ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΡΟΥΛΑ ''Αυτοεξόριστοι''

Rt.''Αυτοεξόριστοι''

Εκ γενετής αυτοεξόριστοι
-πάντα χθεσινοί-
φυλακίζοντας για πάντα το’’ πάντα’’
γεμίσαμε τις τσέπες εμπειρίες
-μαθήματα επιβίωσης-
Μεθυσμένοι βαπτίζοντας κέδρους κατάρτια
σαλπάραμε παρόντες απόντες
σε πλοία αναζήτησης…

Τρέμοντας μη ραγίσει τ’ όνειρο,
κάψαμε τα χνάρια μας στην άμμο της ερήμου.
Για αντιπερισπασμό ταΐζαμε μαύρα πουλιά.
Άδικα…
Ο θάνατος στ’ αμπάρι μην ακουστεί,
με την κατηγορία ότι κλέψαμε το προνόμιο της ζωής,
χτύπαγε αδιακρίτως.
Τρεις μέρες μελάνιαζε τους ώμους μας.

Ανέκφραστα τα πρόσωπά μας
φορώντας αμαρτίες παλιών καιρών.
Μέσα από δαιδαλώδεις δρόμους,
νικητές και ηττημένοι,
μαγεμένοι χειροκροτούσαμε.
Πετύχαμε το αδιανόητο!
Βρήκαμε την πόλη.

Και τότε είδαμε φώτα ντροπής.
Και τότε βρήκαμε σφραγισμένα ιερά.
Μας είπαν: «Οι ναοί πρέπει να μείνουν αμόλυντοι».
Εκ γενετής αυτοεξόριστοι
σκαλίζαμε σκοτάδι να δούμε άπειρο.

Αποτύπωμα μόνο αγγίξαμε της νύχτας
σ’ ένα χαμόγελο ζοφερό.
Στάζουν απ’ τα χείλη μας καρφιά.
η ανάσα μας κρεμάστηκε σ’ αγχόνες
Πώς χώρεσε τόση δυστυχία σ’ εκείνο το χαμόγελο;
Πως;

Roula Triantafyllou
''Πληγές που θρέψαμε''