Σκοτάδι παντού. Κάνει κρύο. Κοφτερό. Περπατάω, παγώνω. Βιάζομαι, φοβάμαι. Τα τακούνια χτυπάνε σα σφυράκια, ξερά, τις πλάκες. Αυτός ο στακάτος ήχος είναι η συντροφιά μου. Αυτό το ηχητικό σήμα κρατάει την ελπίδα, που θα μ’ επαναφέρει από τον εφιάλτη. Οι γόβες με τη ρυθμική μουσική τους γίνανε ο συνοδοιπόρος μου εκείνο το βράδυ, το ένα ακόμη μέσα σε τόσα άλλα.
―Πες μου ότι μ’ αγαπάς!
―Άσε με και κατέβα από το αυτοκίνητο. Βαρέθηκα τη παθολογική σου ζήλεια.
Περπατώ θέλω να φτάσω γρήγορα. Είναι δυνατόν να μη φοβάμαι; Μόνη μες τη νύχτα, ψυχή πουθενά. Όμως δεν υπάρχει χώρος γι άλλο φόβο. Ένας είναι ο μεγάλος, ο συντριπτικός, ο κορυφαίος φόβος. Μήπως δε μ’ αγαπάει; Μήπως του αρέσει εκείνη η άλλη στο μπαράκι; ‘Ήταν πάντως πολύ όμορφη. Πώς να μην του αρέσει.
Ωστόσο εγώ δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν. Οι δείκτες του ρολογιού γυρνώντας καθώς η φτερωτή ανεμόμυλου φέρνουν κύκλους τα όνειρα μου.
Ιστίου Τόπος,Δημιουργική Γραφή με τη Σοφία Νινιού
Ο διαδικτυακός αυτός τόπος δημιουργήθηκε για να φιλοξενεί τα κείμενα, που μέσω του μαθήματος της δημιουργικής γραφής, που διδάσκω, εμπνεύστηκαν και έγραψαν οι εκπαιδευόμενοι.
Αφορμή στάθηκε η συνεργασία μου την Άνοιξη του 2015 με τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης των Δήμων
Μοσχάτου-Ταύρου
Καλλιθέας
Αλίμου
Στο χώρο όμως αυτό φιλοξενούνται και τα κείμενα φίλων, που εξ αποστάσεως συμβουλεύω και διδάσκω.
Επέλεξα το μάθημα αυτό, γιατί πιστεύω στην απελευθερωτική του επίδραση στην ψυχή του ανθρώπου, γιατί τον εισάγει στην Τέχνη και του ανοίγει δρόμους στην έκφραση των συναισθημάτων του και στη διατύπωση της σκέψης του.
Σοφία Νινιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου