ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΒΑΓΙΑΔΑ "Απεραντοσύνη"

Υπόσχομαι....
Πώς κάθε μέρα θα με αγαπώ.
Στην ανατολή θα κρεμάω αδοκίμαστες
ελπίδες και σε κάθε αύριο θα θυμάμαι να τινάξω
όσες στο φως ξεθώριασαν.
Ο ήχος των βημάτων μου
θα καρφώνει στους δρόμους
τη βοή του πάθους μου
και τα χείλη μου θα βάφουν με κόκκινο ,
τ΄άχρωμα παρτέρια
στις καρδιές που διαβαίνω.
Θα στραγγίζω όλη την ευωδιά του κορμιού μου
να γονιμοποιώ την Άνοιξη,
να βρουν φωλιά τα πουλιά ,
της γλύκας το κελάρυσμα,
ν΄αντηχεί στους καταρράκτες των μαλλιών μου,
να λουστεί η ομορφιά του αλλόκοτου,
στάλες φιλελεύθερου νου...
να δροσίσουν τον αέρα.
Υπόσχομαι....
Πώς θα ποτίζω τη λεύκα της αγάπης μου
ο ίσκιο της να χωρεί ν΄αγκαλιάσει
όσους αδύναμα και άκαρδα πληγώνουν.

Το γέλιο του πόνου μου,
σε τρικυμίες της θάλασσας θα ρίχνω
και σε πέτρες θα στεγνώνω την
αλμύρα της ψυχής μου .

Το φεγγάρι στα φλογισμένα μου στήθη θα κοιμίζω,
να βρίσκει πάντα η ερωμένη ζωή ,ένα άδειο
δίπλα μου προσκέφαλο να ξαποσταίνει η ανάσα
των ονείρων μου,διανθίζοντας στο πρωινό μου βλέμμα
όλη η λαγνεία που έχουν τα ρόδα της ψυχής μου.

Το λευκό μας γέννησε
Ιωάννα Καβαγιάδα 29/01/2019

Η φωγογραφία είναι από https://gr.depositphotos.com/