ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΓΚΟΤΣΗΣ - ΑΝ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ

Αν είχα μία θάλασσα δική μου
τα καράβια μου όλα
από αγάπης φλέβα θα ήταν καμωμένα

και οι ναύτες μου έφηβα παιδιά
για σάλτα γεννημένα
μες στου βοριά το φύσημα
με θάρρος να παλεύουνε
κύματα πυργωμένα...

Κι ύστερα ,
ανήμερα της εορτής των βράχων
λουλούδι της καρδιάς
στο στήθος ν΄ αποθέτουνε
ωραίων κοριτσιών
και στον παράμεσο αχτιδοβόλο
δαχτυλίδι
καθώς το πρώτο τους θα δίνουνε φιλί
στ΄ αφίλητα τους χείλη...

Κι ως που να γείρει ο ήλιος ο λαμπρός
στο κερασένιο δείλι
το Δι Ευχών να ακουστεί
στης πόρτας τ΄ αντικλείδι
κι ευθύς ν΄ ανοίγονται
οι θύρες οι κλειστές των κοριτσιών

που νείρονται στην άμμο ανθισμένα...

Νίκος Δημογκότσης