Καθισμένη πλάϊ στην θέση του οδηγού,
Προσπαθώ εναγωνίως να οδηγήσω
Το λεωφορείο της ζωής μου,
Στης νύχτας τη σιγαλιά!
Τα τζάμια θολά από τα χνώτα ανθρώπων
Που δεν γνώρισα ποτέ,
Εμποδίζουν την ορατότητα!
Πρέπει να στρίψω, πρέπει να οδηγήσω,
Ελπίζοντας πως δεν θα τρακάρω!
Αχνοφέγγουν μόνο τα φώτα του δρόμου!
Στρίβω σιγά, σιγά ……..
και ξυπνώ λουσμένη στον ιδρώτα!
Προσπαθώ εναγωνίως να οδηγήσω
Το λεωφορείο της ζωής μου,
Στης νύχτας τη σιγαλιά!
Τα τζάμια θολά από τα χνώτα ανθρώπων
Που δεν γνώρισα ποτέ,
Εμποδίζουν την ορατότητα!
Πρέπει να στρίψω, πρέπει να οδηγήσω,
Ελπίζοντας πως δεν θα τρακάρω!
Αχνοφέγγουν μόνο τα φώτα του δρόμου!
Στρίβω σιγά, σιγά ……..
και ξυπνώ λουσμένη στον ιδρώτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου