ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΖΩΗ ''Το φως στο απέναντι διαμέρισμα''

Πίνακας - Έντουαρντ Χόπερ

Δύο το πρωί στη βεράντα. Έχει μια παράξενη γεύση το καλοκαίρι τούτο. Η πόλη κοιμάται, η πόλη ξαγρυπνά, φέτος παραμιλά, φοβάται και περιμένει. Άλλοι από μας θα φύγουμε διακοπές, θα ταξιδέψουμε, θα γελάσουμε και θα γλεντήσουμε με παρέες, με τους δικούς μας. Κάποιοι είμαστε τυχεροί και έχουμε κοντά μας ανθρώπους που μας αγαπούν ακόμα και όταν είμαστε φρικτά ανυπόφοροι.

Κάποιοι άλλοι όμως είναι φρικτά μόνοι τους. Όπως εκείνο το φως που βλέπω τώρα σε γειτονικό διαμέρισμα σε διπλανή οικοδομή: ηλικιωμένη κυρία, πρόσφατα έχασε τον άντρα της και δεν έχει κανέναν στον κόσμο. Λέμε ένα τυπικό ''γεια'' κάπου κάπου, μα βλέπω στα μάτια της το φόβο, τη μοναξιά και την έλλειψη από νοιάξιμο. Και ενώ ξέρω, δεν κάνω κάτι, είτε από ντροπή, είτε γιατί είμαι εγωίστρια και κοιτάζω μόνο το μικρόκοσμό μου. Και αποφεύγω να κάνω ένα μικρό βηματάκι, ένα τηλεφώνημα, μια επίσκεψη... να ακουστεί σαν αντίλαλος μέσα στην αποψινή νύχτα ότι ακόμη έχουμε ψυχή. Γιατί η αγάπη πρέπει να ακούγεται και να φωνάζει δυνατά. Ειδικά στις άγριες μέρες που ζούμε, είναι άσχημο να αποφεύγουμε και να φεύγουμε.

Τώρα οι άνθρωποι γύρω μας έχουν ανάγκη από χέρια σφιχτά δεμένα και βλέμματα καθρέφτες αγάπης, που στην παραμικρή ακτίνα του ήλιου, θα κάψουν το σκοτάδι του φόβου.

Μεγαλώνουμε και όλα αλλάζουν γύρω μας. Ορισμένους θα τους χάσουμε, γιατί έτσι η ζωή θέλει. Μπορεί να μείνουμε εντελώς μόνοι και να μη χτυπάει το τηλέφωνό μας, παρά μόνο από προσφορές τηλεφωνικών εταιριών. Ίσως και το δικό μας φως, στο δικό μας διαμέρισμα, να φωτίζει όλη νύχτα. Πάμε για ύπνο με τη σκέψη στο φως στο απέναντι μπαλκόνι και η καρδιά μας θα γεμίσει με θάρρος, ελπίδα και ανεξάντλητη δύναμη. Ο κόσμος μας εξαρτάται από μας και μόνο! Κάθε που ξημερώνει η καινούρια μέρα, έχουμε πολλές ευκαιρίες να κυνηγήσουμε το θαύμα της ζωής, για να πούμε, μετά από πολλά πολλά χρόνια, '' άξιζε ''.