Μες στη βροχή
είδα τα μάτια
που άρμεγαν
αρμύρα
τα χέρια
να λικνίζονται
εκεί
που στοίχειωνε
η κραυγή
και γίναν
τα σκοτάδια λίμνη
ατέλειωτων
λυγμών.
Τι βροχή θεέ μου....
μια βάρκα
γεμάτη ρωγμές
να σηκώνει
ανάστημα
μέσα στα όνειρα,
μα εσείς πουλιά μου
μην φοβάστε
στην άκρη
των ρωγμών
ένα χαμόγελο
κρυφοσταλάζει.
μια βάρκα
γεμάτη ρωγμές
να σηκώνει
ανάστημα
μέσα στα όνειρα,
μα εσείς πουλιά μου
μην φοβάστε
στην άκρη
των ρωγμών
ένα χαμόγελο
κρυφοσταλάζει.
Γρηγορία Πελεκούδα
Ανέκδοτη Συλλογή
Ανέκδοτη Συλλογή
Γεωργία μου αγαπημένη για άλλη μια φορά με μεγάλη μου χαρά είδα στην υπέροχη σελίδα του "Homo Universalis" να φιλοξενή ποίηση μου σου οφείλω πολλά πολλά φιλιά καρδιάς Ευχαριστώ σε !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά και από εμένα Γρηγορία μου
Διαγραφή