Στο ετήσιο μνημόσυνο στα Μελίσσια Κοζάνης "υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των σφαγιασθέντων εις Φουντούκλια Μ. Ασίας" , έγινε η απαγγελία του ποιήματος της Γεωργίας Δεμπερδεμίδου " Σχισμένα Πρόσωπα "
 |
| ΕΡΓΟ Γ. ΔΕΜΠΕΡΔΕΜΙΔΟΥ |
Σχισμένα Πρόσωπα
Μπαχάρια και κανέλες
Μου θυμίζουν μια άλλη Μικρά Ασία
'Ολα και άλλα τόσα έμειναν αποτυπωμένα μέσα μου
Από τότε που έφυγε η γιαγιά μου η Σοφία
Κάθε τόσο τη θυμάμαι
Έλεγε η γιαγιά μου
"Η πατριδά με πίκρανε
Η μάνα θάλασσα με έδιωξε,πάνω της περπάτησα
Όλες τις χάρες πίσω άφησα
Μαζί και η ψυχή μας
Έμεινε εκεί, όταν πεθάνω μια νύχτα του χειμώνα
Θα την πάρω μαζί μου "
Και εγώ δεν ήθελα να την χάσω τη Σοφία
Ο νους πεθαίνει,η ψυχή ταξιδεύει
Μικρό κοριτσάκι,εφτά χρόνων
Την έσωσε ο αδελφό της
Από τις πύρινες φωτιές
Καμένη στο σώμα
Καμένη και η ψυχή
Και έλεγε η γιαγιά μου
"Εξαναγκάστηκα να έχω δυο πατρίδες
Τη Μικρά Ασία κι έπειτα τη Μεγάλη Ελλάδα "
Μόχθησαν να κράτησουν τα δικά μας έθιμα
Τη δική μας κουλτούρα
Ξανά έγιναν μεγάλοι στην Ελλάδα μας
Γεννήθηκαν στην Μικρά Ασία
Μα στην Ελλάδα θα πεθάνουν
Το ταξίδι προς την επιστροφή
Στην μήτρα μάνα θα είναι το τελευταίο
Από χώμα και νερό μας έπλασε ο θεός
Στο χώμα καταλήγουμε
Γεωργια Δεμπερδεμιδου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
 |
 |
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου