Χρόνια το ξέρω
στο σκοτεινό μου δάσος ανήκω,
φωσφορίζοντα άνθη χρησμένα
βήμα πετροπέρδικας υποκινούν,
όταν ο κόσμος εξατμίζεται
πάνω σε ένα αβυσσαλέο βλέμμα.
Ένας ήχος στεντόρειος άτρωτος
ο υπόκωφος της ροής του ποταμού μας...
μιάς χορδής που κλίθηκε
να ταλανίζεται από την κιθάρα τ’ ουρανού
ως την καρδιά μου...
Έτσι βυθίζομαι μουσικά
απ’ τα λευκά όρη τ’ουρανού μου
με βήμα αργό
στο φωτεινό άρωμα άνοιξης
σκοτεινής και σπάνιας
αντήχησης!!!
18/8/16
ΕΥΜΟΡΦΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου