 |
| "Παρ' όλο που είμαι Χιλιανή, γεννήθηκα συμπτωματικά στη Λίμα. Είχα έναν πατέρα που εξαφανίστηκε χωρίς ν' αφήσει αναμνήσεις. Η μητέρα μου ήταν ο φάρος της ζωής μου· ίσως γι' αυτό μου είναι πιο εύκολο να γράφω για γυναίκες. Εκείνη μου έδωσε, σε μια ηλικία που τα άλλα κοριτσάκια παίζουν με τις κούκλες, ένα τετράδιο για να καταγράφω τη ζωή, σπέρνοντας έτσι το σπόρο που τριάντα χρόνια αργότερα θα με έκανε να εισβάλω στη λογοτεχνία". |
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε Γιόνα (Ισπανικά: Isabel Allende Llona ), γεννημένη στη Λίμα του Περού στις 2 Αυγούστου 1942, είναι μια Χιλιανή μυθιστοριογράφος. Η Αλιέντε αποτελεί μια από τις πρώτες λατινοαμερικανίδες συγγραφείς που γνώρισαν διεθνή επιτυχία. Είναι διάσημη για την προσφορά της στην λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία και τα μυθιστορήματα «Το Σπίτι των Πνευμάτων» (1982) και «Η Πόλη των Θηρίων»(2002). Τα μυθιστορήματά της συχνά περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, με έμφαση στη γυναικεία οπτική, αναμειγνύοντας μύθο και ρεαλισμό. Κατατάσσεται στην πρώτη σειρά των πεζογράφων στη γλώσσα του Θερβάντες.
Είναι ανιψιά του προέδρου ¨Σαλβαδόρ Αλιέντε¨ Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τον θείο της,πήρε το δρόμο της εξορίας και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στο Καράκας της Βενεζουέλας, όπου και εργάστηκε ως δημοσιογράφος.
Έργα της έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και έχουν πουλήσει περισσότερα από 51 εκατομμύρια αντίτυπα. Έχει κάνει πολλές διαλέξεις και μεγάλες περιοδείες προώθησης των βιβλίων της, ενώ έχει διδάξει σε δέκα κολέγια των Η.Π.Α. Το Σεπτέμβριο του 2010 παρέλαβε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της χώρας της. Έχοντας λάβει την αμερικανική υπηκοότητα το 2003, σήμερα διαμένει με το σύζυγό της στην Καλιφόρνια.
https://el.wikipedia.org
https://el.wikipedia.org
ΒΙΒΛΙΑ
Το σπίτι των πνευμάτων
μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου
Ενα από τα σπουδαιότερα έργα της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, το μυθιστόρημα που καθιέρωσε ως συγγραφέα την Ιζαμπέλ Αλιέντε κι έγινε παγκόσμια εκδοτική επιτυχία.
Μια χώρα που θα μπορούσε να είναι η Χιλή, και μια πολυπρόσωπη δυναστεία που σε κάθε μέλος της αναφέρεται διαδοχικά αυτό το χρονικό. Ο Εστέμπαν Τρουέμπα, ζάπλουτος γαιοκτήμονας, οικογενειακός δυνάστης, που οι τρομεροί θυμοί του συντάραζαν όλους γύρω του. Η Κλάρα, η νόμιμη σύζυγός του, υπερευαίσθητη, με απόλυτη πίστη στα πνεύματα που πλανιούνται στο μεγάλο αρχοντικό τους. Τα νόμιμα και εξώγαμα παιδιά του Εστέμπαν και οι απόγονοί τους, που οι μοίρες τους διασταυρώνονται στα παιχνίδια της αγάπης και της τύχης. Ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές, ανάμεσα στους αφεντάδες και στ' αποπαίδια, δημιουργούνται και διαλύονται σχέσεις σημαδεμένες από τον απόλυτο έρωτα, την εξοικείωση με το θάνατο, τη γλυκιά ή άγρια τρέλα του ενός ή του άλλου.
Μια χώρα που θα μπορούσε να είναι η Χιλή από τις αρχές αυτού του αιώνα ως την πιο θηριώδη σημερινή της πραγματικότητα. Ανάμεσα σε επαρχία και πρωτεύουσα, μια πολυπρόσωπη δυναστεία, που σε κάθε μέλος της αναφέρεται διαδοχικά αυτό το χρονικό, χωρίς να ξεχνιούνται ποτέ και όσα πρόσωπα προηγήθηκαν, έστω κι αν είναι νεκρά και θαμμένα, αναστημένα ή φαντάσματα..
The House Of The Spirits Trailer 1994
Του έρωτα και της σκιάς
μετάφραση: Μάγια - Μαρία Ρούσσου
Η Ιρένε, η κόρη μιας εκκεντρικής και ξεπεσμένης μεγαλοαστής, που έχει μετατρέψει το σπίτι της σε οίκο ευγηρίας, δημιουργεί με τον Φρανσίσκο, γιο Ισπανών εξόριστων από την εποχή του εμφύλιου πολέμου, μια φιλική σχέση που ύστερα από πολλές δοκιμασίες γίνεται σιγά -σιγά φλογερός έρωτας.
Περνώντας αδιάκοπα από το φως στο σκοτάδι και από τον έρωτα στον τρόμο, αυτό το μυθιστόρημα ζωντανεύει δεκάδες πρόσωπα, τραγικά ή αστεία, από την επιληπτική χωριατοπούλα που κάνει θαύματα ώς τον στρατηγό-φάντασμα που κυβερνάει τη χώρα από το υπόγειο καταφύγιό του, από τον ιερέα-εργάτη τής φτωχογειτονιάς ώς τον βασανιστή αξιωματικό, από τον αμετανόητο γερο-αναρχικό ώς τον ομοφυλόφιλο αντιστασιακό κομμωτή -και κυρίως τις αξέχαστες μορφές γυναικών, μητέρων, συζύγων και θυγατέρων, που κάνουν την Ιζαμπέλ Αλιέντε την κατ' εξοχήν συγγραφέα της μοίρας των γυναικών της Λατινικής Αμερικής.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
«Χάρη στο επάγγελμα του καλλιτέχνη, ο Ιπόλιτο δεν είχε πάρει μέρος στα αγροτικά συνδικάτα ούτε στις άλλες καινοτομίες της προηγούμενης κυβέρνησης, κι έτσι, όταν όλα ξανάγιναν όπως τον καιρό των παππούδων, τον άφησαν ήσυχο και δεν είχε παραπονεθεί για τίποτα δυσάρεστο. Κόρη κι εγγονή χωρικών, η Δίγνα ήταν μυαλωμένη και επιφυλακτική. Ποτέ δεν είχε δώσει πίστη στα ωραία λόγια, και ήξερε από την αρχή πως αυτή η αγροτική μεταρρύθμιση θα είχε κακό τέλος. Πάντα το έλεγε, μα κανείς δεν της έδινε σημασία.» (σελ: 23-24)
«Αλλά εκείνη δεν ήθελε να εγκαταλείψει τον τόπο που γεννήθηκε και ανέθρεψε τα παιδιά της, και να πάει να μείνει δε κανένα από εκείνους τους καινούριους αγροτικούς οικισμούς. Εκεί τα αφεντικά μάζευαν κάθε πρωί τα απαραίτητα εργατικά χέρια, γλιτώνοντας έτσι τα προβλήματα που θα είχανε με τους κολίγους. Αυτό δημιουργούσε νησίδες φτώχιας μέσα στη φτώχεια.» (σελ: 30)
«Του άρεσε τόσο πολύ να βλέπει να πετούν ελεύθερα και μισούσε τα κλουβιά, γιατί θεωρούσε ασυγχώρητο να φυλακίζει κανείς μόνο και μόνο για την πολυτέλεια να τα έχει συνέχεια μπροστά στα μάτια του. Ακόμα και τις λεπτομέρειες ήταν συνεπής στις αναρχικές του αρχές: αν η ελευθερία είναι το πρώτο δικαίωμα του ανθρώπου, πολύ περισσότερο έπρεπε να είναι αναφαίρετο δικαίωμα γι’ αυτά τα πλάσματα που γεννήθηκαν με φτερά στα πλευρά.» (σελ: 31)
«Μέσα σε μια μακριά και γλυκιά διαδικασία κάθαρσης, είχε καταφέρει να σβήσει τις περισσότερες δυστυχίες του παρελθόντος και κρατούσε στη μνήμη της μόνο τις ευτυχισμένες στιγμές.» (σελ: 37)http://selideslogotexnias.blogspot.gr/
Εύα Λούνα
μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου
Θυγατέρα του δάσους, του αναλφαβητισμού και της αθλιότητας, ορφανή από έξι χρονών, σκλαβάκι σε πλουσιόσπιτα, ατίθαση και διψασμένη για μάθηση, έχει το χάρισμα να επινοεί ιστορίες απίθανες σαν την ίδια τη ζωή.
Η μοίρα της τη φέρνει σ' επαφή με δεκάδες πρόσωπα - τη νονά της, που θα φέρει στον κόσμο ένα τέρας με δυο κεφάλια· τη γιαγιά Ελβίρα, που κοιμάται μέσα στην κάσα της· τη μαντάμ, μεγαλομαστροπό της πρωτεύουσας· τη Μιμί, γυναίκα στην ψυχή και άντρα στο κορμί· τον Ουμπέρτο Ναράνχο, αλητάκι του δρόμου· ένα δικτάτορα, ένα βασανιστή με γαρδένια στο πέτο· και, κυρίως, τον Ρολφ, που σ' αυτόν η Εύα θ' αναγνωρίσει τον άνθρωπο της ζωής της και θα πειστεί, τελικά, πως στη ζωή μερικές ιστορίες έχουν καλό τέλος.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
«… πειραματιζόταν χτυπώντας στο κεφάλι τους ηλίθιους εκ γενετής, ή εκ κλίσεως, γιατί είχε διαβάσει στην Caceta del Galeno πως εξαιτίας ενός εγκεφαλικού τραυματισμού ένα άτομο είχε μεταβληθεί σε ιδιοφυΐα. Ήταν αποφασισμένος αντισοσιαλιστής. Είχε υπολογίσει πως αν τα πλούτη του κόσμου μοιράζονταν ίσα στους κατοίκους του πλανήτη, θα αναλογούσαν στον καθένα λιγότερο από τριάντα πέντε σεντάβος, γι’ αυτό κι οι επαναστάσεις ήταν άχρηστες.» (σελ: 19)
«Ωστόσο, στο τέλος της ζωής της βρήκε μια εξήγηση γι’ αυτήν την αρχαία αγωνία της ανθρωπότητας να θέλει να διατηρεί τους πεθαμένους της, γιατί ανακάλυψε πως όταν έχει κανείς κοντά του τα σώματά τους, είναι πιο εύκολο να τους θυμάται.» (σελ: 21)
