Η Αντίπαρος της Μανταλένας("άλλος με τη βάρκα μας!),της πολυχρωμίας,της νεολαίας,του camping,των σπηλαίων,των καταδύσεων...
Όσοι την άφησαν στην εποχή του ελεύθερου κάμπινγκ που τα sleeping bags στρώνονταν ακόμη και στο κεντρικό στενό θα την βρουν αγνώριστη,για τους υπόλοιπους παραμένει ένα νησί που συγκεντρώνει σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα τα βασικά συστατικά του ελληνικού καλοκαιριού.
Πώς άραγε το νησί των campers έγινε προορισμός για ξένους VIPS; Η δημιουργία υπερπολυτελών βιλών από γνωστούς αρχιτέκτονες,ενταγμένες αρμονικά στο περιβάλλον σε ένα τμήμα του νησιού από τη εταιρεία real estate Oliaros ( οι οποίες μάλιστα βραβεύτηκαν και σε σχετικούς διαγωνισμούς )και ο Τομ Χανκς έβαλαν σίγουρα το χέρι τους προσελκύοντας στο νησί ένα high end κοινό με καλλιτεχνικές ανησυχίες που αναζητά το μύθο της νέας μποέμιας...
antiparos travel
Η Κοινότητα Αντιπάρου(αρχ.Ωλίαρος) ιδρύθηκε το 1914 και προήχθη σε Δήμο το 2010 με την εφαρμογή του σχεδίου νόμου «Καλλικράτης», βάσει της αρχής του «κάθε νησί και δήμος». Καταλαμβάνει δε έκταση 35,1 τ.χλμ. συμπεριλαμβάνοντας τη νήσο της Αντιπάρου, το Δεσποτικό και το Στρογγυλό. Αριθμεί, σύμφωνα με την απογραφή του 2001 1.037 μόνιμους κατοίκους και έχει πυκνότητα 29,5 κατοίκους ανά τ.χλμ. Στην Αντίπαρο λειτουργεί Νηπιαγωγείο, Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο και Λύκειο. Η οικονομία του νησιού βασίζεται στον τουρισμό, την αλιεία, την κτηνοτροφία και λιγότερο στη γεωργία στον κάμπο και στις βορειοανατολικές πεδινές εκτάσεις της. Είναι γνωστή για τη χαρακτηριστική κυκλαδίτικη ομορφιά με τις λευκές κατοικίες, τα λιθόστρωτα σοκάκια και τις όμορφες μπουκαμβίλιες που ανθούν στις αυλές των σπιτιών. Αποτελεί δημοφιλές τουριστικό θέρετρο τα καλοκαίρια για Έλληνες και Ευρωπαίους επισκέπτες, αλλά και τόπο επένδυσης Αμερικανών παραθεριστών...
Από τα πρώτα σπίτια που θα συναντήσουμε στο δρόμο της αγοράς...πάντα με απλωμένη μπουγάδα και κάθε χρόνο με περισσότερα χρώματα!Λεπτομέρεια:οι δυο καρέκλες αριστερά που κλείνουν την είσοδο στην κατά τα άλλα ορθάνοιχτη πόρτα!
Οι υπέροχες βουκαμβίλιες!
Το λιμανάκι.
Η Αντίπαρος έγινε γνωστή στο ευρύτερο ελληνικό κοινό το 1960 και μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, όταν φιλοξενήθηκαν τα συνεργεία της Φίνος Φιλμ στο ιστορικό κέντρο για τα γυρίσματα της ταινίας Μανταλένα, συμβάλλοντας στην ανάδειξη της φυσικής της ομορφιάς και του ιστορικού τοπίου. Έκτοτε το νησί κατέστη δημοφιλής τουριστικός προορισμός για Έλληνες και ξένους τουρίστες τα καλοκαίρια και η οικονομία του οικισμού άρχισε να προσανατολίζεται στην τουριστική ανάπτυξη...
Ένα χαρούμενο παράθυρο!
Ταιριάζει το κόκκινο με το μωβ?Ποιος νοιάζεται...
Παρόμοια διακοσμητικά συναντώ συχνά τελευταία και ομολογώ τα βρίσκω ιδιαίτερα καλόγουστα και σίγουρα ένα souvenir διαφορετικό από τα κλασικά ημερολόγια και πιατοποτηροτασάκια!
...γιατί και η καλημέρα θέλει την τέχνη της!
Το 1821 οι κάτοικοι του νησιού έλαβαν μέρος στην Ελληνική Επανάσταση, ενώ ο Νεόφυτος Μαυρομάτης, μετέπειτα δεσπότης Ναυπάκτου και ο Ανανίας, δάσκαλος του Γένους φαίνεται πως είχαν αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο της Αντιπάρου. Με τα πρωτόκολλα του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου του 1830 και της 18ης Αυγούστου του 1832 η Αντίπαρος ενσωματώθηκε στο Ελληνικό Κράτος. Έγγραφο στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, του 1829, συνταγμένο από τον έκτακτο Επίτροπο Ιάκωβο Ρίζο, διορισμένο στον τμήμα των κεντρικών Κυκλάδων με έδρα τη Νάξο, και με αποδέκτη τη Γενική Γραμματεία της Επικράτειας, μας πληροφορεί σχετικά με τον πληθυσμό του νησιού: 224 κάτοικοι, εκ των οποίων οι 14 πάροικοι...
Μια ανάσα εδώ είναι ό,τι πρέπει...αν υπήρχε και τέντα!
Πολυφωτογραφημένο-και δικαίως-σπιτάκι,μοιάζει σα να ξεπήδησε από κάποιο παραμύθι!
 |
 |
 |
Ροζ παράθυρα και γλαστράκια,σε σπίτια αλλά και καταστήματα...
Μπαράκι από ζάχαρη,ενισχυμένα γλυκό και εξαιτίας της βουκαμβίλιας του!
Όμορφη γωνιά στην πλατεία Γεωργίου Ρούσσου(προς τιμήν του ιστορικού και συγγραφέα της ταινίας Μανταλένα).
Πλατεία Γεωργίου Ρούσσου-Άγιος Νικόλαος.
--------------
Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι κάτοικοι του νησιού πήραν ενεργό μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών, χρησιμοποιώντας την περιοχή του Άϊ-Γιώργη, πίσω από το βουνό της Αντιπάρου, ως μυστική βάση υποβρυχίων.Χαρακτηριστική περίοδος της ιστορίας του νησιού ήταν η λεγόμενη «Επιχείρηση Αντίπαρος», η οποία στοίχισε τη ζωή πολλών Ελλήνων και συμμάχων.
Μετά το πέρας του πολέμου η Αντίπαρος επέστρεψε στους γαλήνιους ρυθμούς της, αναπτυσσόμενη ως ψαροχώρι και σταδιακά ερήμωσε από τη μετανάστευση, με το νησί να είναι απομονωμένο...
Άγιος Αντώνιος
Ο Άγιος Νικόλαος(Πολιούχος). Μητρόπολη(1783)
Οδεύοντας από την κεντρική πλατεία-όπου το βράδυ επικρατεί πανικός-για το Κάστρο.
Η άλλη άποψη:Aπό το δρόμο του Κάστρου προς την πλατεία!
Η αντιπαριώτικη αρχιτεκτονική εντός του Κάστρου.-----------
Στο εσωτερικό του οικισμού αναπτύσσονταν οι κύριες πλατυμέτωπες όψεις των κατοικιών σε τριώροφη διάταξη, ενώ κάθε όροφος διέθετε ανεξάρτητη είσοδο στην οποία οδηγούσε εξωτερική σκάλα. Στην πορεία ο οικισμός επεκτάθηκε και εξωτερικά της νότιας πτέρυγας με το μορφή ορθογώνιου δακτυλίου που φέρει την ονομασία "Ξώπυργα", καθώς και εντός του αρχικού περιβόλου, γύρω από τη βάση του κυκλικού πύργου. Η ζώνη αυτή των κτισμάτων περιμετρικά του πύργου αφήνει μια στενωπό από τις κατοικίες του γύρω τοίχους, η οποία ονομάζεται «ρίμνη», πιθανότατα παραφθορά της λέξης «ρύμη», η οποία και αποτελεί τη μοναδική οδό διέλευσης κατοίκων και επισκεπτών στον πυρήνα του οικισμού.
Η γειτονιά του Κάστρου.
(στο βάθος αριστερά διακρίνεται το μικρό καμπαναριό της εκκλησίας του Χριστού).
Κάστρο.
Το ενετικό Κάστρο της Αντιπάρου αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των οχυρωμένων οικισμών που δημιουργήθηκαν στις Κυκλάδες την περίοδο της Λατινοκρατίας το 13ο με 16ο αιώνα μ.Χ.. Η κατασκευή του χρονολογείται στα μέσα του 15ου αιώνα, όταν ο βενετός Τζιοβάννι Λορεντάνο αποφάσισε να παντρευτεί τη Μαρία Σομμαρίπα της Αντιπάρου. Στην αρχική του μορφή το Κάστρο περιελάμβανε τον κεντρικό πύργο και οικιστική περίμετρο, με τις κατοικίες να κατανέμονται σε ένα τετράγωνο συνεχούς δόμησης, αποτελώντας ταυτόχρονα το αμυντικό τείχος του οχυρωμένου οικισμού.
Κάστρο.
Η μοναδική είσοδος βρισκόταν στο ισόγειο οικίας στη νότια πτέρυγα...
Πανέμορφο σπίτι στο Κάστρο.
Όση ώρα φωτογράφιζα,ο πιτσιρικάς του σπιτιού επαναλάμβανε ουρλιάζοντας"θέλω να πάμε στην Αθήνααα!"Κάποτε θα μεγαλώσει και φυσικά θα καταλάβει...Ποιος ξέρει όμως πώς περνούν το χειμώνα τους τα λιγοστά παιδιά που μένουν εκεί?
Το έμβλημα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, όπως διασώζεται στην πρόσοψη κατοικίας πίσω από την εκκλησία του Χριστού...
---------
Στα μετέπειτα χρόνια το αρχικό αρχιτεκτονικό ύφος του κάστρου τροποποιήθηκε από το θρησκευτικό στοιχείο με επεκτάσεις χριστιανικών χώρων λατρείας, την ανέγερση του ναού του Χριστού και τη χρήση του Πύργου ως δεξαμενή νερού. Αντιθέτως οι κατοικίες διατήρησαν σε ικανοποιητικό βαθμό τα αρχικά τους χαρακτηριστικά, παρά την κατάρρευση των επάνω ορόφων, καθώς για οποιαδήποτε επέμβαση απαιτείται άδεια από την αρχαιολογική υπηρεσία. Σήμερα τα περισσότερα σπίτια αναπτύσσονται σε έναν με δύο ορόφους το πολύ και διαθέτουν υπόγεια που μοιάζουν με καταπακτές.
Το δεύτερο πέρασμα ανάμεσα στον πύργο και στο ανατολικό τμήμα της μεταγενέστερης οικιστικής ζώνης δημιουργήθηκε σε υψηλότερη στάθμη από τη «ρίμνη» και εξυπηρετούσε την πρόσβαση στους ορόφους αυτής της ζώνης, με ανάβαση σε
κεκλιμένο επίπεδο από το χώμα που βρισκόταν στη θέση της σημερινής σκάλας, απέναντι από την είσοδο του κάστρου. Το πέρασμα αυτό κατέληγε στη βόρεια πλευρά, σε σκάλα που κατέβαζε στο επίπεδο της «ρίμνης», ακριβώς πίσω από το ιερό της εκκλησίας του Χριστού, η οποία καταλαμβάνει τη βορειοδυτική γωνία του ελεύθερου χώρου του Κάστρου.
...τα κουρτινάκια κλέβουν πάντα τις εντυπώσεις!
Ψαραλυκή. - Μια ανάσα απέναντι η Πάρος!
Ψαραλυκή.
----------
Στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 η Αντίπαρος κατέστη δημοφιλής εναλλακτικός τουριστικός προορισμός Ευρωπαίων γυμνιστών για τις απόμακρες και αμμουδερές της παραλίες, ιδίως στο ευρέως γνωστό camping της, ενώ από τη δεκαετία του 1990 άρχισε να γνωρίζει σταδιακή ανάπτυξη λόγω και της εγγύτητάς της με την Πάρο, βελτιώνοντας τις υποδομές της ώστε να υποδεχτεί το αυξανόμενο κύμα των τουριστών...
Ψαραλυκή....ο μοναχικός γλάρος!
Απάντημα.(προστατευμένα,σκιερά και απάνεμα).
Σιφνέϊκο(ή Σιφνέϊκος Γιαλός).
Λήψη 2014-η περιοχή δυστυχώς είναι ανοιχτή στους βοριάδες και μόλις έστριψα προς τα εκεί,έφυγα με την όπισθεν!
Ψαραλυκή - Νυχτώνει σιγά-σιγά...
Η Αγία Μαρίνα.
Σε πετρόχτιστη εξέδρα,άπέναντι ακριβώς από το λιμάνι.Όλες οι εκκλησίες στο νησί παραμένουν κλειστές όταν δεν λειτουργούν οπότε και δύσκολα ανακαλύπτεις σε ποιόν Άγιο είναι αφιερωμένες καθώς στις Κυκλάδες δεν συνηθίζεται η χαρακτηριστική εικόνα πάνω από την είσοδο...
Το λιμανάκι λίγο πριν σκοτεινιάσει εντελώς.
Επιστροφή στην Πούντα της Πάρου.
Δρομολόγια εκτελούνται καθημερινά και από Παροικιά.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου