ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΟΥΣΗ "Ξεχασμένες γειτονιές"

Painting by Anastasiya Stolbova

Νοερό ταξίδι στις γειτονιές της γης.
Αφήνω τις χαμογελαστές ακτές με τα παιδιά του ήλιου, με της χαράς τα τυχερά παιδιά.
Άνεμος καρδιακός με προσγειώνει
εκεί που τα παιδικά όνειρα
έχουν για στρώμα το χώμα και τις παγερές της ερήμου νύχτες τα σκεπάζει ο ουρανός...

Απλώνω τα χέρια μου να γίνουν ύπνος απαλός, τρυφερό άγγιγμα στο ταλαιπωρημένο σώμα τους.
Θα' θελα να ' ταν χέρια γιγάντια... Ν' αρπάξουν αυτό που τους ανήκει από την ανάλγητη ευδαιμονία...
Να μην ντρέπομαι για τα γυμνά τους πόδια,
για το βρώμικο νερό που χιλιόμετρα κουβαλούν στην παιδική τους πλάτη.

Κι έπειτα σε μια άλλη γειτονιά
την καρδιά μου πληγώνουν χεράκια
που υφαίνουν τη ματαιόδοξη πολυτέλεια
του προνομιούχου μας κόσμου.
Πιάνω και τα φιλώ... Ξαφνιάζονται!
Δεν ξέρουν την τρυφερότητα...
Λεπτά πονεμένα δάχτυλα, που δείχνουν τη ντροπή μας...

Και κάπου μακριά απ' τη χορτάτη πλήξη μας
το δάκρυ μου μαζί με το θυμό
δεν φτάνουν το δίκιο για να δώσουν της ζωής
σ' άλλα παιδιά του παράλογου θανάτου...
Θέλω να γίνω μια κραυγή:
Αφήστε τα να ζήσουν!
Είναι τα παιδιά της γης και του ουρανού! 

Είναι τα παιδιά σας... Είναι όλα τους παιδιά μας!

Είναι τα παιδιά της ζωής.

Μ.Κ.