«Οι λέξεις είναι δωρεάν, έλεγε και τις οικειοποιούταν, όλες οι λέξεις ήταν δικές της. Εκείνη φύτεψε στο μυαλό μου την ιδέα πως η πραγματικότητα δεν είναι μόνο αυτό που συλλαμβάνουμε στην επιφάνεια, αλλά έχει ακόμα μια μαγική διάσταση κι αν κανείς έχει όρεξη, είναι νόμιμο να τη μεγαλοποιήσει και να τη χρωματίσει, ώστε το πέρασμά μας από αυτή τη ζωή να μην είναι τόσο ανιαρό.» (σελ: 34)
« “Δεν υπάρχει θάνατος, παιδί μου. Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάνε”, μου εξήγησε η μητέρα μου λίγο πριν φύγει. “Αν μπορείς να με θυμάσαι, θα είμαι πάντα μαζί σου”.» (σελ: 58)http://selideslogotexnias.blogspot.gr/
Ιστορίες της Εύα Λούνα
μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου - Μπαράχας
Σ' αυτό το καινούργιο βιβλίο της η Ιζαμπέλ Αλιέντε δίνει άλλη μια σειρά από τις γοητευτικές ιστορίες που το κοινό διάβασε κι αγάπησε στην Εύα Λούνα, το προηγούμενο μυθιστόρημά της. Ολοκληρώνει έτσι σ' ένα πολύπτυχο, δοσμένο σε διάφορα επίπεδα και με θαυμάσια παιχνίδια της φαντασίας, μια επική εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας στη Λατινική Αμερική.
Ένα μοναχικό κορίτσι ερωτεύεται τον εραστή της μητέρας της και τα πνιγερά απογεύματα επινοεί μυστηριώδεις τελετουργίες που οδηγούν και τους δυο σε μια βαθιά άβυσσο. Από ένα εγκαταλειμμένο υπόγειο βγάζουν μια γριά που είχε μείνει μισό αιώνα κλεισμένη εκεί μέσα, θύμα ενός ζηλιάρη πολιτικάντη. Όταν εμφανίζεται στο φως της μέρας, γυμνή, σέρνοντας τα άσπρα της μαλλιά καταγής και τυφλή μετά από τόσα χρόνια κλεισούρας, έχει ξεχάσει ακόμα και το όνομά της. Στην αναστάτωση μιας επιδρομής, μέσα στη φωτιά και στο μπαρούτι, ένας άντρας βιάζει μια κοπέλα και σκοτώνει τον πατέρα της. Θα ζήσει πολλά χρόνια κυνηγημένος από την ανάμνησή της μέχρι να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος, όπου εκείνη τον περιμένει για να εκδικηθεί.
Αυτοί είναι μερικοί από τους γοητευτικούς ήρωες στις ιστορίες που διηγείται η Εύα Λούνα. Μαζί τους συναντάμε ξανά τον Ραλφ Αλαμπί, τον Aραβα με τη συμπονετική καρδιά, τη δασκάλα Ινές, τον Ευεργέτη και άλλους, που οι αναγνώστες της Εύα Λούνα γνωρίζουν καλά. Ένα λεπτό αφηγηματικό νήμα ενώνει αυτές τις ιστορίες του έρωτα και της βίας. Ο τόνος είναι πάντα συγκρατημένος, αντίθετα με τις πλούσιες εικόνες, την οργιώδη βλάστηση και τα υπερβολικά πάθη που η Ιζαμπέλ Αλιέντε περιγράφει, όπως πάντα, με εξαιρετική ακρίβεια και με βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχής.
Το επουράνιο σχέδιο
μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου - Μπαράχας
Ο πρωταγωνιστής αυτού του επικού και ταυτόχρονα προσωπικού μυθιστορήματος, ο Γκρέγκορυ Ρηβς, είναι ένας αυτοδημιούργητος Γκρίνγκο, που ζει μέσα στον κόσμο των λατινοαμερικανών μεταναστών στην Καλιφόρνια κι ενσαρκώνει πολλά από τα ελαττώματα και τις αρετές της κοινωνίας μας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Στις εξαίρετες σελίδες αυτού του βιβλίου, όπου η Ιζαμπέλ Αλιέντε οικοδομεί αρμονικά ένα έργο με μεγάλη θεματική ένταση, ο αναγνώστης θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα συναισθήματα των περιθωριακών της κοινωνίας και των ρατσιστών, με το πάθος της πολιτικής δράσης, με τις αντιθέσεις ανάμεσα στην αφθονία και στη φτώχεια, με την τρομερή πραγματικότητα του πολέμου στο Βιετνάμ, με την εμπειρία της εξέλιξης της οικογένειας, με την αδιάκοπη αναζήτηση και βίωση του έρωτα - μια πορεία που τελικά οδηγεί τον Γκρέγκορυ Ρηβς στο δικό του "Επουράνιο σχέδιο", κάτι που είχε διαισθανθεί από τα παιδικά του χρόνια, τότε που μιλούσε γι' αυτό ο πατέρας του στα κηρύγματά του.
Πάουλα
μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου
Κάθε βιβλίο της Ιζαμπέλ Αλιέντε αποτελεί σημαντικό γεγονός, όμως αυτό εδώ είναι ακόμα πιο σημαντικό, γιατί είναι το πιο συγκινητικό, το πιο προσωπικό και το πιο οικείο από όσα έχει γράψει μέχρι τώρα. Όταν η μεγάλη Χιλιανή συγγραφέας βρισκόταν στην Ισπανία για την παρουσίαση του βιβλίου της Το επουράνιο σχέδιο, η Πάουλα, η κόρη της, έπεσε σε κώμα. Πλάι στο κρεβάτι της, κι ενώ παρακολουθούσε με αγωνία την εξέλιξη της αρρώστιας της, η Ιζαμπέλ Αλιέντε άρχισε να γράφει σ’ ένα τετράδιο την ιστορία της οικογένειάς της και τη δική της, με σκοπό να τη χαρίσει στην κόρη της, όταν θα έβγαινε από αυτή τη δραματική περιπέτεια. Αυτή όμως η κατάσταση κράτησε ατέλειωτους μήνες και οι σημειώσεις της συγγραφέως έγιναν τελικά αυτό το αποκαλυπτικό και συγκλονιστικό βιβλίο γραμμένο με πόνο ψυχής, με απίθανη ευαισθησία και αμεσότητα.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Το Δεκέμβρη του 1991 η Πάουλα, η κόρη της Ιζαμπέλ Αλιέντε, θα αρρωστήσει και λίγο καιρό μετά θα πέσει σε κώμα. Η πολύμηνη παράταση αυτής της κατάστασης και η σταδιακή συνειδητοποίηση πως η κόρη της δεν πρόκειται να επανέλθει ποτέ, οδηγούν τη συγγραφέα στην απελπισία.
«Πνίγομαι από συγκρατημένο πόνο, βγαίνω στη βεράντα και ο αέρας δεν μου φτάνει για τόσα αναφιλητά, η βροχή δεν μου φτάνει για τόσα δάκρυα. Τότε παίρνω το αυτοκίνητο, απομακρύνομαι προς τους λόφους και σχεδόν στα τυφλά φτάνω στο δάσος των περιπάτων μου, όπου τόσες φορές βρίσκω καταφύγιο για να σκεφτώ μόνη μου. Προχωράω με τα πόδια στα μονοπάτια που ο χειμώνας έχει αχρηστεύσει, τρέχω σκοντάφτοντας σε κλαδιά και κοφτερές πέτρες, ανοίγοντας δρόμο μέσα στην πράσινη υγρασία αυτού του απέραντου φυτικού χώρου, παρόμοιου με τα δάση της παιδικής μου ηλικίας, εκείνα που διέσχιζα πάνω σ’ ένα μουλάρι ακολουθώντας τα βήματα του παππού μου. Προχωρώ με λασπωμένα πόδια, μουσκεμένα ρούχα και την καρδιά να ματώνει κι όταν σκοτεινιάζει και δεν μπορώ πια να περπατώ άλλο, και να σκοντάφτω και να γλιστράω και να σηκώνομαι ξανά και να εξακολουθώ να παραπατάω, πέφτω τελικά στα γόνατα, τραβοκοπάω την μπλούζα μου, πετάγονται τα κουμπιά και με τα μπράτσα διπλωμένα σε σταυρό και το στήθος γυμνό φωνάζω το όνομά σου, κόρη μου. Η βροχή είναι ένας μανδύας από σκοτεινό κρύσταλλο, τα ζοφερά σύννεφα χώνονται ανάμεσα στις κορφές των μαύρων δέντρων και ο άνεμος δαγκώνει το στήθος μου, μπαίνει στα κόκαλά μου και με καθαρίζει από μέσα με παγωμένα σφουγγάρια. Βυθίζω τα χέρια μου στη λάσπη, πιάνω το χώμα με τις χούφτες και το φέρνω στο πρόσωπο, στο στόμα, μασάω αλμυρούς σβόλους λάσπη, εισπνέω βαθιά την όξινη μυρωδιά από το μαυρόχωμα και το φαρμακευτικό άρωμα των ευκαλύπτων. Γη, πάρε την κόρη μου, δέξου την, τύλιξέ τη, θεά μητέρα γη, βοήθησέ μας, της ζητάω, κι εξακολουθώ να βογκάω μέσα στη νύχτα που πέφτει πάνω μου, φωνάζοντας εσένα, φωνάζοντας εσένα. Πέρα μακριά περνάει ένα κοπάδι αγριόπαπιες και παίρνει το όνομά σου προς το νότο. Πάουλα, Πάουλα...»
[Μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου]http://latistor.blogspot.gr/
Κόρη της μοίρας
Μετάφραση: Σωτηριάδου Κλαίτη
Στο Bαλπαραΐσο της Xιλής, η Eλίζα Σόμερς, μια νεαρή ορφανή, υιοθετημένη από πλούσια οικογένεια, ερωτεύεται τον Xοακίν Aντιέτα, πάμφτωχο εργάτη. Eκείνο το χρόνο -1849- ανακαλύπτεται χρυσάφι στη Bόρεια Kαλιφόρνια και χιλιάδες άνθρωποι από όλη την Aμερική, μαζί και Xιλιανοί, σπεύδουν εκεί, σπρωγμένοι από το όνειρο του πλούτου. Aπό τους πρώτους και ο Xοακίν.
H Eλίζα, έγκυος στο παιδί τους, αποφασίζει να τον ακολουθήσει στο Σαν Φρανσίσκο. Tο φοβερό ταξίδι, κρυμμένη στο αμπάρι ενός ιστιοφόρου, και η αγωνιώδης αναζήτηση του αγαπημένου της μέσα σε μια κοινωνία από χρυσοθήρες και πόρνες, κυριευμένους από τον πυρετό του χρυσού, μεταμορφώνουν τη νέα και άπραγη κοπέλα.
Mε τη βοήθεια ενός Kινέζου γιατρού και σωτήρα της, του Tάο Tσι'έν, η Eλίζα αγωνίζεται θαρραλέα για να σταθεί στα πόδια της και να βρει τον έρωτα σε μια ζωή ελευθερίας και ανεξαρτησίας...
Το πιο φιλόδοξο μυθιστόρημα της Iζαμπέλ Aλιέντε, συναρπαστικό πορτραίτο μιας εποχής και μιας γοητευτικής και ριψοκίνδυνης νέας γυναίκας, που έχει το κουράγιο να ξαναφτιάξει τον εαυτό της και τη μοίρα της.
Φωτογραφία σε σέπια
Μετάφραση: Σωτηριάδου Κλαίτη
Στο μυθιστόρημα αυτό ξαναβρίσκουμε ορισμένα πρόσωπα από την Κόρη της μοίρας και το Σπίτι των πνευμάτων. Τα τρία αυτά έργα της Ιζαμπέλ Αλιέντε, όπως αναφέρει η ίδια, αποτελούν ουσιαστικά μια τριλογία. Και πραγματικά, είναι το αποκορύφωμα μιας λαμπρής συγγραφικής διαδρομής, από τις καλύτερες της σύγχρονης ισπανόφωνης λογοτεχνίας.
Στη Φωτογραφία σε σέπια η πρωταγωνίστρια, η Αουρόρα ντελ Βάλιε, υποφέρει από ένα τρομερό ψυχικό τραύμα, που καθορίζει το χαρακτήρα της και σβήνει από τη μνήμη της τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής της. Μεγαλωμένη από τη φιλόδοξη γιαγιά της, την Παουλίνα ντελ Βάλιε, ζει σ' ένα προνομιούχο περιβάλλον, χωρίς τους περιορισμούς των γυναικών της εποχής της, κι όταν αναγκάζεται ν' αντιμετωπίσει την προδοσία εκείνου που αγαπάει και τη μοναξιά, αποφασίζει να εξερευνήσει το μυστήριο του παρελθόντος της...
Στο έργο αυτό οι αναμνήσεις και τα οικογενειακά μυστικά, η δύναμη της γυναίκας, ο μαγικός ρεαλισμός και ο ερωτισμός δίνουν μια μοναδική ανθρώπινη διάσταση, που φέρνει τη γνωστή αφηγηματική τέχνη της συγγραφέα στα ύψη της λογοτεχνικής τελειότητας.
|
Τα μυθιστορήματα Η πόλη των θηρίων, Το Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα και Το δάσος των Πυγμαίων, αποτελούν τριλογία κι απευθύνονται και σε νεανικό κοινό..
Η πόλη των θηρίων
Μετάφραση: Σωτηριάδου Κλαίτη
Ο Αλεξάντερ Κολντ, ένας Αμερικανός έφηβος δεκαπέντε χρονών, πηγαίνει σε μια αποστολή στον Αμαζόνιο μαζί με την εκκεντρική γιαγιά του Κέιτ Κολντ, δημοσιογράφο, που έχει αναλάβει να γράψει ένα άρθρο σχετικά μ' ένα άγνωστο και παράξενο πλάσμα, το Θηρίο, όπως το ονομάζουν.
Οι νεαροί πρωταγωνιστές, ο Αλεξάντερ και μια φίλη του που γνώρισε εκεί, η Νάντια, μαζί μ' έναν εκατόχρονο σαμάνο εισχωρούν στην ανεξερεύνητη ζούγκλα του Αμαζονίου κρατώντας από το χέρι τον αναγνώστη σ' ένα ατέλειωτο ταξίδι σε μια μυστηριώδη περιοχή, όπου τα σύνορα μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου χάνονται, άνθρωποι και θεοί συγχέονται και τα πνεύματα συνοδεύουν τους ζωντανούς.
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε φιλοδοξεί να συνθέσει μια τριλογία που θα αναφέρεται σε σοβαρά ζητήματα της εποχής μας: το περιβάλλον, την πνευματικότητα και την ειρήνη. Η Πόλη των θηρίων είναι το πρώτο μέρος αυτής της τριλογίας. Η ίδια η συγγραφέας έδωσε τον καλύτερο χαρακτηρισμό αυτού του μυθιστορήματος: ένας τέλειος συνδυασμός «περιπέτειας, μαγείας, χιούμορ και φυσικού σκηνικού».
Το Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα
Μετάφραση: Σωτηριάδου Κλαίτη
Άγνωστο μέχρι τώρα, το Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα είναι μια ήρεμη και ειρηνική χώρα κρυμμένη στις πλαγιές των Ιμαλαΐων, που οι κάτοικοί της ζουν σύμφωνα με τις αρχές του βουδισμού. Εκεί βρίσκεται το μυστηριώδες και αμύθητης αξίας άγαλμα του Χρυσού Δράκοντα, που μπορεί να προλέγει το μέλλον και να διατηρεί την ειρήνη στην περιοχή.
Εκεί κατευθύνονται η εκκεντρική δημοσιογράφος Κέιτ Κολντ, ο εγγονός της Αλεξάντερ και η φίλη του Νάντια, οι πρωταγωνιστές της Πόλης των θηρίων, που συναντιούνται ξανά, έτοιμοι να ζήσουν άλλη μια περιπέτεια.
Υπάρχουν όμως κι άλλοι, άπληστοι, που θέλουν να κλέψουν το άγαλμα.
Στο Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα, το δεύτερο μέρος της τριλογίας της, η Ιζαμπέλ Αλιέντε μας προσκαλεί να ζήσουμε μια διπλή περιπέτεια: να παρακολουθήσουμε το οδοιπορικό των πρωταγωνιστών και να γνωρίσουμε την αγνή, πεντακάθαρη ομορφιά των βουνών και των κοιλάδων των Ιμαλαΐων
Το δάσος των Πυγμαίων
Μετάφραση: Σωτηριάδου Κλαίτη
Με το Δάσος των Πυγμαίων ολοκληρώνεται η τριλογία της Ιζαμπέλ Αλιέντε «Οι αναμνήσεις του Αετού και του Ιαγουάρου» (έχουν προηγηθεί τα μυθιστορήματα Η πόλη των θηρίων, Νοέμβριος 2002, και το Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα, Οκτώβριος 2003), που αναφέρεται σε σημαντικά ζητήματα της εποχής μας, το περιβάλλον, την πνευματικότητα και την ειρήνη. Στο Δάσος των Πυγμαίων, βιβλίο για αναγνώστες κάθε ηλικίας, η Αλιέντε μας ταξιδεύει αυτή τη φορά σ' έναν κόσμο μαγικό και μυστηριώδη...
Κανείς δεν ήξερε για την τύχη της φυλής των Πυγμαίων, που ζούσαν σ' εκείνο το δάσος της Αφρικής, και κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να πάει εκεί όπου τα ζώα ήταν υπό εξαφάνιση ενώ δυο ιεραπόστολοι είχαν ήδη εξαφανιστεί.
Ο Αλεξάντερ Κολντ και η Νάντια Σάντος, οι πρωταγωνιστές της Πόλης των θηρίων και τουΒασιλείου του Χρυσού Δράκοντα, στο πρώτο ταξίδι τους στην Αφρική διαπιστώνουν πως η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία. Τους γοητεύουν η φύση, οι άνθρωποι, οι παραδόσεις, η ζωντάνια και η ατμόσφαιρα των τόπων. Τους εκπλήσσουν η παραδοσιακή σοφία, η μαγεία και η ιδιαίτερη σχέση των ανθρώπων με τον κόσμο των πνευμάτων. Τους τρομάζουν οι συνέπειες του μίσους και της ανθρώπινης ανοησίας, αλλά μπορούν να τις αντιμετωπίσουν με την πίστη στον εαυτό τους, με τη βαθιά φιλία τους και τη δύναμη της αλληλεγγύης.
Ζορρό. Η αρχή του θρύλου
Μετάφραση: Σωτηριάδου Κλαίτη
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε επιστρέφει για να μας διηγηθεί την ιστορία του μασκοφόρου Ισπανού ευγενή και προστάτη των κατατρεγμένων Μεξικανών και Ινδιάνων.
«Αυτή είναι η ιστορία του Ντιέγο ντε λα Βέγα και του πώς έγινε ο θρυλικός Ζορρό. Μπορώ επιτέλους ν' αποκαλύψω την ταυτότητά του, που τόσα χρόνια την κρατούσαμε μυστική, και το κάνω λίγο διστακτικά», διαβάζουμε στην Εισαγωγή του Ζορρό. «Ο ηρωισμός είν' ένα κακοπληρωμένο επάγγελμα, που συχνά οδηγεί σε πρόωρο τέλος, γι' αυτό προσελκύει φανατισμένους ανθρώπους ή εκείνους που ο θάνατος ασκεί πάνω τους μια νοσηρή γοητεία. Υπάρχουν πολύ λίγοι συμπαθητικοί ήρωες με ρομαντική καρδιά. Ας το πούμε χωρίς περιστροφές: δεν υπάρχει κανένας άλλος σαν τον Ζορρό».
Ο χαρακτήρας του Ζορρό γεννήθηκε το 1908 από τον Αμερικανό δημοσιογράφο Johnston McCulley για λογαριασμό ενός νεοϋορκέζικου λαϊκού περιοδικού. Την οριστική, ωστόσο, και γνώριμη σ' εμάς μορφή του απόκτησε μετά από την πρώτη κινηματογραφική του μεταφορά το 1920, στην περίφημη «Μάσκα του Ζορρό» με πρωταγωνιστή τον Ντάγκλας Φέρμπανκς. Στο νέο της μυθιστόρημα Ζορρό. Η αρχή του θρύλου, η διάσημη Χιλιανή συγγραφέας Ιζαμπέλ Αλιέντε ξαναδίνει νέα ζωή στο μασκοφόρο ήρωα, σ' ένα περιπετειώδες αφήγημα για όλες τις ηλικίες που συνδυάζει με μαεστρία το μαγικό ρεαλισμό του Σπιτιού των πνευμάτων με την ιστορική αφήγηση της Φωτογραφίας σε σέπια
Ινές, ψυχή μου
Μετάφραση: Καρατζάς Λεωνίδας
Σ' αυτό το επικό μυθιστόρημα, η ανάσα του έρωτα κάνει να πάψουν για λίγο η βία κι η αγριότητα που χαρακτηρίζουν εκείνη την εποχή. Και η μαγική πένα της Iζαμπέλ Aλιέντε μας δείχνει πως η πραγματικότητα μπορεί να ξεπερνάει καμιά φορά και την πιο οργιώδη φαντασία και να μας αφήνει κατάπληκτους. «Η έρευνα γι' αυτό το μυθιστόρημα απαίτησε τέσσερα χρόνια εντατικής μελέτης», λέει η Ιζαμπέλ Αλιέντε. «Ευχαριστώ τους ελάχιστους ιστορικούς που αναφέρουν τη σπουδαιότητα της Ινές Σουάρεθ -τα έργα τους μου επέτρεψαν να γράψω αυτό το μυθιστόρημα».
H Iνές Σουάρεθ, μια φτωχή νεαρή ράφτρα από την Εξτρεμαδούρα της Iσπανίας, ξεκινάει για το Νέο Κόσμο να βρει τον άντρα της, που χάθηκε κυνηγώντας τη δόξα και το χρυσάφι. Άνθρωπος δυναμικός, λαχταράει και μια περιπετειώδη ζωή, απαγορευμένη για τις γυναίκες στη συντηρητική κοινωνία του 16ου αιώνα. Στην Aμερική όμως η Iνές δεν συναντάει τον άντρα της, αλλά ένα μεγάλο έρωτα, τον αξιωματικό Πέδρο ντε Bαλδιβία. Θα δεθούν με μια αγάπη που θα σφραγίσει τη μοίρα τους, ένας ιδεαλιστής στρατιωτικός και μια παθιασμένη γυναίκα που δεν τη χωράει ο τόπος - σιδερένιο χέρι, μεταξωτό γάντι. Θα ζήσουν ανεπανάληπτα γεγονότα, θ' αντιμετωπίσουν θανάσιμους κινδύνους και θα καταφέρουν να κατακτήσουν και να ιδρύσουν μαζί το Βασίλειο της Xιλής.
Όλες οι μέρες
Μετάφραση: Καρατζάς Λεωνίδας
Eνα βιβλίο βαθιά συναισθηματικό και ταυτόχρονα γραμμένο με το ειρωνικό και παθιασμένο ύφος τής Ιζαμπέλ Αλιέντε, όπου κάνει έναν απολογισμό της ζωής της σαν γυναίκα και συγγραφέας.
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου η Αλιέντε διηγείται με ειλικρίνεια την πρόσφατη ιστορία της ζωής της και της ιδιόρρυθμης οικογένειάς της στην Καλιφόρνια, σ' ένα σπίτι ανοιχτό, γεμάτο αληθινά αλλά και λογοτεχνικά πρόσωπα, που προστατεύεται από ένα πνεύμα: χαμένες κόρες, εγγόνια και βιβλία που γεννιούνται, εξορίες και βάσανα, ένα ταξίδι στον κόσμο των εξαρτήσεων κι άλλα ταξίδια σε μέρη μακρινά, σε αναζήτηση έμπνευσης, παρ' ολίγον διαζύγια, συναντήσεις, έρωτες, χωρισμοί, κρίσεις στα ζευγάρια και συμφιλιώσεις.
Το βιβλίο αυτό είναι επίσης μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σ' έναν άντρα και μια γυναίκα, δυο ώριμους ανθρώπους, που πέρασαν μαζί πολλές φουρτούνες χωρίς να χάσουν ούτε το χιούμορ ούτε το πάθος τους, καθώς και η ιστορία μιας σύγχρονης οικογένειας, διχασμένης από τσακωμούς κι ενωμένης, παρ' όλ' αυτά, απ' την αγάπη και την αποφασιστικότητά της να τραβήξει μπροστά. Είναι η οικογένεια που γνωρίσαμε στην Πάουλα και κατάγεται από τους ήρωες του βιβλίου Το σπίτι των πνευμάτων.
Το νησί κάτω από τη θάλασσα
Μετάφραση: Καρατζάς Λεωνίδας
«Στα σαράντα μου χρόνια, εγώ, η Σαριτέ Σεντέγια, έχω σταθεί πιο τυχερή από τις άλλες σκλάβες. Θα ζήσω πολλά χρόνια και τα γηρατειά μου θα είν' ευτυχισμένα, γιατί το άστρο μου "το ζ' έτουάλ" λάμπει ακόμα κι όταν η νύχτα είναι συννεφιασμένη. Έχω την τύχη να είμαι με τον εκλεκτό της καρδιάς μου όταν τα δυνατά του χέρια μού ξυπνάνε τη σάρκα. Απέκτησα τέσσερα παιδιά κι ένα εγγόνι, και όσα απ' αυτά είναι ζωντανά, είν' ελεύθερα. Η πρώτη μου ευτυχισμένη ανάμνηση είναι απ' την εποχή που ήμουν ακόμα ένα κοκαλιάρικο κι άγουρο κοριτσάκι και το σώμα μου λικνιζόταν στον ήχο των τυμπάνων. Το ίδιο και η πιο πρόσφατη ευτυχισμένη μου στιγμή, γιατί χτες τη νύχτα ήμουν στην Πλατεία του Κονγκό και χόρευα χωρίς καμιά έγνοια στο μυαλό, και σήμερα το σώμα μου είναι ζεστό και κουρασμένο».
Η Σαριτέ, παρ' όλο που ήταν σκλάβα στον Άγιο Δομίνικο στα τέλη του 18ου αιώνα, είχε άστρο στη ζωή της: στα εννέα της χρόνια την πούλησαν στον Τουλούζ Βαλμορέν, έναν πλούσιο γαιοκτήμονα, αλλά δεν γνώρισε την εξοντωτική ζωή στις ζαχαροφυτείες, γιατί πάντα ήταν οικιακή σκλάβα.
Με την έμφυτη καλοσύνη της, τη δύναμη του χαρακτήρα και την τιμιότητά της, μοιραζόταν τα μυστικά και την εξυπνάδα της με τους δικούς της, τους σκλάβους, βοηθώντας τους να επιβιώνουν, και γνώριζε τις αθλιότητες των αφεντικών, των λευκών.
Η Σαριτέ έγινε το κέντρο ενός μικρόκοσμου όπου καθρεφτιζόταν όλη η ζωή της αποικίας: ο αφέντηςΒαλμορέν, η φιλάσθενη Ισπανίδα γυναίκα του κι ο ευαίσθητος γιος τους ο Μορίς, ο σοφός γιατρόςΠαρμεντιέ, ο στρατιωτικός Ρελέ, η μιγάδα παλλακίδα Βιολέτα, η θεία Ρόζα η θεραπεύτρια, οΓκάμπο, ο όμορφος επαναστάτης σκλάβος ... και πολλοί άλλοι πρωταγωνιστές σ' έναν άγριο ξεσηκωμό που θα 'φερνε την καταστροφή στον τόπο τους και θα τους έδιωχνε μακριά.
Όταν το αφεντικό της την πήρε στη Νέα Ορλεάνη, άρχισε για τη Σαριτέ μια καινούργια εποχή, όπου θα πετύχαινε το σπουδαιότερο πράγμα που επιθυμούσε: την ελευθερία της. Μακριά απ' τον πόνο και τον έρωτα, την υποταγή και την ανεξαρτησία, τις επιθυμίες της κι όσα της επέβαλλαν ώς τότε, ηΣαριτέ θα μπορέσει να στοχαστεί με νηφαλιότητα το παρελθόν και θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως πράγματι είχε άστρο στη ζωή της.
Η ονειρεμένη πατρίδα μου
Μετάφραση: Σωτηριάδου Κλαίτη
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε και η μεγάλη αγάπη και νοσταλγία της για τη Χιλή, την πατρίδα της. Η αδιάκοπη παρουσία τού παρελθόντος, η αίσθηση της απούσας πατρίδας, ο πόνος για τη χαμένη ευτυχία, η συνείδηση της περιπλανώμενης και ξένης, όλα αυτά, συσσωρευμένα για χρόνια στην καρδιά της, ηΙζαμπέλ Αλιέντε τα αγκαλιάζει και μας τα προσφέρει με μαεστρία και χιούμορ.
Βιβλίο βαθιά ρεαλιστικό και συγκινητικό, η Ονειρεμένη πατρίδα μου της Ιζαμπέλ Αλιέντε εκφράζει την ανθρώπινη ψυχή μέσ' από δυο ιστορίες, της πατρίδας της και τη δική της, που πλέκονται αξεδιάλυτα μεταξύ τους, όπως συμβαίνει μ' όλους τους ανθρώπους.
Το τετράδιο της Μάγια
Μετάφραση: Καρατζάς Λεωνίδας
Όταν ο αγαπημένος της παππούς πεθαίνει από καρκίνο, η ζωή της δεκαεξάχρονης Μάγια διαλύεται. Ο παραμυθένιος κόσμος της παιδικής ηλικίας δίνει απότομα τη θέση του σε μια εφηβεία γεμάτη βία και ναρκωτικά. Συντροφιά με τις ύποπτες παρέες της η Μάγια ζει μια ζωή χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και όριο. Από βαποράκι θα βρεθεί μπλεγμένη ακόμα και με φονιάδες, ώσπου να καταλήξει να ζητιανεύει στους δρόμους, βυθισμένη στην απόλυτη αθλιότητα. Για καλή της τύχη θα σωθεί χάρη σε μια παρέα σπλαχνικών γυναικών και με τη βοήθεια της γιαγιάς της θα κρυφτεί από τους διώχτες της στο Τσιλοέ, ένα νησάκι της Χιλής.
Δίπλα στους απλούς ανθρώπους του νησιού, η Μάγια θα συνειδητοποιήσει το νήμα της αγάπης και της εντιμότητας, θα μάθει ότι ο έρωτας μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από σωματική διαδικασία και θα ξεσκεπάσει ένα τρομερό οικογενειακό μυστικό. Σ' αυτή την ήρεμη γωνιά του κόσμου θα ξεκινήσει τη μεγαλύτερη περιπέτειά της ζωής της : το ταξίδι στα βάθη της ψυχής της για να βρει τον εαυτό της.
Αφροδίτη
μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου
Η συγγραφέας, επιστρέφει με ένα γοητευτικό όσο και πρωτότυπο βιβλίο που μιλάει για τις δυο μεγάλες κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας, το φαγητό και τον έρωτα. Συνδυάζοντας με χιούμορ και οξυδέρκεια σύντομες ιστορίες, προσωπικές αναμνήσεις και αφροδισιακές συνταγές, γραμμένες από την εβδομήντα χρονών μητέρα της συγγραφέας, έχουμε ένα τέλειο αποτέλεσμα τόσο γευστικό, όσο και αναγνωστικό.
ΠΗΓΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου