 |
| Picasso ΄΄Κορίτσι μπροστά στον καθρέφτη΄ |
Καθρέφτη μου,όχι δεν θα σου ζητήσω να μου πεις ποια είναι η πιο όμορφη στον κόσμο,τα παραμύθια τέλειωσαν, και ήταν τόσο όμορφα όταν τα πιστεύαμε...Μικρέ μου καθρέφτη σου εξομολογούμαι...χάθηκε η μαγεία .Ήταν τότε θυμάσαι που χαμογελούσαμε στο άγνωστο χωρίς να μας νοιάζει το μετά, που χτίζαμε όνειρα,που νομίζαμε ότι κρατάμε γερά τα ηνία της ζωής μας.Τότε που πιστεύαμε πως η ελεύθερη βούλησή μας, η ελεύθερη σκέψη μας αρκούσε για να αλλάξουμε τον κόσμο. Φλεγόμασταν από την ελπίδα. Ρισκάραμε γι αυτά που αγαπούσαμε και δινόμασταν με πάθος στη μάχη να τα αποκτήσουμε.Το δάκρυ μας μας θόλωνε τα μάτια, όχι το νου.Δεν είχε χώρο η απελπισία, και η μελαγχολία μας ήταν μόνο για τη στιγμή που αχνοφαινόταν το φεγγάρι στον ορίζοντα.Καθρέφτη μου ,θύμα είσαι κι εσύ του παραλογισμού της εποχής μου.Πόση ματαιότητα, πόση ματαίωση,πόση ανοησία , πόση ψευτιά.Μέσα στη λήθη και τη βιασύνη, ξεχάσαμε τι είναι πνευματικότητα.Μέσα στον ίλιγγο των δυσκολιών ξεχάσαμε τον Άνθρωπο, την Ψυχή μας. Ακούω ξανά και ξανά τον ποιητή "Και νά’χεις την ψυχή σου στα δάχτυλα, στα μάτια, στα ρουθούνια, στα χείλη.Από 'κει μιλάει ο κόσμος.Από ‘κει βρίσκεις την ιδιωτική σου οδό...Η ζωή μένει και δεν τελειώνει. Εδώ."
Αρσινόη Βήτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου