 |
| [Φασιανός Αλέκος-Ποδηλάτης] |
"Αποφάσισα να βγω στο δρόμο, όχι για να πάω να καθήσω κάπου, έτσι για να μπορέσει να ταξιδέψει για λίγο το μυαλό ελεύθερο από σκέψεις που το ταλαντεύουν, το τρώνε καθημερινά. Τράβηξα τον σκουριασμένο φράκτη, είδα την ηλικιωμένη γειτόνισσα να με κοιτάει με εκείνο τον παράξενο τρόπο που με κοιτούσε πάντα, όχι της λύπης αλλά του ξαφνιάσματος ότι είμαι ακόμα εκεί τέτοια ώρα, ανέβηκα στο ποδήλατο και με λίγες πεταλιές βρήκα τον εαυτό μου! Έτσι απλά, τόσο γρήγορα. Κατέβηκα τον κατήφορο ξεπερνώντας τις όποιες λακούβες πέφτανε στη διάβα μου, κάποια νερά μπουγάδας που επέμεναν να σεργιανίζουν στην άσφαλτο, τράβηξα τη ματιά αδέσποτων, όσων μισοζαλισμένα στέκονταν στον ήλιο, ταξίδεψα σ' ό,τι μου άρεσε να κάνω. Ένα μέσο μετακίνησης ασήμαντο κι όμως κάνει τόσο πλούσια την καθημερινότητα, βαθιά συναισθήματα ξεπηδάνε μέσα σε μια τόσο μικρή απόσταση. Μετά οι ανηφόρες κι οι ορθοπεταλιές, η προσπάθεια και η ευχαρίστηση μαζί. Ταξιδιώτης συναισθημάτων και επιστροφή. Αυτή η αλλαγή, τόσο ανθρώπινη, έστω κι αν εξανεμίζεται στα παιχνίδια του χρόνου..."
(Απόσπασμα από το υπό έκδοση μυθιστόρημα "...κι αν αλλάξω τον κόσμο; ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ", Ιωάννης Β. Βέλλης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου