Christian Schloe art
έμεινα μόνος να με κυνηγά
ένα φεγγάρι απ΄τα παλιά
στα χέρια των ανέμων,
ξορκίζω όλα τα παλιά
μακριά απ΄την συνήθεια
μ΄ένα τασάκι
γεμάτο αποτσίγαρα.
Στη νύχτα χάνομαι ξανά
κατηφορίζω στα παλιά
νοσταλγικά μου στέκια,
όπου καπνίζουν τα βουνά
κι αόρατα δεσμά βελάζουν
δεν σβήνουν οι συνήθειες
σαν λύνονται οι λέξεις
δεν έχουν επιείκεια.
Πάψε μου λέει η νυχτιά
σταμάτα να ελπίζεις
να ικετεύεις έρωτα
που κρύβεται σε βλέμμα
μαχαιριά μες
στην κατεβασιά της μνήμης.
Στης λύπης τα μαλάματα
είν τα θολά παράθυρα
φτερά της τύχης πάρτε με
απ΄τα βαθιά γκρεμίσματα
μα ποιος θα ρίξει
μια κατεβασιά για χάρη μου
εξάρες από ντόρτια
μες στης φυγής μου
τον αντίλαλο...
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου