ΖΑΜΠΕΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ " δίφορα φεγγάρια "

..είναι κι αυτό
το λίγωμα που σπαρταρά στο στήθος σου
γυμνό
καθώς υγρή στα χείλη
κρατάς σφιχτή τη γλώσσα της ξεφάντωσης
πολύξερη
σταλάσσεις άγριου ρόδου
μέθη βαριά
που λάμνει στα ριζά των ροδαμιών
πυργώνει στις κορφές τους
κι εφτά κοντάρια μονητάρικα χιμούν
εφτά στραθιές ανάφτουν
εφτά κραυγές τα σμίγουν στη φωτιά
εφτά τα συνεπαίρνουν
εφτά τα συνορίζονται καθώς
ριγά η σιωπή στο δώμα
θάλασσας αυγουστιάτικης που χύνεται
σε δίφορα φεγγάρια...

α. ζ. 21.8.2014