Σ' αυτό το νησί
χάνω και ξαναβρίσκω
για δες, τον μίτο.
* * *
Αγαλματώδηςκοιμάσαι ανύποπτος
σε γης αγκάλη.
.
* * *
.
Κάνω τις βουτιέςστην παγωμένη λίμνη
των συλλαβών μου.
.
.* * *
θάλασσα ζαφειρένια
παίρνω το μπλε σου.
.
.* * *
Αναπαυτικά
αυτά τα σκαλοπάτια.
Φως τα λείανε.
.
* * *
.Πεισματάρικη
όλο ανακαλείται
η ανάμνηση.
.
* * *
.Οπωσδήποτε
στη σπηλιά μου φωλιάζει
το Αόρατο.
.
* * *
.Μπρος στην πόρτα σου
δύω και ανατέλλω.
Έγινα ήλιος.
.
* * *
.Αρκεί να πιαστώ
από το ελάχιστο.
Με αγκιστρώνει.
.
Σοφία Περδίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου