Τι κι' αν βρέχει αδελφέ
και μουσκεύεται το σώμα
Την ψιχάλα στην ψυχή να φοβάσαι
Σε κάθε σταγόνα μοναξιάς
ξεκινά και μια σκουριά φόβου
μήπως και δεν υπάρξει τ'όνειρο
Άλλο να κοιμάσαι με χορτάτες
τις αισθήσεις σου
και απλώς η νύχτα να φέρνει
την ανατριχίλα της ραχοκοκαλιάς
Και άλλο να κοιμάσαι νηστικός
από πάθη
και η νύχτα να σε γεμίζει εφιάλτες
με ηδονές που δεν τελειώνουν ποτέ
για να έρθει η λύτρωση
Τι και αν βραχείς αδελφέ
μην λυπάσαι το σώμα
αλλά τρέμε την ψυχή
11/06/2014
Σπύρος Ποδαράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου