Η συμπεριφορά των «Μεγάλων Δυνάμεων», Αγγλίας, Γαλλίας και τσαρικής Ρωσίας, απέναντι στο νεότευκτο ελληνικό κράτος, μετά την επανάσταση του 1821, είναι χαρακτηριστική των σχέσεων υποτέλειας των ελληνικών κυβερνήσεων με τους «προστάτες». Ωστόσο, δεν έλειπαν οι ανταγωνισμοί μεταξύ των «προστάτιδων δυνάμεων» για το ποιος θα έχει τον έλεγχο σ΄ αυτό το προτεκτοράτο, όπως θεωρούσαν την Ελλάδα.
Ενα επεισόδιο που αποτυπώνει αυτό το πλέγμα των σχέσεων είναι η «υπόθεση Πατσίφικο», που εκτυλίχτηκε στην Αθήνα τη διετία 1849- 1850.
Ο Δαυίδ ή Νταβίντ Πατσίφικο ήταν Ισπανοεβραίος ή πορτογαλοεβραίος (Γιβραλτάρ 1784-1854 Λονδίνο), τυχοδιώκτης που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1836 ως Πρόξενος της Πορτογαλίας στην Αθήνα από το 1836 ως το 1842 οπότε και παύθηκε συνεπεία καταχρήσεων. Στη συνέχεια προσκολλήθηκε στο κύκλο της Δούκισσας της Πλακεντίαςπου έζησε για κάποιο διάστημα με βοηθήματά της. Στη συνέχεια επιδόθηκε στη τοκογλυφία με άγνωστους πόρους.
Η Υπόθεση Πατσίφικο ήταν μια διπλωματική και πολιτική κρίση μεταξύ Ελλάδας και Βρετανίας το 1847-1850 που ανέκυψε με αφορμή την επίθεση το 1849 του αθηναϊκού όχλου κατά της περιουσίας του Ισπανοεβραίου και Άγγλου υπηκόου Δαυίδ Πατσίφικο, πρώην Προξένου της Πορτογαλίας και στη συνέχεια τοκογλύφου.. Η κυβέρνηση είχε απαγορεύσει τη χρονιά εκείνη για πρώτη φορά το «κάψιμο του Εβραίου» ή του «Ιούδα», πασχαλινό έθιμο κατά το οποίο έκαιγαν αχυρένιο ομοίωμα Εβραίου. Με αφορμή την απαγόρευση αυτήν όχλος επιτέθηκε στον Εβραίο Δον Πατσίφικο, εισέβαλε στο σπίτι του και προξένησε καταστροφές.
Διαμένοντας τότε επί της οδού Καραϊσκάκη, της συνοικίας Ψυρή, (Αθήνα), έγινε παραίτιος οχλοκρατικού επεισοδίου σε βάρος του, λόγω ασέβειας που επέδειξε κατά την εκφορά του επιταφίου του Ιερού Ναού Αγίου Φιλίππου και του επακόλουθου εθίμου της καύσης ομοιώματος του Ιούδα. Συγκεκριμένα το έτος εκείνο (1849) πρωτοαπαγορεύθηκε το έθιμο αυτό μετά την εκφορά του Επιταφίου, τουλάχιστον στην Αθήνα λόγω της έκτακτης τότε επίσημης επίσκεψης του Γάλλου τραπεζίτη Ρότσιλντ. Έτσι ο αθηναϊκός λαός ανέβαλε τη τέλεση του εθίμου για την Δευτέρα του Πάσχα, στη πλατεία Ηρώων (στου Ψυρή).
Όταν όμως επενέβη η αστυνομία και ακολούθησαν ταραχές, διερχόμενο το πλήθος προ της οικίας του Πατσίφικο είτε προκαλούμενο απ' τον ίδιο είτε θεωρώντας αυτόν ως υπαίτιο της απαγόρευσης επιτέθηκε στη οικία του προκαλώντας καταστροφές, ο ίδιος δε μόλις που διασώθηκε από τη μανία του πλήθους και κατέφυγε στη αγγλική πρεσβεία, έχοντας πρόσφατα αποκτήσει την αγγλική υπηκοότητα.
Ιδιαίτερα άξιο προσοχής είναι ότι αμέσως το πρωί της επομένης του συμβάντος ο τότε Άγγλος πρεσβευτής Σερ Έντμοντ Λάιονς προέβη σε διάβημα προς το ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών για την καταβολή αποζημίωσης στον θιγέντα με το αστρονομικό για τα τότε δεδομένα ποσό των 886.736 δραχμών και 57 λεπτών. Τότε η ελληνική κυβέρνηση βεβαίως αρνήθηκε θεωρώντας ότι το θέμα ανήκει στη Δικαιοσύνη.
Η αγγλική κυβέρνηση, που επεδίωκε την ανατροπή του βασιλιά Όθωνα, για να τοποθετήσει στη θέση του ένα δικό της, βρήκε την ευκαιρία.
Η άρνηση αυτή έδωσε την ευκαιρία στον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Αγγλίας Πάλμερστον να ζητήσει από την Ελληνική Κυβέρνηση την άμεση καταβολή της αποζημίωσης για τις καταστροφές που υπέστη ο Πατσίφικο, χωρίς να είχε γίνει ούτε στοιχειώδης καταγραφή.
Η υπέρμετρη αντίδραση της Βρετανίας, που κορυφώθηκε με τον ναυτικό αποκλεισμό της χώρας από το Βρετανικό Ναυτικό το 1850 και την κατάσχεση ελληνικών πλοίων στο Αιγαίο, ώστε να αναγκαστεί η Ελλάδα να καταβάλει αποζημίωση, αποτελεί πρωτοφανή στην ιστορία των διεθνών σχέσεων αναίτια επίδειξη ισχύος και αμφισβήτηση της κυριαρχίας κυρίαρχου κράτους και έχει παραμείνει κλασικό παράδειγμα στρατηγικής καταναγκασμού μέσω της "διπλωματίας της κανονιοφόρου".
Στην αίτηση αποζημίωσης του Πατσίφικο, πρόσθεσε και κάποιες ακόμη οικονομικές απαιτήσεις και απαίτησε την άμεση πληρωμή τους από το ελληνικό κράτος και απαιτούσε...
- Αποζημίωση για έξι πλοιάρια που ληστεύθηκαν.
- Ικανοποίηση για καθύβριση της Αγγλικής σημαίας και ασέβεια προς τον Άγγλο πρόξενο Μπόυντ.
- Αποζημίωση για δυο κακοποιημένους Επτανήσιους στον Πύργο.
- Αποζημίωση για τον αγρό του Φίνλεϊ που περιλήφθηκε χωρίς αποζημίωση στον Βασιλικό Κήπο.Η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε τις αγγλικές αξιώσεις ως υπερβολικές, αλλά η Αγγλία επανήλθε με μια διακοίνωση όπου αναφερόταν: «Η Ελλάς θάττον ή βράδιον ώφειλε να υποχωρήση, διότι πάσα αναβολή θα εξεβίαζε την αγγλικήν Κυβέρνησιν να αυξήσει αναλόγως της βραδύτητος το ποσό των ζητηθεισών ικανοποιήσεων»…
Ο Αγγλικός ναυτικός αποκλεισμός δεν αφορούσε μόνο την υπόθεση Πατσίφικο. Είχε ακόμη και εδαφικές διεκδικήσεις στο όνομα του Κράτους των Ιονίων νησιών που κηδεμόνευε παράνομα η Αγγλία, συγκεκριμένα, διεκδικούσε από την Ελλάδα τα νησιά Σαπιέντζα και Ελαφόνησο.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος των αγγλικών απαιτήσεων αρκεί να σκεφθούμε ότι το ποσό που ζητούσε ο Πατσίφικο ήταν κατά πολύ υψηλότερο της αξίας των βασιλικών ανακτόρων, που βρίσκονταν τότε στην περιοχή της σημερινής Πλατεία Κλαυθμώνος!
Ομως, οι Άγγλοι απέρριψαν και τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την παραπομπή του θέματος στη δικαιοσύνη, είτε στη διεθνή διαιτησία. Απαιτούσαν την πληρωμή «εδώ και τώρα».
Το πρώτο μέτρο που εφάρμοσαν οι Αγγλοι, ήταν ο εμπορικός αποκλεισμός των λιμανιών του Πειραιά, Πατρών, Σύρου, Ύδρας, Ναυπλίου, Χαλκίδας και Κορίνθου. Προσχώρησαν μάλιστα και στην κατάληψη των ελληνικών εμπορικών πλοίων και την κατάσχεση εισαγόμενων εμπορευμάτων ανυπολόγιστης αξίας.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1849 εμφανίσθηκε στον Πειραιά αγγλικός στόλος, υπό τον ναύαρχο Πάρκερ, αποτελούμενος από 14 πολεμικά πλοία. Στις 3 Ιανουαρίου 1850, ο Άγγλος πρεσβευτής Ουάι ανακοίνωσε στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Ανδρέα Λόντο ότι αν το ελληνικό κράτος δεν ικανοποιούσε αμέσως τις αγγλικές απαιτήσεις, τότε «ο ναύαρχος Πάρκερ προυτίθετο να προβή εναντίον των Αθηνών εις εχθροπραξίας και μέτρα επιζημιώτατα εις τα συμφέροντα των Ελλήνων πάσης τάξεως»!
 |
| Ο Αγγλικός στόλος στον Πειραιά |
Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ρωσίας, αντιλαμβανόμενες ότι η Αγγλία επιδιώκει να μετατρέψει την Ελλάδα σε αποκλειστικά δικό της προτεκτοράτο, επενέβησαν και μετά από μεταξύ τους διαπραγματεύσεις κατέληξαν στην παραπομπή του θέματος στη διεθνή διαιτησία.
Η κρίση έληξε ύστερα την αιτηθείσα επέμβαση των άλλων δύο προστάτιδων δυνάμεων του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, της Γαλλίας και της Ρωσίας και αφού η Ελλάδα δέχτηκε ισχυρό οικονομικό πλήγμα.
Ηταν, πλέον, Απρίλιος του 1850 όταν ανακοινώθηκε η άρση του αποκλεισμού των ελληνικών λιμανιών από τον αγγλικό στόλο.
Ο βρετανικός ναυτικός αποκλεισμός έμεινε στην ιστορία ως Παρκερικά, από το όνομα του Βρετανού ναυάρχου.
Αξίζει να αναφερθεί η μνεία του Μακρυγιάννη στα γεγονότα αυτά, που αποδίδει το λαϊκό αίσθημα και τον σοβαρό τους αντίκτυπό: "...και ένας μεγάλος στόλος των σκύλων μας έχουν μπλόκον οπούναι περίπου από τρεις μήνες και μας πήραν όλα τα καράβια και μας κατακερμάτισαν όλο το εμπόριο και τζαλαπάτησαν την σημαίαν μας και πεθαίνουν της πείνας οι ανθρώποι των νησιών και εκείνοι οπούχουν τα καράβια τους γκιζερούν εις τους δρόμους και κλαίνε με μαύρα δάκρυα..."
και αλλού γράφει:
"....ήρθε ο Πάκερ [Πάρκερ] (sic) με όλο το στόλο του, ο ναύαρχος της Αγγλίας, και μας μπλοκάρισαν κάμποσον καιρόν. Τότε με διόρισαν αρχηγό κι ενώθηκα με όλους τους Αθηναίους. και πήγα και μίλησα του αξιοσέβαστου Γκενεράλ Τζούρτζη και τον παρακάλεσα με δάκρυα να πάη να μιλήσει του Πάκερ. Τότε ο Γκενεράλης πήγε και μίλησε. Ο Βασιλέας και η Κυβέρνηση μου έστειλαν τον Γαρδικιώτη και μου είπαν να βαρέσω ντουφέκι. Τους είπα, ντουφέκι δεν βαρώ, ότι όσα κανόνια έχει ο Πάκερ, δεν έχομε ντουφέκια εμείς..."
Ο οικονομικός λόγος της Αγγλικής επέμβασης ήταν πως η Αγγλία άρχισε να νοιώθει τον ισχυρό ανταγωνισμό του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού, που ήδη είχε γίνει πρώτη σημαία στην Δουνάβια ναυσιπλοΐα, που τότε ήταν σημαντική εμπορική οδός.
Ορίστηκε επιτροπή διαιτησίας η οποία και εξακρίβωσε πως η ζημία που τελικά είχε υποστεί ο Πατσίφικο ήταν μόλις 3.750 δραχμές, με αρκετές αμφιβολίες, αφού και ο ίδιος δεν μπόρεσε να αποδείξει το τρόπο απόκτησης των καταλογιζομένων ειδών. Έτσι αφενός η ελληνική κυβέρνηση κατέβαλε στον Πατσίφικο το ποσόν των 3.750 δραχμών και αφετέρου επεστράφη σε αυτήν το υπόλοιπο ποσό εκ 330.000 δραχμών που είχε εν τω μεταξύ καταθέσει στην Αγγλία, ως εγγύηση, για την άρση τουλάχιστον του αποκλεισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου