Ο Αντόνι Γκαουντί, σωστή προφορά Γκαουδί, (Antoni Gaudí ή με το πλήρες του όνομα: Antoni Gaudí i Cornet) (25 Ιουνίου1852 – 10 Ιουνίου 1926) ήταν σημαντικός Καταλανός αρχιτέκτονας της Αρ Νουβό.
Γεννήθηκε στη Ρέους, αλλά σπούδασε και εργάστηκε στη Βαρκελώνη όπου βρίσκονται και τα πιο σημαντικά έργα του, τα οποία ξεχωρίζουν για το σχεδιασμό τους.
Ο Γκαουντί διαμορφώθηκε επαγγελματικά και πνευματικά στο κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Βαρκελώνης. Μελέτησε τα καλλιτεχνικά ρεύματα του παρελθόντος, την ισλαμική και τη γοτθική αρχιτεκτονική η οποία μάλιστα εκείνη την εποχή αναβίωνε. Δέχτηκε την επιρροή του Viollet-le-Duc, των John Ruskinκαι Richard Wagner και μέσα από το έργο του θέλησε να ανανεώσει την τοπική αρχιτεκτονική έκφραση επεξεργαζόμενος νέες φόρμες.
Ένα από τα πιο σημαντικά του έργα είναι το Μέγαρο Γκουέλ, (η κατασκευή του ξεκινά το 1886 και ολοκληρώνεται το 1888). Ο σχεδιασμός του κτιρίου ανατέθηκε στον Γκαουντί από τον Δον Eusebi Güell i Bacigalupi, εξέχουσα μορφή στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της πόλης και με ισχυρή επιρροή στην πολιτική.
Το τελευταίο και ένα από τα χαρακτηριστικά έργα του είναι η εκκλησία Σαγράδα Φαμίλια, η οποία έμεινε ημιτελής λόγω του θανάτου του αρχιτέκτονα.
Τα έργα του Γκαουντί δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στη Βαρκελώνη και αποτελούν πόλους έλξης για επισκέπτες και μελετητές. Χαρακτηριστική είναι μια από τις τεχνικές του Γκαουντί ο οποίος χρησιμοποιούσε κομμάτια από κεραμικά πλακίδια για να διακοσμήσει και να χρωματίσει κάποια από τα έργα του. Σήμερα πολλά από τα διακοσμητικά αναμνηστικά που πωλούνται στη Βαρκελώνη χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή.
Στις 7 Ιουνίου 1926, καθώς πήγαινε να δει την κατασκευή της Σαγράδα Φαμίλια, κτυπήθηκε από διερχόμενο τραμ και απεβίωσε τρεις ημέρες αργότερα, στις 10 Ιουνίου.
https://el.wikipedia.org/
Sagrada Família (1884–1926)
Η La Sagrada Familia είναι ένα από τα πιο διάσημα έργα του Γκαουντί στη Βαρκελώνη. Πρόκειται για μια γιγαντιαία Βασιλική που βρίσκεται υπό κατασκευή από το 1882 (και δεν είναι τυπογραφικό λάθος!) και που δεν αναμένεται να ολοκληρωθεί για τουλάχιστον 30 έως 80 χρόνια ακόμη (ο χρόνος για την ολοκλήρωση ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες πηγές πληροφοριών)
Μεγάλη αντιπαράθεση περιβάλλει το κτίριο της Sagrada Familia. Σήμερα χρησιμοποιούνται νέα υλικά κατασκευής για τα οποία ορισμένοι αισθάνονται ότι ο ίδιος ο Γκαουντί δεν τα τα χρησιμοποιούσε.
Όταν επισκέπτεστε το κτίριο θα δείτε την αντίθεση στο χρώμα της πέτρας μεταξύ του εμπρός και του πίσω τμήματος του κτιρίου. Επίσης το πραγματικό στυλ κατασκευής εμφανίζεται να είναι κάπως διαφορετικό μεταξύ των νέων και των παλαιών τμημάτων του κτιρίου.
Sagrada Família |
Η ερμηνεία της σειράς των σχεδίων από τους σημερινούς αρχιτέκτονες είναι ιδιαίτερα προκλητική επειδή η πραγματικές πέτρες της κατασκευής είναι ακανόνιστες σε σχήμα.Ο Γκαουντί διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στο συντονισμό της κατασκευής της Sagrada Familia μέχρι το θάνατο του το 1926. Θα ζητούσε συχνά να τροποποιηθεί η εργασία και να προσαρμοστεί μέχρι να ήταν ακριβώς ότι είχε κατά νου. Ωστόσο σήμερα, εξαιτίας της φύσης των υφιστάμενων σχεδίων, το έργο του είναι εν μέρει ελεύθερο στις ερμηνείες.
Το κτίριο βρίσκεται ακόμα υπό κατασκευή και έτσι να είστε έτοιμοι να δείτε πολλές εργασίες να συνεχίζονται κατά την επίσκεψη σας. Ωστόσο αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον, ειδικά εάν επισκέπτεστε το Μουσείο στο εσωτερικό του κτιρίου.
Ανεξάρτητα από όλη τη διαμάχη, η Sagrada Familia είναι ένα πραγματικά καταπληκτικό κτίριο και μια απολύτως απαραίτητη επίσκεψη ενώ βρίσκεστε στη Βαρκελώνη http://www.barcelona-tourist-guide.com/
Palau Güell (Barcelona)
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1886 και ολοκληρώθηκε το 1888. Το κτίριο βρίσκεται στην καρδιά της πόλης και πολύ κοντά στην κεντρική της αρτηρία, στις Ράμπλας.
Από αρχιτεκτονικής άποψης το κτίριο, λόγω του μικρού οικοπέδου στο οποίο βρίσκεται, αναπτύσσεται καθ’ ύψος σε οχτώ επίπεδα. Πυρήνας του κτιρίου είναι μια κεντρική αίθουσα μουσικής. Γύρω από αυτής αναπτύσσονται η τραπεζαρία, τα σαλόνια και οι αίθουσες υποδοχής. Ο επισκέπτης περνάει διαδοχικά από αυτή τη σειρά μικρότερων χώρων μεταξύ των οποίων και από το προσωπικό γραφείο του Güell για να καταλήξει στο κεντρικό σαλόνι.Ο σχεδιασμός του κτιρίου ανατέθηκε στον Γκαουντί από τον βιομήχανο Δον Eusebi Güell i Bacigalupi. Ο Güell, εκείνη την εποχή ήταν εξέχουσα μορφή στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της Βαρκελώνης και αντιπροσώπευε ιδεολογικά την κοινωνία της πόλης.
Ο χώρος αντιπροσωπεύει ιδεατά το παραδοσιακό μεσογειακό αίθριο. Η γεωμετρία αυτής της αίθουσας αποτελείται από δύο βασικά στοιχεία, τον κύβο και το θόλο, με τον τρούλο να συμβολίζει τον ουρανό και την τετράγωνη κάτοψη της αίθουσας να συμβολίζει τη γη.
Palau Güell |
Στο μέγαρό του ο Güell, στα τέλη του 19ου αιώνα, φιλοξενούσε πολυάριθμες συγκεντρώσεις καλλιτεχνών και διανοούμενων. Στο μεγάλο σαλόνι διαδραματίζονταν κονσέρτα, δεξιώσεις και ακόμη και θρησκευτικές τελετές, εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε η υψηλή κοινωνία της Βαρκελώνης. Στην πρόσοψη του κτιρίου, ανάμεσα στις δύο εισόδους, η ασπίδα, συμβολίζει τη σημαία της Καταλονίας. Στην οροφή του μεγάρου ο τρούλος προεξέχει και στέφεται με διάφορα σύμβολα μεταξύ των οποίων η σφαίρα του κόσμου, ο ηλιακός δίσκος και πάνω απ’ όλα ο χριστιανικός σταυρός.
Casa Batlló, Βαρκελώνη |
Το Κάζα Μπατλό (Casa Batlló ) είναι ένα διάσημο κτίριο στο κέντρο της Βαρκελώνης και είναι ένα από τα αριστουργήματα του Αντόνι Γκαουντί. Το κτίριο αποτελεί αναδιαμόρφωση ενός παλαιότερου σπιτιού, το οποίο επανασχεδίασε ο Γκαουντί το 1904 και ανακαινίστηκε αρκετές φορές από τότε. Οι βοηθοί του Γκαουντί Domènec Sugrañes i Gras, Josep Canaleta και Joan Rubió συνέβαλαν στο έργο της ανακαίνισης. Το τοπικό όνομα του κτιρίου είναι Casa dels ossos (Το σπίτι των οστών), λόγω της οργανικής σκελετώδους εμφάνισής του. Αρχικά σχεδιάστηκε για μιαμεσαίας τάξης οικογένεια και βρίσκεται σε μια ευημερούσα περιοχή της Βαρκελώνης.
Όπως όλα τα έργα που σχεδίασε ο Γκαουντί, μπορούν να χαρακτηριστούν ως μοντερνισμόςκαι αρ νουβό σε μια ευρύτερη έννοια. Το ισόγειο, συγκεκριμένα, είναι ασυνήθιστα δομημένο, με ακανόνιστα οβάλ παράθυρα και πέτρινα τοίχο σμιλεμένο σαν να ρέει. Υπάρχουν λίγες ευθείες γραμμές και η πρόσοψη είναι διακοσμημένη με πολύχρωμο μωσαϊκό, φτιαγμένο από θραύσματα κεραμικών πλακιδίων Trencadís με μια τεχνική που λέγεται Pique assiette. Η οροφή είναι αψιδωτή και μοιάζει με την πλάτη από δράκο ή δεινόσαυρο.
Μια θεωρία θέλει το στρόγγυλο χαρακτηριστικό στα αριστερά του κτιρίου, που καταλήγει σε έναν πυργίσκο και σταυρό, να είναι η λόγχη του Αγίου Γεωργίου (του πολιούχου τηςΚαταλονίας), που έχει βυθιστεί στο πίσω μέρος του δράκουhttps://el.wikipedia.org/
Casa Vicens
Casa Vicens |
Casa Vicens |
Casa Vicens |
Col·legi de les Teresianes, Barcelona |
Col·legi de les Teresianes, Barcelona |
ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ
Αντόνι Γκαουντί Αρχιτέκτονας (1852-1926)
Γράφει ο Φιλιππίδης Μέμος
Οταν ο Γκαουντί αποφοίτησε από τη σχολή αρχιτεκτονικής της Βαρκελώνης το 1878, ο διευθυντής της σχολής ανακοίνωσε στους συναδέλφους του καθηγητές: «Κύριοι, έχουμε δίπλα μας μια ιδιοφυΐα ή έναν παρανοϊκό». Τα κτίρια του Γκαουντί έμελλε να επιζητούν αυτή την τόσο αμφίρροπη ετυμηγορία, όντας ρευστά, πολύχρωμα και καμπυλόμορφα, στιγμιότυπα ενός σουρεαλιστικού ονείρου, τόσο πιο εξωτικά και απόκοσμα από όσα θα ακολουθούσαν στη μοντέρνα αρχιτεκτονική.
Ο Γκαουντί είχε καταφέρει έναν εντυπωσιακό συγκερασμό της αρχιτεκτονικής και της γλυπτικής στο έργο του, αλλά και ιδιαίτερα τολμηρές στατικές επιλύσεις. Και πίσω από τις μορφές της αρχιτεκτονικής του, σταθερή πηγή έμπνευσης παραμένει η φύση: καμπυλωτές επιφάνειες να σπινθηρίζουν «ζωντανές» από τα πολύχρωμα κεραμικά τους, περιγράμματα να «ανεμίζουν» σχεδόν «φαγώσιμα», σχεδόν λιωμένα, σαν μορφές από θαλάσσια όντα, τα παράθυρά τους σαν οπές μιας κυψέλης. Σε αυτό το ρευστά γοτθικό στυλ της εξωτικά πλούσιας διακόσμησης όλα προσδίδουν μια σχεδιαστική ευφορία, μερικές φορές «αποπνικτική».
Η πλούσια αυτή διακόσμηση συνδυαζόταν συχνά με μια ανοίκεια αγάπη του Γκαουντί για κόκαλα και σκελετούς (συμπτωματικά ο Γκαουντί, που γεννήθηκε στη Reus της Ισπανίας το 1852, υπέφερε από μικρός από ρευματικά): ανάμεσα στα κορυφαία έργα του στη Βαρκελώνη, η Casa Batlo (1904-1906) εμπλουτίστηκε από τον Γκαουντί με μεταλλικά μπαλκόνια που έμοιαζαν με κρανία, με κυματιστή στέγη που έμοιαζε με ραχοκοκαλιά δεινόσαυρου και με τη λιθοδομή της βάσης του κτιρίου διαμορφωμένη σαν σύνολο από κόκαλα σε μιαν αλλόκοσμη σύντηξη. Αντίστοιχα ανορθόδοξη ήταν και η γωνιακή Casa Mila (1906-1912), με το σουρεαλιστικό της δώμα, στο οποίο ανεβοκατεβαίνεις δίπλα σε γλυπτικές καμινάδες, τις δύο εσωτερικές αυλές και τις χαρακτηριστικές προσόψεις που μοιάζουν με γιγάντιες μυρμηγκοφωλιές. Αλλά ήταν η εκκλησία Sagrada Familia εκείνη που αποτέλεσε το έργο ζωής του βαθιά θρήσκου Γκαουντί. Η κατασκευή της είχε αρχίσει το 1892 και συνεχίζεται ακόμη(!), αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα εργοτάξια που συρρέουν για να θαυμάσουν αναρίθμητοι επισκέπτες.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γκαουντί είχε ολοκληρωτικά αφιερωθεί σε αυτή την ανάθεση, ζώντας στην κρύπτη του ναού. Ηταν εκείνα τα χρόνια τόσο ευτελής η εμφάνισή του που όταν το 1926 τον χτύπησε ένα τραμ σε μια πολυσύχναστη διασταύρωση οι οδηγοί ταξί αρνήθηκαν(!) αρχικά να τον πάνε στο νοσοκομείο πιστεύοντας ότι ήταν ζητιάνος. Ο φημισμένος αρχιτέκτονας πέθανε τρεις ημέρες αργότερα.
Casa Mila |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου