βγαίνουν οι ποιητές από τα χαλάσματα της μέρας
και αναγιγνώσκουν τα ποιήματά τους.
Ανθίζει ξαφνικά το σκότος,
λαμποκοπούνε οι σπηλιές
και οι ματωμένες ψυχές ανασταίνονται!
Κι έρχονται κι εκείνοι
που με κοάσματα προσπάθησαν
να καλύψουν την ποίηση
κι είχαν πιστέψει πως είχαν παντοδυναμία
μα ήταν μεγάλη τους ανοησία
τώρα και πάλι σιωπή
να ακουστούν αηδόνια.
Με το φως τις ημέρας
οι βάτραχοι που γίνηκαν πρίγκιπες
αφήνουν τα κοάσματα
κρύβονται από ντροπή
και ενδύονται την προβιά της ποίησης.
ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ - ΒΕΛΛΟΥ & Δημήτριος Γκόγκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου