Είναι σχεδόν ξημέρωμα και σας μιλάω από τον κήπο ενός ξενοδοχείου δίπλα στη θάλασσα, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία πού, οπουδήποτε. Θα μπορούσε να είναι ο κήπος του καθενός από μας. Ο ιδιοκτήτης, λοιπόν, του ξενοδοχείου είναι ένας αρχοντάνθρωπος με αυστηρή όψη, ογδόντα δύο χρονών, αλλά καλοστεκούμενος και ωραίος άντρας. Δεν εμφανίζεται καθόλου τη μέρα, με το ξενοδοχείο ασχολούνται τα παιδιά του και όλα δουλεύουν φάμπρικα, τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα (άμα θέλουν ας κάνουν κι αλλιώς, τον τρέμουν...μη σας πω κι εγώ έτσι αυστηρό που τον βλέπω).
Με το που πιάνει όμως το σκοτάδι και κάθε βράδυ έρχεται αργά, περιποιείται ένα συγκεκριμένο φυτό, κάθεται περίπου ένα μισάωρο δίπλα του και μετά φεύγει αθόρυβα. Αυτό γίνεται κάθε νύχτα και μένω να τον κοιτάζω από το μπαλκόνι, όπως ο σιωπηλός μάρτυρας στην ταινία του Χίτσκοκ. Απόψε δεν άντεξα και κατέβηκα, υποτίθεται ότι δεν είχα ύπνο και ήθελα να κάνω μία βόλτα.
" Όταν θες να μάθεις κάτι, να ρωτάς, όχι να κρυφοκοιτάζεις!'' μου πέταξε κατά πρόσωπο και συνέχισε με ένταση: '' Μου το έφερε δώρο η Ρεμπέκα...'' Άρχισε να μου μιλάει, λες και ήθελε κάπου να τα πει. Με τη φόρα που είχε πάρει έμαθα πως η Ρεμπέκα ήταν μια μελαχρινή μιλανέζα, με τα πιο όμορφα μάτια στον κόσμο και τους πιο ωραίους γλουτούς. Έμεινε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στο νησί πριν πολλά χρόνια και έζησαν μαζί τον πιο τρελό και τον πιο δυνατό -κάτω από τη μύτη όλων- έρωτα. Μου έλεγε ότι μαζί της έμαθε τι σημαίνει να πονάει το κορμί από πόθο, να καίγεσαι και να θες κι άλλο, να ψήνεσαι στον πυρετό και να παγώνεις μαζί, να διαλύεσαι και να σε συναρμολογεί μόνο αυτή και άλλα πολλά ανατριχιαστικά συναισθήματα(!)
''Δεν ήταν μόνο ή ομορφιά της. Και συ... καλή είσαι για παράδειγμα, αλλά δεν έχεις αυτό το " άλλο πράγμα" που είχε η Ρεμπέκα... Ήμουν έτοιμος να φύγω μαζί της στο πουθενά, όπου εκείνη μου έλεγε, τρελός και παλαβός. Όχι μόνο δεν ήξερα αν είχα παιδιά, αλλά δεν ήξερα ποιος ήμουν εγώ. Το μόνο που ήξερα σίγουρα ήταν πως δεν ήμουν κανείς χωρίς αυτή κοντά μου.
Κάποιο πρωί δεν τη βρήκα εδώ, είχε πάρει τα πράγματά της, δεν άφησε ούτε ένα μπιλιετάκι και εξαφανίστηκε. Δεν προσπάθησα ποτέ να τη βρω, αν θέλει, ας γυρίσει από μόνη της (τώρα τα λόγια του είχαν το πείσμα ενός πληγωμένου εφήβου). Μόνο με βασανίζει μήπως έκανα κάτι που την πείραξε...αυτό μόνο... Μου άφησε αυτό το φυτό, που αγαπούσε πολύ... Σαν ένα παιδί που σου άφησαν να το φροντίζεις μέχρι να γυρίσει η μάνα του...Ό,τι απόμεινε από κείνη. Κατάλαβες τώρα τι κάνω εδώ κάθε που νυχτώνει;''.
‘Καλά να πάθεις τώρα εσύ’ έλεγα μέσα μου, που μου θες και εξομολογήσεις νυχτερινές, πάρε την απόρριψή σου και μη μιλάς: ''καλή είσαι, αλλά όχι Ρεμπέκα!''). Ξαφνικά τη μίσησα, γιατί τον έκανε να πονά για πάντα. Μετά σκέφτηκα ότι η Ρεμπέκα μπορεί και να κουβαλά το δικό της φορτίο, ποιος ξέρει πώς ζει...Και ίσως να μην ήταν τελικά χαρούμενη με τον ελαφρώς άτσαλο και χοντροκομμένο ξενοδόχο...Χαλάλι σου όμως, Ρεμπέκα μου, τον έκανες να ζήσει, του 'δωσες να καταλάβει! Μέχρι να του πω οτιδήποτε,είχε χαθεί στο σκοτάδι.
Α, ρε φίλε μου, τι τα θες τι τα γυρεύεις: αυτά τα " τα άλλα πράγματα..." που είχε η Ρεμπέκα και καμιά άλλη είναι που σε ξεγελούν, νομίζοντας ότι είναι αληθινά. Ίσως και να είναι, ίσως να τα έχουμε ανάγκη, για να αναπνέουμε. Ζωή, τίποτα περισσότερο. Ήμουν ζαλισμένη. Το μυαλό κάνει παιχνίδια που θολώνουν κρίσεις, συνειδήσεις και παλεύεις με τα σκοτάδια. Γαμώτο, τι δε θα 'δινα να σου την έφερνα απόψε εδώ... Και συ και η μιλανέζα σου!
Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι μίλαγα σε μένα. Αυτή είναι η μαγκιά με τις ιστορίες των άλλων, νομίζεις ότι μιλάς γι'αυτούς και καταλήγεις να σε ψυχαναλύεις αλύπητα μέχρι τελικής πτώσης και δακρύων. Τελικά είμαστε όλοι συγγραφείς, γράφουμε υπέροχες ιστορίες από τη ζωή μας και γι’αυτή... Σε λίγο βγαίνει ο ήλιος... έχω και κάποιες από χρόνια μουδιασμένες ανατολές μέσα μου, είναι η ώρα τους θαρρώ σήμερα...
Όμως, ρε συ, Ρεμπέκα, παθιάρα μιλανέζα με τους ωραίους σου γλουτούς -μεταξύ μας τώρα- τον σκέφτεσαι καμιά φορά τα βράδια;
Ξημέρωσε...Πολύτιμο δώρο ό,τι ειπώθηκε απόψε σε τούτον τον κήπο. Αρχειοθετήθηκε στην ψυχή μου με σεβασμό και ευλάβεια ένας έρωτας, λίγο είναι αυτό;
(~_~)
ΑπάντησηΔιαγραφή