Τι αξιοθαύμαστες σκέψεις!
Τι πανέμορφες λέξεις!
Πηγή τους είναι τα μάτια της ψυχής, λάφυρα από τον Παράδεισο....μέσα σου!
Είσαι τόσο όμορφος μέσα σου όταν είσαι ακόμα
παιδί,αγνό,τρυφερό τριανταφυλλάκι, δροσερό μπουμπουκάκι!
Τότε που η φαντασία σου καλπάζει στα σύννεφα,θέλει να καεί στον
ήλιο,να ανεβεί στο φεγγάρι,να κρεμαστεί στ' αστέρια,
να παίξει με τον άνεμο!
Η παιδική καρδούλα έμαθε να κρύβει καλά το θησαυρό της....
μαργαριτάρια και διαμάντια,ατόφιο χρυσάφι!
Τα απομόνωσε,να μείνουν ανέγγιχτα από ανθρώπου μάτι!
Ίσως από φόβο μην της τα κλέψουν και πονέσει,
ίσως από ματαιοδοξία,ίσως....ποιός να ξέρει ποιό ίσως!
Τη μια χαμήλωνε τα μάτια να ιχνηλατούν στα μυστικά της γής,
την άλλη τα έστελνε ψηλά,τους δρομολογούσε ταξίδια στα μυστικά του ουρανού!
Πέρναγαν από μπροστά της χέρια και χέρια κι έτσι όπως κοίταζε αλλού....που να τα δει!
Έτσι τα δικά της πονούσαν απ' την παγωνιά στους χειμώνες της,δίχως τη ζεστασιά του αγγίγματος! Πώς να ξεχειμωνιάσεις έτσι!
Ευτυχώς που σκέπαζε αυτά τα κρύα χέρια (μοναχικές υπάρξεις)το όνειρό της!
Το όραμα της Άνοιξης,το πιο γλυκό όνειρο!
Αυτό πλησίαζε τις κρύες νύχτες την όμορφη καρδούλα και της ψιθύριζε ό,τι ακριβώς χρειαζόταν, ό,τι ήθελε να ακούσει:
"Υπάρχει η Ζωή,όπου να 'ναι
θ' ανθίσουν όλα γύρω σου,θα μοσχοβολάει αρώματα η πλάση και θα σ' αγκαλιάσουν τα πιο ζεστά,τα πιο τρυφερά,τα πιο σπάνια χέρια του κόσμου,αυτά που γεννήθηκαν μόνο για σένα.Θα νιώσεις το αίμα να κυλάει γρήγορα στις φλέβες σου καυτό,η Αγάπη
θα ποτίσει με το θαύμα της κάθε κύτταρο σου,η ευτυχία θα χαμογελάει μόνο για σας....περίμενε την!"
Με μια ανείπωτη γλύκα τη μεθούσε αυτό το όνειρο και την αποκοίμιζε στην αγκαλιά του!
Μα κάθε που ξημέρωνε,νάτη πάλι η μοναξιά....το ακριβό τίμημα του θησαυρού!
Τι αστραφτερά κοσμήματα,καθαρά,
αμόλυντα από ξένα βλέμματα,εκλεκτά,
μοναδικά,αξιοθαύμαστα!
Άν υπάρχει Παράδεισος,
είναι κρυμμένος στα όμορφα μάτια σου!!!
~ ~ V.K ~ ~
Voula Kapiri 17/6/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου