Ξεκινώ αυτό το άλμπουμ καθ' υπόδειξιν εξαιρετικής μου φίλης, με την απόλυτη βεβαιότητα ότι ποτέ δε θα μπορέσω να εμπλουτίσω, έστω και στο ελάχιστο, την εμπειρία που διαμορφώνουμε όλοι για τον κόσμο που μας περιβάλλει.Είναι ασύλληπτη η ουσία της Φύσης κι εμείς αντιλαμβανόμαστε το φαινόμενό της μέσα από μια παραμορφωτική αισθητηριακή αντίληψη, ατελή και παραπλανητική.
Τα μαθηματικά μας δείχνουν πως ό,τι εννοούμε ως χρόνο καμπυλώνεται από τη βαρυτική επίδραση της ύλης. Καμπύλωση προς κάθε κατεύθυνση σημαίνει σφαιρικότητα κι αυτή με τη σειρά της καθορίζει τον χώρο και τον χρόνο, όπου η υλική υπόσταση του κόσμου εκδηλώνεται...Αντιλαμβανόμαστε τη γέννηση και τον θάνατο, τις εποχές, τον χρόνο, τη φθορά μας. Κι όμως ο χρόνος δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως χρόνο τις διαδοχικές θέσεις της κίνησης των σωμάτων. Το άτομο της ύλης μοιάζει με πλανητικό σύστημα. Τώρα γνωρίζουμε ότι και τα σωματίδια επίσης έχουν τις ίδιες αναλογίες και συμπεριφορές...
Κι ακόμη παραπέρα, κάθε σωματίδιο είναι κι αυτό ένα σύμπαν. Εμπεριέχουν το καθένα το άλλο. Δύσκολο να συλλάβουμε την έννοια του απέραντου μέσα στο ελάχιστο...
Το μέγιστο και το ελάχιστο έχουν την ίδια φύση!
Η μόνη υπέρβαση που ορθώνει ο νοήμων άνθρωπος απέναντι στην χαοτική υπαρξιακή πολυσημία του σύμπαντος είναι η μεταφυσική δημιουργία του, το ότι δηλαδή μπορεί και κάνει Τέχνη!
Η Τέχνη δεν εξηγεί τον κόσμο, αλλά συνθέτει την καλύτερη εκδοχή του!
Η Ελλάδα, ως φύση, γεωγραφικός χώρος και πολιτισμός, εκφράζεται συμβολικά από τρία στοιχεία: Από το πεύκο, την ελιά και τη θάλασσα που την οργώνουν τα παραδοσιακά πλεούμενα, βαρκούλες, βρατσέρες και καΐκια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου