Σύνθεση - Μίτση Καρά
"Κι όμως τα βράδια
η νύχτα κατεβαίνει ως το στήθος μου
και καθώς κολυμπώ στη μαύρη της θαλασσα
η σελήνη είναι νέα
κρυμμένη σ' ένα όστρακο τ' ουρανού κλειστό
κι όλα καθρεπτίζουν τη σιωπή
εκείνων που έφυγαν
και στην αμμουδιά μερικά βότσαλα λευκά
μόλις που αχνοφέγγουνε.
Ειναι αυτά που σαν ήμουν παιδί
προσεχτικά μάζευα
κλείνοντας με ικανοποίηση στη χούφτα μου
τη δροσερή τους καμπυλότητα."
©Δήμητρα Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου