ΑΛΕΞΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ "Η Νοσταλγία του Ονείρου"

*Arnold Böcklin: Καλοκαιριάτικη μέρα, 1881, Δρέσδη, Galerie Neue Meister.

Στον Αλέξανδρο Αηδώνη

               "Τα πραγματικά μ' αηδιάζουν και τα ιδανικά δεν τα βρίσκω."
                          Henri Frédéric Amiel

               "κάτι μού έχουν πάρει, μέσ' απ' την ψυχή/κάτι μού έχουν πάρει./
                Και δεν ήταν ούτε ξωτικά,/και δεν ήταν χέρια,/
                και ήταν ένα βράδυ που έπαιζαν θολά/στο γιαλό τ' αστέρια."
                          Κώστας Χατζόπουλος

     Ολόγυμνος ο Ιούλης κολυμπάει στο Ιόνιο
μα σκεφτικός εσύ βαδίζεις κατηφής
στης χώρας τα πλακόστρωτα καντούνια
(τα μεσημέρια φλέγονται κάτω απ' τα πέλματά σου)
νιώθοντας ρίγος στης ψυχής το παγωμένο (πάντα) σώμα
και οι Νύχτες μυροβόλες έρχονται με ανάσες τριζονιών
ποθώντας σε γιορτής (για λίγο) στράτες να σε θέλξουν...
          Μ' αδίκως! Αδιαλείπτως, εσύ, νοσταλγείς
(φτιαγμένος από Σκέψεις μοιάζεις διάφανες Βροχές)
τις Νεφελοσκεπείς σου ν' αντικρίσεις Πολιτείες
(σε αυτές, θαρρώ, κάποιον καιρό, μες σ' Όνειρο περπάτησες)
που Εύμορφοι οι Άνδρες λούζονται σε Ύδωρ Πανάρχαιων Πηγών
και οι Ποιητές (σε Χωροχρόνον Ανεμόεσσο) οι Φιλόσοφοι
           Υψιπετείς, όπως εσύ,
σπάζοντας γήινον κάθε δεσμό
(που χώμα φέρει πάνω του βαρείς τους νόμους)
αργά, βαδίζουν Ατραπόν προς την Αθανασία.
       

      Εσύ, αδιαλείπτως νοσταλγείς...(μα ο κόσμος μας
                  Αλέξανδρε,
πεζός -έξω από τ' Όνειρο- γοργά δεν φαίνεται ν' αλλάζει.)

Κέρκυρα, Κήπος τού Λαού, Ιούλιος '18