ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΙΝΑΚΟΥ " Μια άλλη Σταχτοπούτα "

Photography: Man Ray, Le Violon d'Ingres, 1924

Εγώ είμαι ξηλωμένη ολόκληρη
Ξέφτια, κλωστές και τρύπες
Μα κοίτα στο σωστό το μέρος
Τα ξοδέματά μου
Φορώ ρούχα βεστιαρίου
Θεάτρων μαγικών απολειφάδια
Σπαράγματα καθρέπτου
Την άμαξά μου γυροβολάω
Κάθε βράδυ ξυπόλητη
Με τα γοβάκια μου στις τσέπες
Τις κόψαμε τις πρόβες
Όταν χτυπάνε τα τακούνια μου
Μάρμαρα αχολογάν τη σμίλη τους
Ανοίγουν κύκλοι της φωτιάς
Χαράζονται ιδεογράμματα
Όλα μου τα τατού
Αρχικά θεών που επτώχευσαν
Όλο το βιός στην πλάτη μου,
Σπίτι, καμπούρα, δρόμο, πες το όπως θες
Πάντα τσαλακωμένα τα φιορίνια μου
Κεράσματα δεν δέχομαι
Κι αν θες τον εσωτερικό μου χρόνο
Να ιουλίσεις_ ω ναι, μπορείς
Μόνο βρες κάποια μεσάνυχτα
Να πεις το όνομά μου.
Μαρία Μαρινάκου