ΘΑΝΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ " Σε δεκαπεντασύλλαβο "

Αφού έτσι μου έλαχε τη ζήση ν' απολάψω και το μικρό για μέγιστο πάντα να εβλαβώ, φωτιά πάλι στα δρώμενα του λόγου λέω ν' ανάψω και τούτο πλεονέχτημα με δέος ν' απολαβώ. Άλλοι κατέχουν τα μαδιά κι απέ τα προσκυνάνε κοιτώντας το περτίλυγμα κι όχι το ρεζουμέ, χρυσάφι απ' το πιάτο του φτωχού που το πετάνε για να το ξαναμάσουνε σαν εκλεκτό gourmet. Άγιοι κατέχουν τη γραφή και την εξήγηση της και κάποιοι τη σοφία της πιστεύουν πως μπορούν, να αγοράσουν ξέχωρα κάθε εισήγηση της κι αν δε τη πάρουνε φτηνά θε να μεμψιμωρούν. Κάθε βαθειά εχτίμηση ή και βραβείου νιότη π' αδαφνοκλώνων έπεται να μην αποσκοπεί, τον έπαινο γιατί απλά πάντα θα είναι πρώτη κι original εκτέλεση ~ τη λένε προκοπή! Αποκοπή, λογοκλοπή ποτέ της δε φοβάται η ιστορία φίλοι μου τέτοια δε συγχωρεί, ο εαυτός μας μοναχά δε πρέπει να λογάται πως τ' αλαφροπατήματα μη πάρει όποιος μπορεί. Η δόξα με την αρετή σαν τα αδέρφια πάνε και λήθη μεσ' το σόγι τους δεν έχουν συγγενή, τον άρτο απο τη γραφή και το αίμα κοινωνάνε απάτριδοι κι ανέστιοι σαν τον ιθαγενή. Κι αν ακαρτέρεις σύντροφε και δε κοντοζυγώνει η ώρα η μεγάλη που σου βγάνει το σκουφί, η αναγνώριση ως λεν που πνέμα εξυψώνει μακρόθυμη είναι για σε μα .. όχι και κουφή.