βουλιάζω στης μοίρας τους κανόνες.
Ακολουθώ το αεράκι
που αγκαλιάζει τους ιδρώτες μας
καθώς ξεδιπλώνεται
το νήμα του χρόνου.
Μια πορεία ανέμου
που στιγματίστηκε
απ'τα φθαρμένα σύμβολα
της ανθρώπινης ανάγκης.
Μια ζωή που στο τέλος τσάκισε
απ'τις ριπές των ανέμων
γαντζωμένη στα μισοσκόταδα.
Σκιές που αγκαλιάζουν τη νύχτα
καθώς ο αέρας μπήγει το μαχαίρι
στης ψυχής μας τις πληγές.
Στο λαβύρινθο του φεγγαριού
εκεί που ξεψυχούν οι άνεμοι
η ψυχή γυρεύει τα πατήματά της.
Carpe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου