Πόρτες κλειστές, τριπλοκλειδωμένες ψυχές,αμέτρητοι φόβοι, φυλακισμένα όνειρα,ακυρωμένες προσδοκίες.Πόρτες μισάνοιχτες, προσμονή για μια άφιξη, έναν ερχομό, μια δραπέτευση.Και το ρόπτρο... ένα απροσδόκητο χαμόγελο,ένα ψιθύρισμα καλοσυνάτο, μια λέξη εκτίμησης, ένα άγγιγμα τρυφεράδας.Το μαγικό ρόπτρο της καρδιάς μας...ένα ΄΄σ΄αγαπώ΄΄,ένα ΄΄μου λείπεις΄΄,ίσως ένα ΄΄συγγνώμην΄΄. Οι πόρτες ανοίγουν στο φως του ήλιου, στο γαλανό ουρανό,στην αυγουστιάτικη φεγγαράδα.Και οι ψυχές παίρνουν ανάσες , ανάσες ζωής.Α, το ρόπτρο! το ρόπτρο της καρδιάς μας ας ηχήσει!
Η φωτογραφία από http://akrokerama.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου