 |
| Andrew Ferez - art |
Η ανάσα θαρρώ διακεκομμένη ανάβει η φωτογραφική μηχανή χάνει κάποιες στιγμές κείτεσαι ακίνητη σε μία μόνο το σώμα μόνο το πρόσωπο αφαιρετικό σχήμα μάτια σε εγρήγορση κοιτούν ίσα μέσα στον φακό Θετικό είδωλο λες τα μάτια τυλιγμένα με σπάργανα εξομολογούνται μία μόνο στιγμή αυτή να πάρεις τσιγάρα παντού θα το κόψω σκέφτεσαι γιατί ο καπνός ακμάζει στηρίζει τις λέξεις στο κατευόδιο τους και εσύ θέλεις την εξαϋλωση τους να σταματήσεις να γράφεις από το σκέλεθρο της ψυχής σου λέξεις από ένωση προτάσεων γιατί κοιτάς ίσα στον καθρέπτη και το πρόσωπο σου άρχισε να θαμπώνει θάμπωσε παρακαλώ κηδεύω τις λέξεις μου αφήστε με να κλάψω.
Ιωάννα μου υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ δεν θέλω ν' ακουμπήσω ούτε μια λέξη μου στο μπλόκ μου!
Είναι τόσες πολλές που δεν τις χωράει κανένας τόπος!
Έχω ανάγκη ένα ξέφωτο σ' ένα δάσος να ουρλιάξω! Μόνη μου! Εγώ κι ο ουρανός!
Πολλά φιλιά! Σε θυμάμαι ακόμα γλυκιά μου φίλη!