Ένα σπίτι γεμάτο στιγμές
Ανοίγω την πόρτα
Χαρές και λύπες
Κρέμονται
Στον ιστό του κύκλου
Αυτή ειναι η φύση μας
Και είδα να πίνουμε μαζί
Εκείνο τον γλυκό βραστό
Ελληνικό καφέ χωρίς καϊμάκι
Η σκέψη μου έπεσε βαριά
Σκάλωμα
Σε ένα τραπέζι σαλονιού
Κοιτά να δεις που και ο πατέρας μου
Έγινε φωτογραφία σαν κορνίζα παλιά
Την τελευταία σου πνοή κρατώ
Σαν φυλαχτό στα ματια της ψυχής μου
Ανοίγω την πόρτα
Χαρές και λύπες
Κρέμονται
Στον ιστό του κύκλου
Αυτή ειναι η φύση μας
Και είδα να πίνουμε μαζί
Εκείνο τον γλυκό βραστό
Ελληνικό καφέ χωρίς καϊμάκι
Η σκέψη μου έπεσε βαριά
Σκάλωμα
Σε ένα τραπέζι σαλονιού
Κοιτά να δεις που και ο πατέρας μου
Έγινε φωτογραφία σαν κορνίζα παλιά
Την τελευταία σου πνοή κρατώ
Σαν φυλαχτό στα ματια της ψυχής μου
Γεωργία Δεμπερδεμίδου
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κρατώ σαν φυλαχτό στα μάτια της ψυχής μου!
Έτσι κρατάμε μέσα μας τις μορφές
που αγαπήσαμε και πάντα θα αγαπάμε!
Ιερές! Γιατί η αγάπη όταν βρεί γωνιά να φωλιάσει,ριζώνει!