Τα τετραδιάκια βρέστε μου που'γραφα μικρή
σε παιδιά να τα δανείσω, ακριτικά
ναν τα σχολειά ανοιχτά, η γνώση ναν τροφή,
που δεν έχουνε μολύβια και οι γονείς λεφτά.
Ανακούρκουδα να καθίσουμε, γράφοντας στο χαρτί,
μήνυμα να πάει στους γραμματισμένους
είν'τα γράμματα δύναμη για μια δα στροφή
γενιά ροιδόσπυρων, από γονείς ξεσποριασμένους.
Την κοινωνία μας να μαλώσουμε, να πούμε
πως τα λόγια που μας είπανε είναι τόσο σάπια,
να τους μιλήσουμε, ότι μόνοι μας δεν'μολογούμε
πως θέλουνε λαό απαίδευτο και να φορά τσουράπια.
Πως είναι οι τραμπάλες μας δίχως ένα παιδί
πως στα σχολειά μας είν κλειστά, ξεροχορταριασμένα
ότι του μέλλεται τ'αδελφού, βοσκός σ'ένα μαντρί
της αδελφής μας τα παιδιά,φλωροκαπινισμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου