i.ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ
Ο ήλιος πήγαινε να δύσει.
Το πάρκο κόντευε ν' αδειάσει
κι εγώ μπροστά στο κλουβί με το λιοντάρι
να κοιτάζω με πόνο τα κάγκελα,
που χώριζαν στα δυο
τη μοναξιά.
ii. ΤΟ ΑΛΑΤΙ
Τα κύματα σκεπάσαν το μουράγιο.
Έσυρα μακρυά το βήμα μου να μη βραχώ,
η ανάσα τους, όμως, υγρή με τυλίγει.
Πυκνές σταγόνες στεγνώνουν αλάτι στο κορμί
πάνω σ' εκείνο το άλλο αλάτι,
που θόλωσε το βλέμμα,
κρύβοντας πίσω του
τη ρότα τόσων ταξιδιών.
ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
( Από την ποιητική συλλογή "Ο Τυφλός με το μπαστούνι", Αθήνα 1994, σελ. 23)
H φωτογραφία είναι από https://www.istockphoto.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου