ΜΥΡΩΝ ΖΑΧΑΡΙΑΚΗΣ " Ά(χ)ρωμα ζωής "

Ο ορίζοντας σου,
τοίχος απέναντι,
λευκός, ασβεστωμένος,
μιάν άχνα ρόζ,
ίσα να σπάει
τη θανατερή του ασπρίλα.

Και μιά μπουγάδα
ξεχασμένη,
απλωμένη αραιά,
μουντή και άχρωμη,
σαν τις δικές σου
σκόρπιες σκέψεις.

Κάθε άλλο χρώμα,
- αν μέσα σου ακόμη ζει -
σβήνει σιγά σιγά,
ατονεί,  

αρχίσει να σαπίζει.

Και να, αρχίζουν
οι σταγόνες της βροχής
(συνειδητά
λοξοπέφτοντας),
γραμμή-γραμμή,

κλωστή-κλωστή,

στον αργαλειό του τοίχου,

σάβανο περίτεχνο
του ονείρου σου

να υφαίνουν...

Σε χρώμα άθλιο,
σάπιο κοραλί,
σαν νόθο άλικου,
που πέθανε
πρίν ζήσει
και σε κόκκινο ωριμάσει.

Σκούρο πολύ,
σαν το παρόν σου,
που είναι τόσο σκοτεινό
και άρρωστα θολό,
όπως αυτά
που θές να θάψεις,

να ξεχάσεις.

Και η μπουγάδα,

βαριά, στενάχωρα

αιωρείται,

ταλαντεύεται,

όπως εσύ,

σε γλίσχρο χώρο,
συνοδεύοντας

τη θλιβερή ασφυξία

στο μουντό σου κενό

© Μύρων *  Νοέμβρης 2013