Όταν την ακουμπούσε πάντα της έλεγε πως είναι σα να κόβει δυόσμο. Του άρεσε η επιδερμίδα της . Εκείνη την συγκινούσε η μυρωδιά από τη γλάστρα πολλές φορές το χρόνο θα μπορούσε να προσφέρει ευωδία μα αγαπούσε πιότερο τις ερωτικές αποτυπώσεις που άφηνε στο περιθώριο του τετραδίου ή να βγαίνει γυμνή από τη γαλάζια πεταλούδα δίχως να ενοχλεί. Τα ξέπλεκα μαλλιά της επιθυμούσαν ένα αλλιώτικο άγγιγμα που έμοιαζε σαν ήλιος στη κατηφόρα. Ένιωθε άδειο το σώμα και τα λόγια γήινα που έφταναν έως τα παιδικά καλοκαίρια δεν κατάφερναν να μεγαλώσουν. Μάλλον είχε κρατήσει στις σκέψεις τις πιο παράλογες εκδοχές αφής μπορεί και να ονειρευόταν μέχρι να εντοπίσει τη τέλεια αναλογία φαντασίας και πραγματικότητας. Σκεφτόταν και δεχόταν το χάδι και η αλήθεια είναι πως μύριζε δυόσμο η ακόμα και αυτή η μυρωδιά να είχε γίνει ένα με την όσφρηση της. Σιωπή της αφής στη πραγματικότητα μόνο αναμνήσεις και αριθμοί. Τα ξέπλεκα μαλλιά της μπερδεύονται με χέρια που άγγιξαν ότι αγάπησε. Έπειτα η επαναφορά της ευχάριστης συζήτησης για το όμορφο απόγευμα.
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ http://cosmoskgr.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου