Κάποια παιδιά, ανεξάρτητα από την ηλικία ενηλικίωσής τους, θα συνεχίσουν ακόμα να κυνηγούν φωτάκια σε λιβάδια με πυγολαμπίδες, επειδή τους φοβίζει το σκοτάδι. Και πίσω από τα δέντρα θα διακρίνουν τις φλόγες του τρομερού δράκου, που θέλει να πάρει μαζί του την πριγκίπισσα, μα εκείνα τον συμπονούν και τον βοηθούν. Έχουν ανάγκη από ''τον κακό δράκο'', γιατί τους κάνει πανίσχυρους, όταν τον νικήσουν με την αγάπη.
Τα παιδιά αυτά είναι σαν αερικά και αλαφροϊσκιωτα πλάσματα του δάσους. Αγαπούν τους δράκους και τα ξωτικά, χάνονται στις ακρογιαλιές και χαράζουν καρδιές στην άμμο και πολύ κοντά στο κύμα, για να τις σβήσει και πεισματικά τρέχουν και με καινούρια διάθεση ξαναζωγραφίζουν την αγάπη και στις χούφτες κρατούν τη σπίθα της, να μη χαθεί. Και έχουν χούφτες γεμάτες χάδια και αγκαλιές και φτιάχνουν κάστρα και ήρωες και τέρατα με μαγικά σπαθιά, που λυγίζουν από ένα βλέμμα καλοσύνης.
Στα μυστικά τους καταφύγια δεν μπαίνει κανείς, ούτε και θα τα ανακαλύψει ποτέ κάποιος, για να μην αλωθούν τα παιδικά τους όνειρα. Και είναι παιδιά που κλαίνε και γελάνε δυνατά και είναι αδύναμα, αλλά αυτή η αδυναμία είναι η δύναμη και το μεγάλο τους όπλο. Μαθαίνουν ότι η ζωή δεν περιμένει, είναι βιαστική και δυνατή, όπως τα πέταλα και οι καλπασμοί από το άλογο του πρίγκιπα κάτω από το παράθυρό μέσα στη νύχτα. Ένας πρίγκιπας διαφορετικός, που ήρθε, για να σώσει την καλή του, μα θα σωθεί ο ίδιος στην αγκαλιά της και θα μάθει να μη φοβάται να φοβάται και να κλαίει και να ζητά συγνώμη και τελικά να μάθει να ζει!
Τα παιδιά αερικά πιστεύουν σε δυνάμεις εξωανθρώπινες και ανάβουν κεριά στα ξωκλήσια και πιστεύουν και στο καλό και στο κακό, γιατί είναι εξίσου χρήσιμα για το μοτίβο της ζωής και, αν κάποιο από τα δύο λείψει, θα διασαλευθεί η αρμονία. Κάτω από το κρεβάτι τους δε σταματά ο θόρυβος από το κομπρεσέρ, είναι το Τέρας, που πασχίζει να βγει και να βρει την Πεντάμορφη και να ζήσουν μαζί. Όχι μόνο δε θα ενοχληθούν, αλλά θα το βοηθήσουν ζήσει την αγάπη τους.
Ζουν, χαμογελούν στον σκληρό κόσμο, έχοντας φτιάξει ασπίδα με τον δικό τους. Εκεί ο καρχαρίας έχει ερωτευθεί μια γοργόνα και βγαίνει συνεχώς στην ακροθαλασσιά, όχι... γιατί είναι περιορισμένων φιλοδοξιών, αλλά για να συναντηθούν, για το δικό τους λίγο, που είναι πιο πολύ από το πάντα των άλλων. Αυτά τα μεγάλα παιδιά τρέχουν σε λιβάδια με παπαρούνες και με χέρια ανοιχτά βρίσκουν καινούρια θαύματα και ανακαλύπτουν χρυσόσκονη σε μια σπηλιά, βάφουν τις πυτζάμες τους και φωσφορίζουν στα σκοτάδια.
Όταν βαρεθούν ταξιδεύουν με το μαγικό σκαθάρι στη χώρα με τις τεράστιες σοκολατίνες και τρώνε και μουτζουρώνονται και γελούν, ενώ θεωρούν σοβαρό θέμα, γιατί έχουν εξαφανιστεί οι πεταλούδες τα τελευταία χρόνια ή γιατί ξεράθηκε η κερασιά στην αυλή με τα χρυσά κεράσια. Τα παιδιά αερικά είναι ώριμα, γνωρίζουν, αλλά αγνοούν όσα πρέπει να αγνοούν και τα σημειώνουν με αόρατο μελάνι, που κρύβουν στο μυστικό τους σεντούκι, δώρο της γριάς μάγισσας από τη χώρα των λογικών τρελών.
Τα παιδιά αυτά ποτέ δε θα σας πουν όσα σκέφτονται. Θα γράψουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους σε χιλιάδες μικρά κομματάκια κομφετί, θα τα σκορπίσουν στους επτά ανέμους και, εάν καταφέρετε να τα βρείτε και να τα συναρμολογήσετε, θα μάθετε το μυστικό της καρδιάς τους. Αυτό που λαχταρούν από σας είναι μια σταλαγματιά καλοσύνης, να τους δώσει δύναμη να κλείσουν την πόρτα στο δωμάτια της ευτυχίας και να μην ξαναβγούν ποτέ από κει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου