Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Ποίημα του Σακελλάρη Καμπούρη συνοδευόμενο με φωτογραφίες της Ζωής Δούνα.






"είναι τόση η σιγή που ξάπλωσε ανάμεσα στα μάτια... ...και το δειλινό να μη ραγίζει,πανάθεμά το... λες και περάσανε χιλιάδες χρόνια κι η αιωνιότητα,έχασε πιά το λευκό της και σκούριασε... με εφήμερη φωνή χθεσινών,τωρινών και μελλόντων, θέλω να βγω στο σύθαμπο και να τρίζει η ψυχή μου... με κίνδυνο πλέον εγείρομαι στη σιωπή, με κίνδυνο αποπνέω... επί των υδάτων βαδίζω,σαν δίδυμος ήλιος... στη στεριά,περιχαρής κατακρυμνούμαι, μόνος,τρελός και ηττημένος... μου ταιριάζει καλύτερα,θαρρώ..."
Σακελλάρης Καμπούρης


"είναι τόση η σιγή που ξάπλωσε ανάμεσα στα μάτια... ...και το δειλινό να μη ραγίζει,πανάθεμά το...
λες και περάσανε χιλιάδες χρόνια

κι η αιωνιότητα,έχασε πια το λευκό της




και σκούριασε...





με εφήμερη φωνή χθεσινών,τωρινών και μελλόντων, θέλω να βγω στο σύθαμπο και να τρίζει η ψυχή μου...

με κίνδυνο πλέον εγείρομαι στη σιωπή, με κίνδυνο αποπνέω...

επί των υδάτων βαδίζω,σαν δίδυμος ήλιος...

στη στεριά,περιχαρής κατακρυμνούμαι, μόνος,τρελός και ηττημένος... μου ταιριάζει καλύτερα,θαρρώ..."


Σακελλάρης Καμπούρης







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου