αιγαίο πέλαγος και ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Σποράδων. Η συνολική έκτασή του φθάνει τα 64,5 τχλμ. και το μήκος των ακτών του τα 67 περίπου χλμ. Μέγιστο μήκος περίπου 20 χλμ. και πλάτος από 3 μέχρι 4,5 χλμ. Χωρίζεται από τη Σκόπελο νοτιοδυτικά με τον πορθμό Αλοννήσου, εύρους 2 ν.μιλίων και βορειοανατολικά από τη νήσο Πελαγονήσι με τον πορθμό Πελαγονησίου, εύρους 3,5 ν.μ. Ο όρμος Πατητήρι αποτελεί το επίνειο της νήσου, όπου και συνδέεται ακτοπλοϊκά με το Βόλο, τη Σκιάθο, τη Σκόπελο και τη Θεσσαλονίκη. Αναφέρονται επτά μοναστήρια.
ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ ΤΟ ΠΑΤΗΤΗΡΙ. Το Πατητήρι υπήρξε το επίνειο λιμάνι της Παλιάς χώρας (μικρός μόλος που εξυπηρετούσε παλαιότερα και ως λιμάνι υπήρχε επίσης και στη παραλία στο μικρό Μουρτιά) και μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1965 που ερήμωσε την παλιά πρωτεύουσα , έγινε το μεγαλύτερο χωριό και η νέα πρωτεύουσα του νησιού.
Η τοποθεσία που είναι κτισμένο το Πατητήρι είναι υπέροχη μέσα σε δάσος και υπέροχη ακτογραμμή και διαθέτει πεντακάθαρη παραλία.
Δυστυχώς όμως με εξαίρεση το Παλιό χωριό που διασώζεται η παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού οι υπόλοιποι οικισμοί δεν κατάφεραν να διατηρήσουν την πλούσια σε κληρονομιά αλλονησιώτικη αρχιτεκτονική έτσι οι περισσότεροι νέοι οικισμοί της Αλοννήσου και το Πατητήρι διαθέτουν πιο νέες κατασκευές με σύγχρονες ανέσεις αλλα συστηματικά τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι βελτιώνουν συνεχώς την αισθητική του οικισμού.
Η νήσος Ίκος, και σημερινή Αλόννησος, παρουσιάζει την πιο μακραίωνη ιστορία ανθρώπινης παρουσίας στο Αιγαίο. Η πρώτη ανθρώπινη κατοίκηση της Αλοννήσου τοποθετείται στη Μέση Παλαιολιθική εποχή, τότε που πιθανολογείται ότι το νησί ήταν ενωμένο με τα άλλα νησιά και τη Θεσσαλία. Την περίοδο 1969-1970, οι ανασκαφές που διεξήχθησαν από τον Δημήτρη Θεοχάρη στη νοτιοδυτική παραλία της Αλοννήσου (απέναντι από τη χερσόνησο Κοκκινόκαστρο), πάνω στο μικρό νησί Βράχος, έφεραν στο φως για πρώτη φορά λείψανα χρονολογημένα στη Μέση Νεολιθική εποχή (5.000-4.000 π.Χ.). Αποκαλύφθηκαν άφθονα εργαλεία, απολεπίσματα από σκληρό ασβεστόλιθο και απολιθωμένα οστά μεγάλων ή μικρότερων θηλαστικών του Πλειστόκαινου. Σύμφωνα με τις έρευνες πρόκειται πιθανότατα για θέση στην οποία στάθμευαν οι κυνηγοί της Μέσης Παλαιολιθικής εποχής (100.000-33.000 π.Χ.), για να κατασκευάσουν τα λίθινα εργαλεία τους, να διαμελίσουν τα θηράματά τους και να καθαρίσουν τα δέρματα των ζώων.
Ο ναός Γεννήσεως του Χριστού Μονόχωρη βασιλική με τρούλο σε τύμπανο, του 17ου αιώνος, στην Παλιά Χώρα. Διέθετε είσοδο και στο βόρειο τμήμα η οποία καταργήθηκε με την κατασκευή του ναού. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού, το οποίο απεικονίζει τους Δώδεκα Αποστόλους, μεταφέρθηκε εδώ το 1964 από την κατεδαφισθείσα εκκλησία του Αγίου Νικολάου.
Αλόννησος Παλιό Χωριό Αλοννήσου ΧΩΡΑ. Το Παλαιό Χωριό ή αλλιώς Λιαδρόμια ατενίζει τη γαλάζια θάλασσα από την κορυφή ενός λόφου.
Υπήρξε η πρωτεύουσα του νησιού έως το 1965 , όταν ένας καταστροφικός σεισμός ανάγκασε τους κατοίκους να το εγκαταλείψουν.
Για χρόνια πολλά παρέμενε έρημο και ξεχασμένο μέχρι που τα βήματα κάποιων ξένων περαστικών, των οποίων η ομορφιά και η ιστορία τους μίλησαν στις καρδιές τους αγόρασαν τα μισογκρεμισμένα σπίτια από τους κατοίκους που στη προσπάθεια και στον αγώνα τους να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους αυτή τη φορά στην τοποθεσία Πατητήρι τα πουλούσαν δυστυχώς όσο όσο, αλλά ευτυχώς και τους ξανά έδωσαν ζωή με απόλυτο σεβασμό στην αρχιτεκτονική του τόπου.
Σήμερα η Χώρα, η οποία κατοικείτε κατά 60% από Άγγλους και Γερμανούς και 40% από Έλληνες , είναι ένα στολίδι πολιτισμού και ομορφιάς.
Τα λιθόστρωτα καλντερίμια σε καλούν να τα περπατήσεις και να δεις από κοντά τα παραδοσιακά σπίτια γεμάτα λουλούδια . Να καθίσεις στα ταβερνάκια και να αφήσεις το βλέμμα σου να πλανηθεί στο απέραντο γαλάζιο και να ονειροπολήσεις ατενίζοντας το ηλιοβασίλεμα δυτικά προς τη Σκόπελο.
Οι λιθοσκέπαστες εκκλησιές του Αγίου Αθανασίου , του Αγίου Γεωργίου , του Χριστού με τις υπέροχες τοιχογραφίες , τα πετρόχτιστα αλώνια , ο ανεμόμυλος στην είσοδο , το Διοικητήριο και τα εναπομείναντα Βυζαντινά τείχη δεν αφήνουν ασυγκίνητο κανένα ταξιδιώτη.
Ακολουθώντας μια διαδρομή μέσα στα πεύκα , τις ελιές και τις μελωδίες των πουλιών μπορεί κανείς να φτάσει στο γραφικό ξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων όπου η καταπληκτική θέα θα τον αποζημιώσει σίγουρα.
Σκόπελος
Η Σκόπελος είναι το πιο πράσινο νησί στην Ελλάδα. Εδώ, όπου το πράσινο των πεύκων και των πυκνών δασών σμίγει με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού δημιουργώντας μία εικόνα απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, ο επισκέπτης θα βρεθεί σε μια ειδυλλιακή γη, σε ένα μικρό παράδεισο στην καρδιά της Ελλάδας.
Το νησί της Σκοπέλου χαρακτηρίζεται από τα πυκνά δάση και το γαλάζιο της Θάλασσας, για αυτό και στις 5/7/97 ανακηρύχθηκε επίσημα ως πράσινο και γαλάζιο νησί από τον διεθνή οργανισμό Βιοπολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της έκτασης του νησιού (άνω του 67 %) καλύπτεται από παρθένο πευκοδάσος. Ένα δάσος που όταν επισκεφτείτε τη Σκόπελο θα χρειαστεί και τη δική σας αγάπη, φροντίδα και προσοχή για να παραμείνει όπως είναι.
Η πόλη της Σκοπέλου επίσης έχει χαρακτηριστεί με προεδρικό διάταγμα από το 1978 ως παραδοσιακός οικισμός (19/10/78 προεδρικό διάταγμα 594, 13-11/78), κυρίως λόγω της αρχιτεκτονικής της , μείγμα διάφορων αρχιτεκτονικών ρυθμών , που δίνει μια αρχοντική όψη στην πρωτεύουσα του νησιού.
Ο ναός του Αγίου Μιχαήλ Συννάδων, θα τον συναντήσετε κοντά στην Εμπορική Τράπεζα. Είναι μια πέτρινη εκκλησία με στέγη από σχιστολιθικές πλάκες. Εδώ έχουν καταγραφεί 24 εικόνες του 17ου και 18ου αιώνα και στην αψίδα του Ιερού είναι εντοιχισμένη επιτύμβιος στήλη.
Η περιήγηση στο νησί της Σκοπέλου είναι γιορτή για τον επισκέπτη, όαση για εκείνον που γυρεύει την ομορφιά σε κάθε του βήμα. Η ιστορία είναι ζωντανή και γιορτάζει με το σήμερα και το πάντρεμα αυτό κάνει το νησί κάτι περισσότερο από έναν απλό τουριστικό προορισμό.
Καταπράσινη σε γαλάζιο φόντο, η Σκόπελος εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με τον πλούτο της φύσης της. Ούτε μια μικρή, απόμερη γωνιά δεν έχει μείνει ξεχασμένη από τα πεύκα. Ακόμη και μοναχικοί βράχοι μέσα στη θάλασσα κάποιο δένδρο ή θάμνο θα φιλοξενούν στη μικρή τους επιφάνεια. Τα βουνά της Σκοπέλου με τις πολλές πηγές και τα πεύκα αποτελούν ένα ακόμη μοναδικό στολίδι του νησιού, όπως επίσης και οι γραφικοί κόλποι, οι υπέροχες παραλίες και τα μοναδικά του τοπία.
Αξίζει να πούμε εδώ δυο λόγια για την Παναγίτσα του Πύργου, όπως αποκαλούν οι Σκοπελίτες την εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκεται στην άκρη του λιμανιού.
Η εκκλησία αυτή βρίσκεται πάνω στο βράχο στην είσοδο του λιμανιού της Σκοπέλου και είναι μια από τις πρώτες εικόνες που έχει ο επισκέπτης φτάνοντας στο νησί, πολύ εντυπωσιακή θα λέγαμε. Ο τύπος της εκκλησίας είναι σύνθετος, σταυροειδής και ο τρούλος της στηρίζεται σε τέσσερις κίονες που βρίσκονται στον κυρίως ναό και δεν περικλείονται από το τέμπλο. Το τέμπλο χρονολογείται από τον 17ο αιώνα και παρουσιάζει σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Είναι επίσης διακοσμημένο με σκαλιστά λουλούδια και πουλιά γύρω από τα πλαίσια με τις εικόνες των αγίων. Υπάρχουν τέλος , εικόνες του 18ου και 19ου αι. καθώς και μια μεγάλη εικόνα που βρέθηκε στη θάλασσα.
Λένε οτι αν σημάνουν οι καμπάνες της Σκοπέλου και φυσάει νοτιάς ο ήχος θα φτάσει μέχρι το Αγιο Ορος και αντίστροφα αν φυσάει ο βοριάς.
Πρέπει να αναφέρουμε πάντως ότι πάρα τη μακραίωνη ιστορία της Σκοπέλου, όλοι οι ναοί που σώζονται μέσα στην πόλη χρονολογούνται στη μεταβυζαντινή περίοδο.
Αξίζει λοιπόν να επισκεφτείτε κάποιους από τους πολυάριθμους ναούς και τα μοναστήρια, ξεκινώντας από την πόλη της Σκοπέλου —
Βεράντα στο Αιγαίο.....Από κάτω η Παναγία η Σκοπελίτισσα!
Καταπράσινη σε γαλάζιο φόντο, η Σκόπελος εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με τον πλούτο της φύσης της. Ούτε μια μικρή, απόμερη γωνιά δεν έχει μείνει ξεχασμένη από τα πεύκα. Ακόμη και μοναχικοί βράχοι μέσα στη θάλασσα κάποιο δένδρο ή θάμνο θα φιλοξενούν στη μικρή τους επιφάνεια. Τα βουνά της Σκοπέλου με τις πολλές πηγές και τα πεύκα αποτελούν ένα ακόμη μοναδικό στολίδι του νησιού, όπως επίσης και οι γραφικοί κόλποι, οι υπέροχες παραλίες και τα μοναδικά του τοπία.
Κάτω από το Κάστρο....
 |
Την παντοκρατορία του πράσινου διακόπτουν το λευκό των οικισμών, ιδιαιτέρως των παραδοσιακών, όπως στη Χώρα και στο Παλιό Κλήμα, καθώς και το εντυπωσιακό πλήθος των μοναστηριών και των εξωκλησιών, ενώ τις διαφορετικές επικράτειες της θάλασσας και του πεύκου οριοθετούν οι επίσης λευκές αλλά και πολύχρωμα βοτσαλωτές παραλίες και αμμουδιές και τα σκουρόχρωμα βράχια.
Σημαντικό στοιχείο του νησιού αποτελεί η διαφορετικότητα του τοπίου ανάλογα με την ώρα της ημέρας, το φως και τις καιρικές συνθήκες. Η ιδιαιτερότητα αυτή οφείλεται στη γεωγραφική θέση της Σκοπέλου, η οποία βλέπει σε όλα τα σημεία του ορίζοντα , ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την ανατολή του ήλιου από το Κάστρο της Χώρας και το ηλιοβασίλεμα από το γραφικό λιμανάκι του Λουτρακίου. Στη Σκόπελο, με τις πάμπολλες μαγευτικές γωνιές, ο επισκέπτης δε θα πλήξει κι αυτό έχει να κάνει σίγουρα και με το γεγονός ότι κάθε στιγμή το τοπίο μοιάζει διαφορετικό.
Σκόπελος, η Χώρα του νησιού, Στο βορρά μέσα σε μια κλειστή αγκαλιά είναι χτισμένη η πανέμορφη μικρή πολιτεία της Σκοπέλου με τα σφιχταγκαλιασμένα σπίτια που περιβάλλουν το Κάστρο και κατεβαίνουν μέχρι κάτω στο λιμάνι, αφού τώρα πια οι βάρβαροι δεν απειλούν το νησί.
Ανάμεσα στα σπίτια αναρίθμητα μικρά εκκλησάκια που με ιδιαίτερο σεβασμό φροντίζουν οι Σκοπελίτες συνεχίζοντας να διατηρούν αυστηρά τη θρησκευτική τους παράδοση.
Στενά πλακόστρωτα ανηφορικά σοκάκια που διακόπτονται κάθε τόσο από πλατύσκαλα και σκαλοπάτια ζώνουν τις γειτονιές, τεράστιες μπουκαμβίλιες αγκαλιάζουν μπαλκόνια και φρεσκοασβεστωμένους τοίχους, που κλείνουν μέσα τους μικροσκοπικές αυλές.
Τα αυστηρά καφέ σκούρα πορτοπαράθυρα του παρελθόντος δίνουν δειλά δειλά τα τελευταία χρόνια τη θέση τους σε άλλα πιο ζωντανά χρώματα.
Αν και οι τόνοι του καφέ από το ανοικτό μπεζ μέχρι το σκούρο της σοκολάτας εξακολουθούν παραδοσιακά να επικρατούν, οι Σκοπελίτες τολμούν πια να κοσμήσουν τα κουφώματα των σπιτιών τους με πράσινα, γαλάζια, μπλε και σμαραγδιά χρώματα, ακόμα και το κόκκινο φλογίζει μια πόρτα εδώ και ένα μπαλκονάκι παρά πέρα.
Από τον 16ο αιώνα π.Χ που η σημερινή Σκόπελος ονομαζόταν Πεπάρηθος από τους Κρήτες που έφτασαν στο νησί φέρνοντας μαζί τους την καλλιέργεια της ελιάς και της αμπέλου, το νησί κατοικήθηκε από πολλές διαφορετικές εθνικές ομάδες, πράγμα που φαίνεται να αποτελεί παράδοση, αφού και σήμερα δεν είναι λίγοι οι αλλοδαποί που διάλεξαν τη Σκόπελο για πατρίδα τους.
Πολλοί είναι αυτοί που μένουν μόνιμα εδώ, μοιρασμένοι και στα υπόλοιπα χωριά της Σκοπέλου και κυρίως στο Παλιό Κλήμα, απολαμβάνοντας την ομορφιά και τη γοητεία που προσφέρει ο μοναδικός αυτός τόπος στους 6.000 περίπου κατοίκους του και τους αναρίθμητους καλοκαιρινούς επισκέπτες .Αυτοί οι ξένοι άλλωστε είναι που σέβονται περισσότερο απ’ όλους τους άλλους την παράδοση και το χρώμα του νησιού, που αντέχει ακόμα παρ’ όλες τις προσπάθειες αρκετών να το παραδώσουν στις ευκολίες του “πολιτισμού”.
Μέσα στην Χώρα της Σκοπέλου θα περιπλανηθείτε στα μικρά γραφικά δρομάκια μια όμορφη διαδρομή ξεκινά από το Πηγαδάκι , λίγο πιο πάνω από την παραλία της Χώρας, απ’ όπου θα ανηφορίσετε για το Ενετικό Κάστρο που χρονολογείται από το 13ο αι. και φτιάχτηκε από την οικογένεια των Γκίζι. Υπάρχουν βέβαια μόνο υπολείμματα από τα τείχη του, όμως αξίζει, καθώς θα έχετε τη δυνατότητα να θαυμάσετε την υπέροχη θέα από εκεί.
Κατηφορίζοντας από τα πολλά σκαλοπάτια, θα συναντήσετε πολλά εκκλησάκια , από τα πιο παλιά της Χώρας, σταματώντας κάθε τόσο για να θαυμάσετε την μοναδική θέα. Όταν νομίσετε ότι έχετε χαθεί στα αναρίθμητα δρομάκια της Σκοπέλου, απλά κατηφορίστε σε ένα από αυτά και θα βρεθείτε στο λιμάνι της.
Στην Χώρα της Σκοπέλου θα θαυμάσετε ακόμη το σπίτι του λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα (δίπλα από την εκκλησία των Τριών Ιεραρχών) , το οποίο πρόκειται να ανοίξει για το κοινό στο προσεχές μέλλον, τα εκθέματα του Λαογραφικού μουσείου , στο κέντρο της Χώρας, αλλά και την υπέροχη αρχιτεκτονική εν γένει των σπιτιών του οικισμού. Αξίζει επίσης μια επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο του Ασκληπιείου, ο οποίος βρίσκεται δεξιά του λιμανιού στην περιοχή Αμπελική. Εκεί εκτίθεται επίσης μικρός αριθμός αρχαιολογικών ευρημάτων.
Οι μύθοι και οι θρύλοι με θεούς, ημίθεους, μυθικούς βασιλιάδες, πειρατές, δράκοντες και αγίους, προσδίδουν στην όμορφη εικόνα του νησιού τη μυστηριακή της διάσταση.
Όλοι αυτοί οι μύθοι αρχίζουν από τότε που ο Πεπάρηθος, ο γιος της Αριάδνης και του Διονύσου και εγγονός του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, έδωσε το όνομά του στο νησί από τότε που ο αδελφός του, Στάφυλος, κατοίκησε στα χρόνια της μινωικής θαλασσοκρατορίας πρώτος το νησί από τότε που ο Διόνυσος κυριαρχούσε στον πολιτισμό και στην παράδοση του Πεπαρήθου, για να φθάσει ως τις ημέρες μας η δοξασία ότι για την οικοδόμηση των σπιτιών και των εκκλησιών χρησιμοποιούσαν κρασί· από τότε που για τετρακόσια τόσα χρόνια ένας δράκοντας δυνάστευε τη Σκόπελο, ώσπου να τον σκοτώσει ο προστάτης της Αγιος Ρηγίνος.
Όλες αυτές οι ιστορίες αποτυπώνονται στα τοπωνύμια του νησιού, όπως για παράδειγμα, ο Στάφυλος ή το Δρακοντόσχισμα.
Τα μέρη που μπορεί να επισκεφτεί κανείς στο νησί της Σκοπέλου είναι αμέτρητα:
Τον παραδοσιακό επίσημα χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο οικισμό της Χώρας του νησιού με τις πολυάριθμες εκκλησίες του και τα υπέροχα εκκλησιαστικά μνημεία. Η περιήγηση στα πεντακάθαρα γραφικά σοκάκια της Χώρας αποτελεί μοναδική εμπειρία.
Επιστρέφοντας.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου