Σονέτο LVII
(στις ρώγες πάνω τ' ολόρθο σου σφρίγος..)
Να ήσουν μια στιγμή μικρή σταγόνα
στης λήθης μέσα τ' αρμυρό νερό μου,
κρυφή σταλιά στης νιότης το χορό μου
να ήσουν μια στιγμή μικρή γοργόνα.
στης λήθης μέσα τ' αρμυρό νερό μου,
κρυφή σταλιά στης νιότης το χορό μου
να ήσουν μια στιγμή μικρή γοργόνα.
Με το χαράκι στο λαιμό τρυγόνα,
να σ' είχα πάντα ταίρι στο φτερό μου
και να κρατούσες το βαρύ σταυρό μου,
να ήσουν πάντα μια γλυκιά Μαντόνα.
να σ' είχα πάντα ταίρι στο φτερό μου
και να κρατούσες το βαρύ σταυρό μου,
να ήσουν πάντα μια γλυκιά Μαντόνα.
Και να 'σουν μια στιγμή λυγμός στα στήθια
στα μύχια μέσα μόνη μου αλήθεια,
να σε θωρώ σαν άνοιξης λουλούδι
στα μύχια μέσα μόνη μου αλήθεια,
να σε θωρώ σαν άνοιξης λουλούδι
και τις νυχτιές ο μπάτης ένας τρύγος
στις ρώγες πάνω τ' ολόρθο σου σφρίγος
αχ μια μπάντα του έρωτα τραγούδι!
στις ρώγες πάνω τ' ολόρθο σου σφρίγος
αχ μια μπάντα του έρωτα τραγούδι!
Θανάσης Καραθύμιος Σεκλιζιώτης
Ιταλικού τύπου 11σύλλαβο σονέτο σε ίαμβο
απ' το βιβλίο μου "χαμένες μέρες"
απ' το βιβλίο μου "χαμένες μέρες"
Γλυκόηχο με πανέμορφη δομή!!! Μακάρι όλα τα "άηχα ποιήματα" να είχαν την γλυκιά μελωδιά του ποιητικού σου λόγου!!
ΑπάντησηΔιαγραφή