Αλέξανδρος Β. " Άτιτλο "

Σε χάιδεψε ο άνεμος
ένιωσες ότι πιο κοντινό
στην οικειότητα
βούτηξες στη θάλασσα
θαρρείς αισθάνθηκες τη συντροφικότητα.
Το μυαλό σου πιο καθαρό από ποτέ.
Ίσως είναι το σοκ που φέρνει την αλλαγή.
Προλαβαίνεις λίγο να σκεφτείς,
σταμάτησε η βουή.
Θες να σ' αγαπήσουν...
μάθε πρώτα, αν εσύ θέλεις να αγαπηθείς.
Είναι που νομίζεις πως τώρα που έμεινες μόνη.
Είναι που νομίζω πως τώρα που έμεινα μόνος.
Ότι θα φωνάζουμε την αγάπη στα μαύρα σκοτάδια
κι αυτή χαμένη δε θα μας ακούσει.
Κοίτα γύρω σου, χιλιάδες άνθρωποι
περιμένουν το ίδιο με εμάς.
Κι όμως παραμένουμε μονάχοι.
Περιμένουμε τους άλλους το πρώτο βήμα να κάνουν.
Άπραγοι τους κοιτάμε.
Πίστεψε με, τίποτα δε θα συμβεί αν δε μιλήσεις
τίποτα... αν δε μιλήσουν.
Ίσως έτσι έρθει το φως...
όσο στις σκέψεις μας είμαστε πνιγμένοι
τότε ναι, ίσως η αγάπη να είναι στο σκοτάδι χαμένη.
Επειδή εμείς χάσαμε το δρόμο...

Αλέξανδρος Β.

https://stixopoiimatakaikeimena.blogspot.com/