ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ " Οι νεκρές μας αυλές…"

Ευλογιές των καιρών στις νεκρές μας αυλές,
οι φωνές μας αχούν μυστικά στα σκοτάδια
οι μικρές μας ψυχές τραγουδούν πια δειλές,
στου θανάτου τη χάρη, στη μνήμη την άδεια.
~
Το τραγούδι αυτό που το είχες κρυφό
στη ζωή σου σκοπό σαν γλυκό λυτρωμό,
για να πιούμε μαζί το νερό το γλυφό
μια σταλιά μοναχά σε αυτό το χαμό,
~
ψαλμωδιές στην καρδιά οι φωνές αντηχούν
οι κραυγές των αμνών που 'χουν φύγει νωρίς,
στα σημάδια ψηλά σαν λαλιές πια ηχούν
σαν αυλοί τραγουδούν, οι σκιές που θωρείς.
~
Σαν μικρά μυστικά που 'χουν γίνει συνήθειες
στις νεκρές μας αυλές λουλουδάκια πεθαίνουν,
κι οι χοροί μας κρατούν το ρυθμό και πληθαίνουν
σαν πουτάνες ωχρές που φαντάζουν ηλίθιες….

Θανάσης Καραθύμιος Σεκλιζιώτης
ανάπαιστος απ' το βιβλίο μου
"επιστολές στην αγάπη"