Ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής, γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του σε χώρες της Βορειοδυτικής Ευρώπης και σπούδασε Ιταλική φιλολογία στο Άμστερνταμ. Από το 1982 μέχρι το 1992 εργάστηκε ως μεταφραστής στο Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις Βρυξέλλες. Το 1992 εγκαταστάθηκε στο χωριό Θροφαρί της ορεινής Κορινθίας μέχρι και τον αιφνίδιο θάνατό του τον Δεκέμβριο 2011. Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.http://www.ekebi.gr/
VIDEO POETRY
VIDEO 1 - Αργύρης Χιόνης -ποίηση Α΄ - (Θ. Πάνου)
Στο πρώτο αυτό μέρος του αφιερώματος στόν αγαπημένο ποιητή Αργύρη Χιόνη, βρισκόμαστε στην οικία του , στο Θροφαρί Κορινθίας.
Είναι μια βόλτα στη γη που αγάπησε και καλλιέργησε μαζί της και την ποίηση.
Μια πειραματική ηχογράφηση με αφήγηση και συνοδεία αυλών.
ποίηση: Αργύρης Χιόνης
οπτικοποίηση: Θανάσης Πάνου
μουσική: Θανάσης Πάνου
"ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ"
Το παιδικό ποδήλατό μου, ο άλλοτε απαστράπτων Πήγασος που απογειωνόταν μόλις τον καβάλαγα, έχει για πάντα υπογειωθεί. Κι ας λέω ψέματα αδιάκοπα, στον εαυτό μου και σε εκείνο, πώς, κάποια μέρα , θα του αλλάξω λάστιχα, από την σκουριά του θα το γδύσω, θα το λαδώσω και θα το γυαλίσω κι μόλο τον κόσμο μαζί του θα γυρίσω. Το παιδικό ποδήλατό μου έχει για πάντα υπογειωθεί, το ξέρω και το ξέρει.
 |
ΟΙ ΑΡΑΧΝΕΣ.
Ακοίμητες, αεικίνητες, υφαίνουν οι αράχνες στο υπόγειο περίτεχνα ποιήματα, υπό μορφήν ιστού, αλάνθαστες παγίδες για τους αφελείς που, γοητευμένοι, ξεχνούν τις αποστάσεις ασφαλείας και εισχωρούν για πάντα μες στην ποίηση, μεταμορφώνοντάς την έτσι σε σφαγείο. Δεν έχουν τέτοια πρόθεση οι αράχνες, αυτές υφαίνουν τα ποιήματά τους για τη χαρά της ύφανσης και μόνο, κι έρχονται όλοι αυτοί οι ανόητοι και τα χαλούν, προσθέτοντας σ΄αυτά τα πτώματά τους.
Αργύρης Χιόνης «ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ» -ΝΕΦΕΛΗ.
ΤΟ ΣΕΚΛΕΤΙ
ζώο νυκτόβιο (οικογένεια: Dasyproctidae. Τάξη: τρωκτικά) ,
ζει και ευδοκιμεί στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και Μέση Ανατολή.
Τη μέρα , σε λαγούμια σκοτεινά, μέσα στη γη, κοιμάται και μόλις πέσει η νύχτα, βγαίνει από τη γη κι άλλα λαγούμια εξίσου σκοτεινά, μες τις καρδιές ανθρώπων σκάβει. Οι άνθρωποι αυτοί σεκλετισμένοι ονομάζονται,
κατοικημένοι δηλαδή από το σεκλέτι.
Δεν είναι ωστόσο ζώο αιμοβόρο το σεκλέτι.
Είναι απλώς ένα αθώο τρωκτικό που πρέπει αδιάκοπα τα δόντια του να φθείρει, μασώντας ρίζες, πέτρες ή καρδιές, αλλιώς αυτά τα δόντια μεγαλώνουν
και του τρων τα χείλη και τη γλώσσα και το στόμα…
Αν δεν φάει κάτι το σεκλέτι, τρώει τον εαυτό του.
Αργύρης Χιόνης ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΟΝΤΑ –ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ
********
ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ
Με άδεια ψυχή, κοιτάζω την ολόγιομη σελήνη
και δεν βλέπω εκεί ούτε την Άγια Οικογένεια του Lugones
(Παρθένο, Βρέφος, Ιωσήφ και γαϊδουράκι)
ούτε το λαγό του Βούδα να κοπανάει, σε ένα χαβάνι,
βότανα μαγικά για της Αθανασίας το ελιξίριο.
Βλέπω τον Καίν του Dante, φορτωμένον με ένα δεμάτι αγκάθια,
και του Σαχτούρη τον τρελό λαγό
να τρέχει και να τρέχει, πανικόβλητος,
κι ακούω, από δω κάτω καθαρά το βόγγο τους.
Αργύρης Χιόνης ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΟΝΤΑ –ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ
 |
VIDEO 2 - Αργύρης Χιόνης- ποιητικά β΄- (Θ.Πάνου)
Ποίηση-Αφήγηση:
Αργύρης Χιόνης
Επιμέλεια : Θανάσης Πάνου
«Ο βασιλίσκος είναι κάτι σαν τον ποιητή και,
όσον αφορά εμέ, προσωπικά,
από όλες τις μορφές που του έχουν αποδώσει ,
προτιμώ εκείνη του ουροβόρου.»
********
«οι συμφορές έχουν διπλή ιδιότητα,
Μπορούν να είναι όντα και μη όντα.
Όσο απέχουν από εσένα,
είναι απλώς αφηρημένες ιδέες
–μη όντα-
.Όταν όμως σε επισκέπτονται
είναι όντα,
με σάρκα και οστά»
Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις,
πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς.
Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν μέσα στό κοστούμι τους,
μές στή βαθιά τους πολυθρόνα,
πολλοί πού γιά πάντα τούς σκέπασε
τό πουπουλένιο πάπλωμά τους.
Πλῆθος ἀμέτρητο πνίγηκαν μέσα στή σούπα τους,
σ’ ἕνα κουπάκι του καφέ,
σ’ ἕνα κουτάλι του γλυκοῦ...
Ἄς εἶναι γλυκός ὁ ὕπνος τους ἐκεῖ βαθιά πού κοιμοῦνται,
ἅς εἶναι γλυκός κι ἀνόνειρος.
Κι ἅς εἶναι ἐλαφρύ τό νοικοκυριό πού τούς σκεπάζει."
********
ΟΙ ΣΥΜΦΟΡΕΣ
«Περάστε», είπε, «περάστε και καθίστε» , είπε στις συμφορές που χτύπησαν την πόρτα του.
«Θα τις κεράσω κάτι», σκέφτηκε, «ένα κομμάτι από την ψυχή μου θα πάρουν και θα φύγουν.
Θα κάτσουν λίγο και θα φύγουν. Φρούδες ελπίδες…
Θρονιάστηκαν εκεί και πού να το κουνήσουν…
Απ΄ τις ευγένειες, πέρασε στις αγένειες και, άπαυτες , στις απειλές.
Κανένα αποτέλεσμα, ακλόνητες στις θέσεις τους, ήταν σαφές ότι δεν ήρθαν για να φύγουν.
Κάθισε, τέλος, και ο ίδιος.
Κουράστηκε και κάθισε απέναντί τους και με την ίδια απάθεια που τον κοιτούσανε
τις κοίταζε και αυτός.
(ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ – ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΟΝΤΑ )
VIDEO 3 -«περί αθυρόστομης ποίησης»
Όταν οι πιο άξεστες λαϊκές βρισιές λαμβάνουν ποιητική υπόσταση
και όταν η οργή του ποιητή είναι απόλυτα αληθής
Videoart by Thanasis Panou
Ron Bracale -Bamboo flute –
ΠΕΡΙ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
Όταν οι πιο άξεστες λαϊκές βρισιές λαμβάνουν ποιητική υπόσταση
και όταν η οργή του ποιητή είναι απόλυτα αληθής …
ΟΠΟΙΟΣ ΓΑΜΕΙ ΤΗ ΓΗ , τη μάνα του γαμεί.
Κι αφού , ως γνωστόν ,
όλα εδώ πληρώνονται, πανάκριβα πληρώνει αυτό το ανίερο σμίξιμο.
Τέρατα οι γόνοι του γεννιούνται , οι γιοί του σαν σκυλιά γαβγίζουν
και λυσσασμένοι κυνηγάνε την ουρά τους , να τη φάνε,
κι οι θυγατέρες του σπυριά βγάζουνε πράσινα στα σκέλια ,
στις μασκάλες, στα βυζιά, σπυριά που σκάνε και βλασταίνουν,
δίνοντας κλώνους άρρωστους,
μαραγκιασμένα φύλλα κι΄ ούτε έναν δροσερό καρπό.
(Αργύρης Χιόνης , ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ , Νεφέλη )
Περί Κωλοτρυπίδας…
Στο βιβλίο «Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη» (1986)
περιέχονται και τα εξής δύο κάπως αθυρόστομα
- ΄0πως αναφέρει και ο ίδιος ο Αργύρης Χιόνης- ποιήματα:
Α.
Κάτω απ΄ το ουράνιο τόξο της ουράς του παγωνιού,
Χάσκει αμείλικτη η κωλοτρυπίδα του .
Β.
Έσκυψες να υποκλιθείς
Μπροστά στο θαύμα του κόσμου
Έσκυψες τόσο βαθιά
Που αντίκρισες
Την κωλοτρυπίδα σου.
“le bestiaire” - Apollinaire -
( μετάφραση Α. Χιόνη)
ΤΟ ΠΑΓΩΝΙ
Όταν μαζεύει απ΄το χώμα τα φτερά του.
Γίνεται ακόμη πιο ωραίο το παγώνι,
Καθώς ανοίγει σαν βεντάλια την ουρά του,
Αλλά ο κόλος του ακάλυπτος κρυώνει.
Ο Αργύρης Χιόνης έχει πάψει , εδώ και κάποια χρόνια ,
να είναι αυτού του κόσμου.
Τον ρούφηξε η αχανής κωλοτρυπίδα του σύμπαντος,
αυτή που θα μας ρουφήξει όλους , λάτρεις της ή μη.
-Αργύρης Χιόνης - Όντα και μη όντα – Γαβριηλίδης-
ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΟΣ
τρυπώνει κάτω
απ τα φορέματα ωραίων κοριτσιών ,
τρίβεται πάνω σε γυμνούς μηρούς,
κάνει εφήβαια να θροΐζουν,
λαγόνια να λαγγεύουν στήθη να αναρριγούν , να ορθώνονται και, σαν τρυγόνια αιχμάλωτα, με ρώγες αιχμηρές τη φυλακή τους να ραμφίζουν για να βγουν στο φως.
Άνεμος ίμερος ανήμερος,
των κοριτσιών γλυκός εχθρός.
ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ
Είναι ντυμένη φόνο και ηδονή
κάτω από τη νεκρή βιζόν,
φορεί τα ασπαίροντα βυζιά της.
Esteban Argentea Nieve
ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ, με τόση σμίγουμε ορμή που σείεται του σύμπαντος το δένδρο και πλήθος άστρα πέφτουν, πριν την ώρα τους, στη γη. Όμως τα χείλη της είναι πικρά, πικρό και το αιδοίο της, κι η κλίνη που λικνίζει το ταξίδι μας στην Αχερουσία λίμνη.
ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ, δείπνο θεσπέσιο της παραθέτω, με εκλεκτά κρασιά και εδέσματα και συνοδεία μουσική που ακόμη και θεούς θα συγκινούσε. Αυτή ωστόσο μένει παγερή. Κρασιά, εδέσματα και μουσική περιφρονεί και μπαίνει κατευθείαν στο θέμα. «Δεν με ενδιαφέρουν όλα αυτά», λέει απερίφραστα, «εγώ ήρθα εδώ να φάω καρδιά και να ρουφήξω αίμα».
Αργύρης Χιόνης «ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ» -ΝΕΦΕΛΗ.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ - ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου