Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά "Η Ώρα Της Περίσκεψης"

Η Ώρα Της Περίσκεψης

(στο Θόδωρο Αγγελόπουλο, που μας
έδωσε χρόνο να σκεφτούμε…)

Σιωπή ,μόνο σιωπή, σιωπή,
κι όλοι μαζί στη μοναξιά!
Περίσκεψη, μόνο περίσκεψη!
Κοιτάζω μπροστά
στη μεγάλη οθόνη,
κοιτάζω κι εσένα
με την άκρη του ματιού μου
στο μισοσκόταδο.
Κι η εικόνα εκεί, εγκλωβίζει το χρόνο
με μια μουσική χαμηλή,
ίσα-ίσα να κεντρίζει τη σκέψη σου.
Όλοι εδώ, ήρωες και θεατές
είμαστε ξύπνιοι, γιατί, επιτέλους,
βλέπουμε σκεφτόμενοι!
Μα, σα να ζούμε έναν εφιάλτη,
αυτόν που άλλους τους έστειλε στο θάνατο,
κι εσύ νιώθεις περίεργα που ζεις
για να βλέπεις επιδέξιες λήψεις
να αποδίδουν τη μοναξιά,
στη μοναξιά του τοπίου!
Ο Θίασος, Οι Κυνηγοί, Οι Μέρες του 36…
Στις μέρες μας, τι άλλαξε άραγε;
Η μοίρα των ανθρώπων, ριγμένη στο υπαρξιακό κενό,
στην περιπλάνηση, πίσω στην ιστορία
ή στη μνήμη, που ενεργοποιείται από μοτίβα
της προσφυγιάς, της διαρκούς αναζήτησης!
Αργές ροές, για εντρύφηση
στο εγώ των ηρώων, στο εγώ μας,
στην ψυχή μας, στο επέκεινα!
Καταγραφές του πεπρωμένου
όταν το συμφέρον ,ως τροχοπέδη της λογικής,
απλώνεται παντού.
Έχεις πλέον χρόνο,
αυτόν που ποτέ δεν βρίσκεις, να σκεφτείς
πώς οι άνθρωποι
επινόησαν τρόπους του χαμού τους!
Σιωπή ,πολλή σιωπή
και μέσα απ’ αυτήν ,η εικόνα που αλλάζει
κι οι αργές κινήσεις με φόντο
το νερό ,τη θάλασσα, τον ουρανό
που ποτέ δεν είναι καταγάλανος,
είναι μουντός
κι η θάλασσα ,παίρνει ένα χρώμα γκρίζο ,
ψυχρό, που δε θες να το βλέπεις.
Κι όμως αυτό το τοπίο, το Τοπίο Στην Ομίχλη,
σου υποβάλλει
αισθήματα και ερωτήματα.
Τι κάνεις σ’ αυτόν το μάταιο κόσμο,
όταν δεν αφήνεις
–με ποιο δικαίωμα άραγε-
τον άνθρωπο να απολαύσει
ένα και μόνο δικαίωμα ,να ζήσει ελεύθερος!
Οι σκηνές προχωρούν αργά ,
θα φτάσει ο χρόνος μιας ταινίας
για να σε πείσει πως το ταξίδι σου
στη ζωή, στη γη έχει δυσκολίες
που εσύ επινόησες;
Θα φτάσει , το έχει- περίτεχνα- φροντίσει ο σκηνοθέτης!

(Ποιητικά Συλλογή ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ)
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά