Τα παιδιά της Νιόβης είναι ένα τετράτομο μυθιστόρημα του συγγραφέα Τάσου Αθανασιάδη. Στο έργο του αυτό ο Αθανασιάδης περιγράφει τον τρόπο ζωής των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, μέσω του παραδείγματος της κλειστής κοινωνίας του Σαλιχλίου. Το έργο πιθανότατα έχει πάρει τον τίτλο του από τον μύθο της Νιόβης. Το 2003 έγινε τηλεοπτική μεταφορά του έργου.
Η εξιστόρηση γίνεται σε τρίτο πρόσωπο από τον συγγραφέα, αλλά και σε πρώτο πρόσωπο από τον Στέργιο Αναστασιάδη. Αν και με την τοποθέτηση πολλών χαρακτήρων ο συγγραφέας τοποθετεί την ιστορία του έργου στο επίκεντρο, εντούτοις με την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο από τον μικρό Στέργιο μάς δίνει μια πιο αθώα και αρκετές φορές αφελή και εγωιστική περιγραφή κάποιων γεγονότων με την οικογένεια του Σαρρή στο επίκεντρο. Τέλος, σε αρκετά κεφάλαια του έργου έχουμε περιγραφή κάποιων γεγονότων μέσα από τις καταχωρίσεις του Τρύφωνα Ιωαννίδη στο προσωπικό του ημερολόγιο, που με τον ορθολογισμό του και τον ρόλο του στα περισσότερα γεγονότα ως παρατηρητής, βοηθάει τον αναγνώστη να εστιάσει στην ουσία των γεγονότων και να τα τοποθετήσει χρονικά. Η ιστορία του έργου αρχίζει την 26η Ιουνίου 1917, ενώ ο Τρύφωνας Ιωαννίδης αρχίζει τις ημερολογιακές εγγραφές του από την 27η Ιουνίου 1917.
Α' Μέρος
Στα δώδεκα κεφάλαια του πρώτου μέρους του έργου περιγράφεται η ζωή ακριβώς πριν την έλευση του Ελληνικού Στρατού στο Σαλιχλί. Στην πλειάδα των μικρών και μεγάλων πρωταγωνιστών, ο συγγραφέας πιο κεντρικό ρόλο δίνει στην οικογένεια του Μιχαλάκη Αναστασιάδη ή Σαρρή, δημογέροντα και τραπεζίτη του Σαλιχλίου, ηλικίας 40-50 ετών, ο οποίος θα ερωτευθεί παράφορα - «έτσι όπως ερωτεύονται μόνον οι 50άρηδες» - την Ταρσή, μια 16χρονη χριστιανοπούλα που αρνείται να παντρευτεί τον γιο ενός πλούσιου Τούρκου επιχειρηματία (γαιοκτήμονα στη σειρά), στη δούλεψη του οποίου βρίσκονταν. Οι έφοδοι της τουρκικής χωροφυλακής και ο τρόμος που προκαλούσαν στους Ρωμιούς, η στενή σχέση Τούρκων και Ελλήνων όσο ο ένας δεν ένιωθε απειλή από τον άλλο, οι κρυφές ελπίδες για τις καλύτερες μέρες που θα ακολουθούσαν και η εκτεταμένη ενεργοποίηση της κοινότητας με την ανοχή των αρχών, οι καθημερινές παρασπονδίες που οφείλονται στην ανθρώπινη αδυναμία και συχνά οδηγούν σε απροσδόκητη δυστυχία, κυρίως έχοντας ως επίκεντρο το πάθος του παντρεμένου - με τέσσερα μεγάλα παιδιά και ένα ακόμα από τον πρώτο του γάμο - Σαρρή για την ερωτική, πανέμορφη, αισθησιακή 16χρονη Ελληνοπούλα Ταρσή, όλα αυτά συνθέτουν το πρώτο μέρος του μυθιστορήματος και οριοθετούνται από αναφορές σε πραγματικά ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα.
****
O Εστρέφ μπέης ενημερώνει τον Σαρρή για τις εφόδους της χωροφυλακής για Έλληνες λιποτάκτες. Ο Στέργιος, γιος του Σαρρή, πηγαίνει στο σπίτι μιας οικογένειας που κρύβει ένα λιποτάκτη για να τους ειδοποιήσει. Εκεί κάνει κρυφά έρωτα - για πρώτη φορά στη ζωή του - με τη Λενιώ, μια νεαρή υπηρέτρια. Την άλλη μέρα η Χαρμανταλού λέει στους δημογέροντες πως συνέλαβαν τον γιο της τον Χαρίλαο. Οι δημογέροντες έχουν συμβούλιο για την επίσκεψη του οικείου Μητροπολίτη Φιλαδελφείας. Το βράδυ γίνεται τραπέζι στο σπίτι του Σαρρή για τον Μητροπολίτη, στο οποίο αποκαλύπτεται η αιτία της επισκέψεως, δηλαδή η ανάγκη σωτηρίας της Ταρσής. Ο Μητροπολίτης και οι Δημογέροντες πηγαίνουν στα γειτονικά Κούλα. Εκεί συναντιούνται με τον Μεχμέτ - πατέρα του Τούρκου - και τη φλογερή Ταρσή, για την οποία ο Σαρρής νιώθει άμεσα μιαν έντονη ερωτική έλξη. Λαμβάνεται η απόφαση να την φυγαδεύσουν στο Σαλιχλί. Στην επιστροφή, καθώς είναι ξαπλωμένοι στο πίσω μέρος του κάρου που τους μεταφέρει, ο Σαρρής έχει μια προσωπική στιγμή και μια γεμάτη λάγνες σκηνές παθιασμένη σωματική επαφή με την Ταρσή. Περνούν τη νύχτα σε ένα χάνι λόγω μιας βροχής (στη σειρά η Ταρσή πηγαίνει στο δωμάτιο του Σαρρή, οπού και κάνουν έρωτα για πρώτη φορά, σε μια πολύ αισθησιακή σκηνή όπου η Ταρσή εμφανίζεται αρχικά γυμνόστηθη και μετά ολόγυμνη). O Σαρρής θα τη φιλοξενήσει στην εξοχική του κατοικία, ξεκινώντας μια μυστική σεξουαλική σχέση παράφωνου πάθους μαζί της. Η κόρη του η Τασώ γυρίζει από τη Σμύρνη εν τω μεταξύ. Η Σαρρίνα αποφασίζει να πάει με την οικογένειά της στο εξοχικό για να μπορεί να προσέχει καλύτερα τον άντρα της, υποψιαζόμενη την απιστία λόγω της αδιαφορίας του στο κρεβάτι. Εκεί συναντούν για πρώτη φορά την Ταρσή, η οποία έλκει άμεσα τον Στέργιο. Στη σειρά ο Σαρρής φιλοξενεί την Ταρσή για μήνες και την επισκέπτεται κάθε μέρα και κάνουν έρωτα. Η Ταρσή δεν θέλει τον γιο της Χαρμανταλούς τον οποίο της προξενεύει για σύζυγό της η Σαρρίνα, που νοιώθει να απειλείται από τη νεαρή καλλονή. Ένα βράδυ ο Σαρρής έχει μια κρυφή προσωπική συνάντηση με την Ταρσή σε ένα ξεροπήγαδο στο κτήμα του εξοχικού, κατά τη διάρκεια της οποίας κάνουν παθιασμένο έρωτα, «φέρνοντας την απόλαυσή του στα όρια της φρενίτιδας». Τελικά η Ταρσή αλλάζει γνώμη και δέχεται τον Χαρίλαο, αλλά ο Σαρρής, άρρωστος από το πάθος του, βάζει δύο Τούρκους και χαλάνε τον γάμο. Η Ταρσή, νομίζοντας πως τον γάμο τον χάλασε ο Ραούλ, ο Τούρκος από τα Κούλα, δραπετεύει προς τον σιδηροδρομικό σταθμό με προορισμό τη Σμύρνη. Στη σειρά ο Χαρίλαος αυτοκτονεί, πέφτοντας στις γραμμές του τρένου, μετά την εξαφάνιση της Ταρσής. Ένας όμορφος νεαρός Σουηδός αρχαιολόγος ονόματι Σβεν, για τον οποίο η Ταρσή νοιώθει μιαν έλξη, τη βρίσκει στο τρένο από το Σαλιχλί. Την πηγαίνει στα ερείπια των αρχαίων Σάρδεων όπου κάνει ανασκαφές και μετά από μια νύχτα που την περνούν χωρίς έρωτα, προς απογοήτευση της Ταρσής, η κοπέλα παίρνει το τρένο για τη Σμύρνη. Ο Σαρρής καταρρέει ενθυμούμενος τις στιγμές της λαγνείας τους κατά τις κρυφές συναντήσεις τους στο ξεροπήγαδο και σε διάφορα σημεία του κτήματος του εξοχικού. Ο γιατρός Σούνιος βρίσκει την όραση της Ρόης προβληματική και η Σαρρίνα αποφασίζει να πάει στη Μαγνησία με την κόρη της για να της αγοράσει γυαλιά. Ο στρατός αναλαμβάνει τον έλεγχο των διοικητικών υπηρεσιών. Ο Σαρρής πληροφορείται πως ο ληστής Τσάκιτζης έχει εγκατασταθεί στον κουλά του και ζητάει να τον δει. Όταν φτάνει στο κτήμα θυμάται «το μελαμψό κορμί της Ταρσής, ολόγυμνο, αφημένο στα φιλιά του». Ο αρχιληστής του λέει πως θέλει να γίνει χριστιανός και του ζητά να γίνει ο νονός του. Τελείται η βάπτιση. Στη σειρά αυτά συμβαίνουν πριν την αναχώρηση της Ταρσής, η οποία βλέποντας τη βάπτιση εξοργίζεται και αρνείται να συνεχίσει τη σχέση της με τον Σαρρή. Τότε ο Σαρρής επιχειρεί να της κάνει έρωτα δια της βίας κι εκείνη αντιστέκεται, αλλά τελικά υποκύπτει - όμως αυτό την κάνει να δεχτεί τον Χαρίλαο. Γίνονται έφοδοι σε σπίτια για παράνομα όπλα. Ο Θεόφιλος Σοφιανόπουλος, πρώτη αγάπη της Ρόης, σκοτώνεται σε ατύχημα στη Μαγνησία. Ο γιατρός Κόκκινος βρίσκει πως η Ρόη έχει διφθερίτη. Όταν χειροτερεύει και ο φαρμακοποιός Τσαμπάζης της κάνει απόξεση, τραυματίζεται ο λάρυγγάς της. Η Ρόη δεν μπορεί να μιλήσει και ο Κόκκινος συστήνει να την πάνε σε ειδικό στη Σμύρνη. Ο Τσάκιτζης, τραυματισμένος, φιλοξενείται από τον Εστρέφ Μπέη. Τον επισκέπτεται ο Σαρρής. Του ζητά παπά να τον μεταλάβει, αλλά πεθαίνει. Ο συνοδός του βλέπει πως ήταν χριστιανός από ένα σταυρό που φορούσε και καίει το εξοχικό του Σαρρή. Ο Σαρρής πάει στη Σμύρνη για την αποζημίωση. Εκεί αρρωσταίνει και πεθαίνει. Στη σειρά συναντά την Ταρσή, πρώτη φορά μετά από δυο χρόνια, να τον περιμένει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του κρυμμένη κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού. Φιλιούνται με πάθος και κάνουν έρωτα, αλλά όταν η Ταρσή φεύγει, ο Σαρρής δολοφονείται από άγνωστους με ένα μαξιλάρι την ώρα που κοιμόταν. Οι Σοφιανόπουλοι φεύγουν για τη Σμύρνη. Ο Αντώναγας βρίσκεται δολοφονημένος. Η Τουρκία υπογράφει ανακωχή. Συμμαχικά και ελληνικά πολεμικά πλοία αγκυροβολούν στην Κωνσταντινούπολη. Ο Στέργιος με τη μητέρα του πηγαίνουν στη Σμύρνη να εισπράξουν την ασφάλεια ζωής του Σαρρή. Η Σαρρίνα βάφει την πρόσοψη του σπιτιού της στο χρώμα της ελληνικής σημαίας. Βρίσκουν τον Εστρέφ κρεμασμένο από ένα δέντρο. Ο ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη. Οι δημογέροντες επισκέπτονται τον Τούρκο έπαρχο και του ζητούν να εγγυηθεί για την ασφάλεια των Ελλήνων. Στο Σαλιχλί φθάνει ο Μουσταφά πασάς. Βρίσκει υποστηρικτές για το κίνημά του και συνεχίζει την περιοδεία του προς την Ανατολή. Οι Τούρκοι αποφασίζουν να δωροδοκήσουν τη Γαλλίδα αριστοκράτισσα μαντάμ Ζιζή, για να γίνει κατάσκοπός τους.
Στα δώδεκα κεφάλαια του δεύτερου μέρους του έργου περιγράφεται η ζωή κατά την ελληνική κατοχή έως και την Καταστροφή της Σμύρνης. Μετά τον θάνατο του Σαρρή η οικογένεια του Στέργιου χάνει ελαφρά την πρωταγωνιστική της θέση στην ιστορία. Τα όνειρα των Ελλήνων για ελευθερία που τώρα πια γίνονταν πραγματικότητα, η επαφή των Μικρασιατών Ελλήνων με τους Έλληνες στρατιώτες που κατέλαβαν το Σαλιχλί, οι λάθος χειρισμοί ιδιαίτερα μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου, το υπόγειο σύστημα κατασκοπείας και υπονόμευσης που οι Τούρκοι είχαν στήσει στη δυτική Μικρά Ασία και τέλος η κατάρρευση του μετώπου και οι καταστροφικές συνέπειες που αυτό είχε για τους Μικρασιάτες, όλα αυτά εκτίθενται από τον Αθανασιάδη στο δεύτερο μέρος του έργου του και συνδυάζονται ιδανικά με πραγματικά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα.
****
Ο Ελληνικός Στρατός καταλαμβάνει το Σαλιχλί και αναλαμβάνει τον έλεγχο του Διοικητηρίου. Η Σαρρίνα με την οικογένειά της επιστρέφουν από τη Μαγνησία οπού βρίσκονταν για διακοπές. Η Ταρσή επισκέπτεται το Σαλιχλί με τον Ιταλό άντρα της, με κρυφό σκοπό να μιλήσει με τον Χαρίλαο. Επισκέπτεται την οικογένεια της Σαρρίνας για να εκφράσει στη χήρα Αναστασιάδη τα συλλυπητήριά της για το θάνατο του άντρα της για τον οποίο μόλις είχε μάθει και την ευγνωμοσύνη της για την καλοσύνη που της είχε δείξει ο Σαρρής. Ζητά συγγνώμη από τον Χαρίλαο και έχει μια προσωπική στιγμή μαζί του. Το άλλο πρωί ο Χαρίλαος αυτοκτονεί, πέφτοντας στις γραμμές του τρένου της Ταρσής και του Ιταλού. Ο Βαχάν φέρνει το νέο της δολοφονικής απόπειρας εναντίον του Βενιζέλου. Ο Ύπατος Αρμοστής στέλνει εκπρόσωπό του στο Σαλιχλί, ο οποίος και καταφέρνει να απελευθερωθούν Τούρκοι αντάρτες. Συλλαμβάνεται η Ζιζή για κατασκοπεία. Πεθαίνει η Χαρμανταλού. Ο Τούρκος επιχειρηματίας Αμπετίν Ραχμή ανακοινώνει πως θα φτιάξει εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού στο Σαλιχλί. Έχει οργανώσει ένα δίκτυο πληροφοριοδοτών, προς όφελος των επαναστατών του Κεμάλ. Ως σύνδεσμο στο Σαλιχλί διαλέγει τον Εβραίο Γιακόβ Ναχμία. Ο Ραχμή παραγγέλνει στον Ναχμία κασμίρι για διακόσιες στολές. Η γυναίκα του Ναχμία τον ενημερώνει πως η κόρη τους είχε κλεφτεί. Υποψιάζεται σωστά τον Τζαννή Καντάρογλου, που θα έφευγε για την Ελλάδα για να καταταγεί. Το άλλο πρωινό η Σάρρα επιστρέφει με τον θείο της από τον Κασαμπά μετανιωμένη. Η Σαρρίνα φιλοξενεί στο σπίτι της τον Μιχαήλ Καλοδούκα, αρχισυντάκτη της «Ακρόπολις», για τον οποίο νοιώθει μια σωματική έλξη. Φτάνει η είδηση πως στις εκλογές νίκησαν οι βασιλικοί και θα προκηρυσσόταν δημοψήφισμα για την επιστροφή του βασιλιά Κωνσταντίνου. Η Ζιζή επιστρέφει στο Σαλιχλί, αφού το προξενείο της στη Σμύρνη κατάφερε να την απαλλάξει από την κατηγορία της κατασκοπείας. Παντρεύεται η Μόσχα Ωνάση τον ίλαρχο Αβροτέλη. Ηλεκτροδοτείται το Σαλιχλί. Η ύπατη αρμοστεία της Σμύρνης εγκαθιστά στο Σαλιχλί αντιπρόσωπο τον Μίνωα Μανωλεδάκη. Η Παντελιώ βιάζεται από Τούρκους που ήταν σταλμένοι από τον Ναχμία. Στην έκκληση προς τον αντιπρόσωπο της αρμοστείας για τιμωρία των βιαστών, οι δημογέροντες δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Η Ρόη απορρίπτει την πρόταση γάμου του Ζαχαρία Λάμπογλου, με τον οποίο είχε ανταλλάξει παλιότερα το πρώτο της φιλί. Ο Ιωσήφ Καμπουράκης αποφασίζει να κλειστεί σε μοναστήρι μετά από ένα προφητικό όνειρο που είδε με το Σαλιχλί να καίγεται. Ο Στέργιος ανεβαίνει στον Τμώλο, για μία προσκοπική εκδρομή. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο πρωθυπουργός Γούναρης σταθμεύουν για λίγο στο Σαλιχλί, κατευθυνόμενοι προς το μέτωπο. Επιστρέφει ο Τζαννής Καντάρογλου, ακρωτηριασμένος και στα δυο πόδια από τη μάχη. Αποφασίζει να σπουδάσει στην Αθήνα για να γίνει καθηγητής πανεπιστημίου. Δύο Τούρκοι, σταλμένοι από τον Ναχμία, απαγάγουν τον Τζαννή και τον απελευθερώνουν αφού εισπράττουν διακόσιες χρυσές λίρες ως λύτρα. Ακούγονται φήμες για αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από τη Σμύρνη. Φτάνει στο Σαλιχλί ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας. Ενημερώνει τους δημογέροντες για τη δύσκολη κατάσταση και για την κίνηση προκρίτων από τη Σμύρνη να οργανώσουν τη «Μικρασιατική Άμυνα». Τα νέα για υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού που έρχονται από τη Σμύρνη είναι πολύ άσχημα. Ο γιατρός Κόκκινος παθαίνει εγκεφαλικό και αυτοκτονεί. Ο αντιπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας Σμύρνης εγκαταλείπει το Σαλιχλί και τον ακολουθεί η Χωροφυλακή. Τρένα γεμάτα στρατό κατευθύνονται προς τη Σμύρνη. Γίνεται μάχη στο Σαλιχλί. Η Τασώ σώζεται τελευταία στιγμή από τον ίδιο τον Πλαστήρα, που την ανεβάζει στο τρένο για τη Σμύρνη. Οι Τούρκοι προχωρούν σε αντίποινα. Οι Σαλιχλιώτες εγκαταλείπουν μαζικά τον τόπο τους, περισώνοντας ο καθένας ό,τι μπορεί, με κατεύθυνση τη Σμύρνη και από εκεί την Ελλάδα. Τελικά η Σαρρίνα και τα παιδιά της, μετά από πολλές περιπέτειες σώζονται από την Ταρσή, που έχει γίνει σύζυγος του Αμερικανού υποπρόξενου στη Σμύρνη.
Στο τέλος του δεύτερου μέρους ο συγγραφέας σημειώνει: ΤΕΛΟΣ Εκάλη Ιούλιος 1984 – Ιούλιος 1987.
Γ' και Δ' Μέρος
Στα οκτώ κεφάλαια του τρίτου μέρους (1ο έως 8ο) και στα επτά κεφάλαια του τέταρτου μέρους (9ο έως 15ο) του έργου, περιγράφεται η προσφυγική ζωή στην Ελλάδα μετά την καταστροφή της Σμύρνης. Στον τρίτο τόμο υπάρχει αφιέρωση του συγγραφέα «Στις αείμνηστες αδελφές μου, Στάσα, Αλέκα, Καλλιρρόη».
Στο τέλος του τέταρτου μέρους ο συγγραφέας σημειώνει: ’’ΤΕΛΟΣ «ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΝΙΟΒΗΣ» Ιανουάριος 1992 – Ιανουάριος 1995’’.
Τάσος Αθανασιάδης - Συνέντευξη
ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Το έργο δεν έχει κάποιον βασικό πρωταγωνιστή. Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες, άλλοι με μικρό και άλλοι με μεγαλύτερο ρόλο στην πλοκή. Σχεδόν όλοι οι βασικοί χαρακτήρες εμφανίζονται στο πρώτο κεφάλαιο του πρώτου μέρους του έργου.
Οι βασικότεροι χαρακτήρες είναι:
Μιχαλάκης Αναστασιάδης ή Σαρρής: Μεσήλικος οικογενειάρχης, δημογέροντας και τραπεζίτης, με πυρρόξανθα μαλλιά και αδυναμία στο ωραίο φύλο. Έχει πολλές ερωμένες, κυρίως θεατρίνες στη Σμύρνη. Ασυναγώνιστος εραστής, που παρασύρεται από τον έρωτά του για μια παρθένα 16χρονη χριστιανοπούλα, την Ταρσή, την οποία σώζει από τα χέρια ενός Τούρκου και από τον αναγκαστικό εξισλαμισμό. Όταν το κορίτσι φεύγει από το Σαλιχλί, θα προσπαθήσει να την ξεχάσει φλερτάροντας με άλλες γυναίκες, κυρίως νεαρές Τουρκάλες εργάτριες στο κτήμα του αλλά και τη μαντάμ Ζιζή, ωστόσο θα παραμείνει ερωτευμένος μαζί της μέχρι τον θάνατό του.
Ταρσή: Μια 16χρονη - 17χρονη στη σειρά - χριστιανοπούλα από τα Κούλα. Ψηλή, μελαχρινή, προκλητική κοπέλα, με μακριά, κατάμαυρα μαλλιά, μακριά, απολαυστικά πόδια και μελαψό κορμί, πανέμορφο πρόσωπο, ποθητό στήθος, κόρφο, γάμπες και γλουτούς, ηδονικές λαγόνες, διεγερτική μυρωδιά μαλλιών και κορμιού, αισθησιακή φωνή και χαμόγελο. Μια πραγματική καλλονή με φυσικό χάρισμα στην αποπλάνηση και στην ερωτική πράξη, ερωμένη του Σαρρή - ο οποίος την αποκαλεί «Ουρί του» αλλά και δαίμονα - και τελικά σύζυγος του Αμερικανού υποπρόξενου στη Σμύρνη και μητέρα του παιδιού τους. Εμφανίζεται ακόμα και ολόγυμνη κατά τη διάρκεια των παθιασμένων κι έντονα περιγραφόμενων ερωτικών της συνευρέσεων με τον Σαρρή, στον οποίο ασκεί απόλυτη δύναμη, ως σύμβολο της πρόωρα ανεπτυγμένης και ολοκληρωμένης θηλυκότητας, του γυναικείου αισθησιασμού, του ερωτισμού, του σαρκικού πάθους, της φιλοδοξίας και του θανάσιμου θηλυκού.
Στέργιος: Γιος του Σαρρή, το μικρότερο παιδί του. Βιώνει την ερωτική αφύπνιση, είτε με συνομήλικα κορίτσια είτε με μεγαλύτερες κοπέλες όπως την Ταρσή, την οποία θα ονειρευθεί ολόγυμνη. Είναι αχώριστος με τη Ρόη.
Ρόη: Η 12χρονη μικρή κόρη του Σαρρή. Πολύ ρομαντική φύση και άριστη μαθήτρια, μετά την απελευθέρωση του Σαλιχλί και σε ηλικία 16 ετών θα γίνει νοσοκόμα οπότε και θα γνωρίσει τον Γιώργο, ένα νεαρό τραυματισμένο Έλληνα στρατιώτη τον οποίο θα περιποιηθεί και θα ερωτευθεί και αργότερα θα του δοθεί, προκαλώντας την οργή της μητέρας της και την παιδιάστικη ζήλια του αδελφού της.
Αλέξα: Η μεσαία κόρη του Σαρρή με ταλέντο στη ζωγραφική
Τασώ: Η μεγάλη κόρη του Σαρρή. Σπουδάζει στη Σμύρνη νομικά. Θα δουλέψει ως γραμματέας για τον Ύπατο Αρμοστή Σμύρνης Αριστείδη Στεργιάδη. Μετά την καταστροφή θα αναγκαστεί να δουλέψει σκληρά για να στηρίξει τη μητέρα της στον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης στην προσφυγική ζωή στην Ελλάδα.
Χρυσάνθη (ή Σαρρίνα): Η 35χρονη όμορφη μελαχρινή γυναίκα του Σαρρή. Αναγκάστηκε να τον παντρευτεί στα 16 της, τελικά όμως τον αγάπησε αληθινά. Γυναίκα έξυπνη που όμως έχει επιλέξει να στέκεται στη σκιά του άντρα της, θαυμάζοντάς τον αλλά και νιώθοντας κάποτε την αίσθηση της παραμέλησης και της ζήλιας. Μετά το θάνατό του θα ανακαλύψει την απιστία του με τη μικρή από τα Κούλα, αλλά θα διατηρήσει μέσα της τη μνήμη του αναλλοίωτη. Στη σειρά, μετά τον θάνατο του Σαρρή η Χρυσάνθη αναλαμβάνει τις επιχειρήσεις του και βλέπει το αληθινό πρόσωπο του Αμπετίν Ραχμή, δήθεν φίλου του άντρα της. Κατά την καταστροφή και τη νέα ζωή στην Ελλάδα η Σαρρίνα είναι πλέον η αρχηγός της οικογένειας, αγωνιζόμενη με αξιοπρέπεια και αυτοθυσία για τα παιδιά της.
Εστρέφ Μπέης: Τούρκος γαιοκτήμονας και αδελφικός φίλος του Σαρρή
Βασίλης Ωνάσης: Δημογέροντας, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας του Σαλιχλί και αργυραμοιβός
Μόσχα: Κόρη του Ωνάση. Θα παντρευτεί τον ίλαρχο Αβροτέλη, πρώτο Έλληνα που μπήκε στο Σαλιχλί.
Πατήρ Καλλίνικος: Ο ιερέας του Σαλιχλί. Κατέφυγε στη Μικρά Ασία μετά από φόνο που φημολογείται ότι διέπραξε στην πατρίδα του τη Ρούμελη για λόγους τιμής.
Αρτίν: Αρμένης και ιδιοκτήτης καφενείου
Μεριέμ: Κόρη του Αρτίν. 16 ετών. Αντικείμενο του πόθου του γυναικά Σαρρή - που τη χαρακτηρίζει Ουρί - και του Τζαννή Καντάρογλου.
Βαχάν: Αρμένης. Οδηγείται στα Τάγματα Εργασίας, αλλά καταφέρνει να το σκάσει και μετά από αρκετές περιπέτειες να γυρίσει στη γυναίκα του, την οποία όμως έχει απατήσει με μια νεαρή Κούρδισα χήρα και μητέρα ενός μωρού - και με έναν καταπιεστικό και ανάπηρο πεθερό - που συνάντησε στην επιστροφή. Η αμνησία που έπαθε μετά, θα θεραπευθεί με υπνωτισμό από τον Τρύφωνα Ιωαννίδη.
Κωστής Σοφιανόπουλος: Δημογέροντας και χαλέμπορος
Θεόφιλος: Γιος του Σοφιανόπουλου
Νιόβη: Κόρη του Σοφιανόπουλου
Ζαχαρίας Λάμπογλου: Φίλος του Θεόφιλου
Τρύφων Ιωαννίδης: Δημογέροντας και αντιπρόσωπος ραπτομηχανών Σίνγκερ, με γνώσεις υπνωτισμού. Θα μεταβληθεί από χρήστη της Καθαρεύουσας σε φανατικό οπαδό της Δημοτικής.
Χατζής Αυγουστής: Δημογέροντας και ιδιοκτήτης εκκοκκιστηρίου βαμβακιού
Χατζής Λεοντής: Δημογέροντας, θείος της Σαρρίνας και μεγαλομπακάλης. Λίγο πριν την καταστροφή θα δώσει όλη του την περιουσία στην ανιψιά του.
Αντώναγας: Εισαγγελέας και μεγαλέμπορος καπνών
Παντελής Κόκκινος: Γιατρός και δημογέροντας
Ιφιγένεια: Κόρη του γιατρού Κόκκινου
Ανάργυρος Κοντογιαννάκης: Φαρμακοποιός ,αρραβωνιαστικός και μετέπειτα σύζυγος της Ιφιγένειας
Χαρμανταλού: Πρώην δασκάλα
Χαρίλαος: Γιος της Χαρμανταλούς. Ο μοιραίος έρωτάς του για την Ταρσή θα τον οδηγήσει στο φόνο ενός Τούρκου που την προσέβαλλε, στη φυλακή από την οποία θα βγει με παρέμβαση της Ταρσής - που είχε παντρευτεί τον γιο του Ιταλού πρέσβη στην Πόλη - και τελικά στην αυτοκτονία στα 22 του χρόνια.
Μαντάμ Ζιζή: Γαλλίδα αριστοκράτισσα, η 40χρονη όμορφη χήρα Γάλλου αρχαιολόγου που έκανε ανασκαφές στις Σάρδεις.
Γιατρός Σούνιος
Κυριάκος Τσαμπάζης: Δημογέροντας που αντικατέστησε τον Σοφιανόπουλο και φαρμακοποιός
Τσάκιτζης: Τούρκος αρχιληστής
Ισμαήλ: Ερημίτης και προφήτης. Θα προφητεύσει στον Κεμάλ τα μελλοντικά του έργα και στη Σαρρίνα ότι «ένα από τα παιδιά της θα συναντηθεί με τον αετό».
Μάνθος Κεραμιδάς: Δημογέροντας που αντικατέστησε τον Αναστασιάδη και ιδιοκτήτης αλευρόμυλου
Ιωσήφ Καμπουράκης: Συνταξιούχος δάσκαλος
Αμπετίν Ραχμή: Τούρκος επιχειρηματίας. Στη σειρά είναι φαινομενικά φίλος και συνέταιρος του Σαρρή σε διάφορες δουλειές, ήταν ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Έλληνα δημογέροντα στη Σμύρνη. Φανατικός κεμαλιστής, λειτουργώντας για λογαριασμό ίδιων και ιταλικών συμφερόντων, πλήρωσε Τούρκους για να σκοτώσουν τον Σαρρή τη νύχτα που κοιμόταν σε ξενοδοχείο της Σμύρνης, μετά από μια αναπάντεχη, τελευταία και γεμάτη πάθος ερωτική συνάντηση με την αγαπημένη του Ταρσή.
Γιακόβ Ναχμίας: Εβραίος υφασματέμπορος
Τζαννής Καντάρογλου: Γιος του Παντελή Καντάρογλου, ενός μεγάλου κτηματομεσίτη. Πολύ νεαρής ηλικίας. Ο Δον Ζουάν του Σαλιχλί.
Γιλμάζ Νταϊκάλ: Στη σειρά είναι Τούρκος λοχαγός, φανατικός εθνικιστής και υποστηρικτής του Κεμάλ. Διώκτης των Ελλήνων αλλά και άνθρωπος με κάποια ηθική και στοιχειώδη αίσθηση του δικαίου. Ερωτεύεται σφόδρα τη χήρα Χρυσάνθη Αναστασιάδη. Ποτέ δεν θα καταφέρει ωστόσο να ολοκληρώσει τον έρωτά του μαζί της, καθώς εκείνη θα φύγει με την οικογένειά της, διωγμένοι από τις εστίες τους, κατά την Καταστροφή της Σμύρνης.
ΤΑΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ( 1913 − 21 Σεπτεμβρίου 2006)
Ο Τάσος Αθανασιάδης γεννήθηκε στο Σαλιχλί της Μικράς Ασίας, γιος του επιχειρηματία Μιχαήλ Αθανασιάδη, που πέθανε όταν ο συγγραφέας ήταν ακόμη παιδί, και της Ανθής Παναγιωτοπούλου. Είχε τρεις μεγαλύτερες αδελφές. Μετά την καταστροφή του 1922 η μητέρα με τα τέσσερα παιδιά της εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου ο Τάσος σπούδασε νομικά, εργάστηκε για λίγα χρόνια ως δικηγόρος και ζει ως σήμερα. Παντρεύτηκε τη φιλόλογο Μαρία Δημητροπούλου Διετέλεσε διευθυντής γραμματείας, δραματολογίου, προσωπικού και γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, καθώς επίσης προϊστάμενος καλλιτεχνικού προγραμματισμού του οργανισμού των ελληνικών κρατικών θεάτρων, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1972. Ταξίδεψε στην Ιαπωνία, την Ινδία, την Τουρκία, τη δυτική και κεντρική Ευρώπη, τον Καναδά και τις Η.Π.Α. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας (1955 για το Ο Ντοστογιέβσκι από το κάτεργο στο πάθος και 1963 για τον Αλβέρτο Σβάιτσερ), το βραβείο πεζογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών (1959-1961 για τους Πανθέους), το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος (1969 για την Αίθουσα του θρόνου και 1978 για τους Τελευταίους εγγονούς), το Έπαθλο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1975 για τους Φρουρούς της Αχαΐας), το βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας και ειρήνης Ιπεκτσί (1989 για τα Παιδιά της Νιόβης), το αργυρούν μετάλλιο του ιδρύματος της Γαλλικής Ακαδημίας Τέχνες-Επιστήμες-Γράμματα και το βραβείο Χέρντερ (1997). Από το 1986 είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ διετέλεσε επίσης ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των Δώδεκα, πρόεδρος της επιτροπής κρατικών λογοτεχνικών βραβείων (1979-1980), της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Με τη λογοτεχνία άρχισε να ασχολείται από μαθητική ηλικία με δημοσιεύσεις διηγημάτων σε περιοδικά όπως η Νέα Εστία, τα Ελληνικά, η Πρωτοπορία και άλλα. Την πρώτη του επίσημη εμφάνιση στα γράμματα πραγματοποίησε το 1936 με τη δημοσίευση μιας μελέτης του για το Φώτο Πολίτη, την οποία διάβασε στην Αρχαιολογική Εταιρεία. Το 1943 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Θαλασσινοί προσκυνητές και ένα χρόνο αργότερα τη μυθιστορηματική βιογραφία Ταξίδι στη μοναξιά, έργα λυρικής υφής με έμφαση στην περιγραφή του εσωτερικού κόσμου των ηρώων τους. Γρήγορα ωστόσο στράφηκε στη μυθιστορηματική γραφή της κλασικής ρεαλιστικής τεχνοτροπίας, δείχνοντας ιδιαίτερη επιμέλεια στην περιγραφή του εξωτερικού κόσμου αλλά και στην ψυχογράφηση των προσώπων. Χαρακτηριστικά του έργου του είναι η προσπάθειά του να δείξει την επίδραση ενός συγκεκριμένου κάθε φορά κοινωνικού και πολιτικού πλαισίου στη ζωή και τον ψυχισμό μεμονωμένων προσώπων και να προβάλει έτσι τη γενικότερη θεωρία του για την εξέλιξη της ζωής ως αποτέλεσμα συνεχούς πάλης ανάμεσα στις δυνάμεις του Καλού και του Κακού. Η περίπτωση του Τάσου Αθανασιάδη καλύπτει χρονικά μια περίοδο που φτάνει ως τη σύγχρονή μας πεζογραφία, υφολογικά βρίσκεται στην πεζογραφική παράδοση της γενιάς του Τριάντα.http://www.ekebi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου