Εγώ πλανεμένη,ταξίδεψα μέσα στο παραμύθι. Εσύ έπαιξες, στολίζοντας το με εικόνες. Εικόνες με του έρωτα φτιασίδια σαν πολύτιμες χάντρες, σε νεανικό λαιμό. Στην τελειότητα αυτής της νοερής ένωσης εξακολουθώ να ταξιδεύω, με τρίαινα τα λιγοστά της φαντασίας σου λόγια. Ότι έχω από εσένα, είναι όλα λιγοστά. Δε μιλάμε για υποχρέωση.Για αισθήματα μιλάμε. Με τ'όνομα έρωτας κυκλοφορούν, και δεν έρχονται ποτέ, παρακαλετά. Λίγη σημασία έχει πια, φωνάζει η μεστωμένη νιότη μου. Έσπασες τα πρεσβυωπικά γυαλιά σου λέει, αφήνοντας το βλέμμα στο πέταγμα ενός αετού που αν μπορούσες να τον πιάσεις,δίχως φόβο θα τον χάιδευαν τα χέρια σου. Τι ΟΥΤΟΠΙΑ! Σαν άπειρη έφηβη φέρθηκες. Καμάρωσε τώρα τη ντροπιασμένη καρδιά σου, χλεύασε τα έργα σου,και μη μιλήσεις ποτέ ξανά,γι αγάπη. Γυρνώντας τις σελίδες αυτού του ονείρου που έζησες, θα σου φανούν σαν μοιρολόγια,και η μεστωμένη νιότη σου θ'αντισταθεί απ'την αρχή θυμίζοντας, πως ο αετός που σ'έκρινε κάποτε ξεχωριστή,των νιάτων του τη δύναμη παρέλασε εμπρός σου, μέσα από ΜΕΓΑΛΑ λόγια.....
ΛΕΝΑ ΦΑΤΟΥΡΟΥ----ΑΠΟ ΤΟ< ΑΝΩΝΥΜΟ ΑΛΜΠΟΥΜ>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου