Η Μοίρα
κάθε απόβραδο στον απόηχο
δακρυού ριγούσε
στο μπαλκόνι του Σύμπαντος
έβλεπε,
τ΄άστρα να περιδιαβαίνουν
άσκοπα μεθώντας
στης νύχτας την κρεπάλη.
Ω! πάρτε τις ανάσες μας
σβήστε τα φώτα τους
εσείς οι μικροί
των θεών παιδιά
σχίζοντας τα ιμάτιά σας
μπροστά στις ανώφελες
καλημέρες.
Καύσων έρχεται.....
Ω! Θεέ της δημιουργίας
δεν βλέπεις!
φλέγεται το Σύμπαν
την ώρα αυτή
απο αγάπη
που παίρνουμε
και δίνουμε...... δίνουμε
ακόμη......
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου