ΦΙΛΑΡΕΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ " ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΑΝΑΡΙ "

Άχαροι δρόμοι
άχαρες διαδρομές
γεύση φυστικοβούτυρου ,που αντιπαθώ
στη φέτα της μέρας
Η ζωή απασφαλίζεται με κινήσεις απρόσεκτες

Νιώθω το χέρι σου ζεστό
Μαλάξεις επιείκειας και λαχτάρας
αγωνίζονται να δικαιώσουν επιτέλους εκείνο το ''μαζί''
Πάντα μόνο του τριγυρνάει στις ερημιές μας
κραυγάζοντας

Με ρώτησες αν σ' αγαπώ
την ώρα που άνοιγε το πράσινο φανάρι
και φτερούγιζαν οι ελπίδες τρομαγμένες από τον θόρυβο
της μέσα μας μοναξιάς

Κράτησέ με στο τώρα χωρίς διλήμματα
Το ξέρεις άλλωστε κι εσύ πως είναι όλα ψεύτικα

Η Αγάπη δεν μπορεί να γίνει το άλλοθι
για μια ζωή ριγμένη από χρόνια στα αζήτητα

(Φ.Β. 1837 ''ΣΤΙΧΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΟΙ '' 2017-18)