Σοφία Δ. Νινιού - Προσευχή τον Αύγουστο

Φωτογραφία - Σοφία Νινιού 

Μες στα σκοτάδια μου χαμένη
αναζητώ τη φλόγα
στου κεριού την άκρη

Νύχτες αγρύπνιας
κι οι θύρες πάντα ανοιχτές
με αγκαλιάζουν
Ο νους χαμηλώνει
Να σηκωθεί η ψυχή

Τρεμοσβήνει το καντήλι
Τρεμοπαίζει κι η καρδιά
που ακούει το «Ελέησον»

Τα μάτια στη σιγαλιά
αφήνονται ανήμπορα
δε βλέπουν γύρω
Μ’ αγγίζει η Αγάπη
το Φως με καθορίζει
κι ολονυκτίς
ο ουρανός ανοίγει

Οι φθόγγοι σπάνε
τα δάκρυα συναντάνε

Η εσθής ανασαίνει
ρόδων στάλες
στου λογισμού τις άκρες
στροβιλίζονται
μουσκεύουν το μυαλό

Της Χελιδόνας το φτερούγισμα
κόβει την αγωνία
σκίζει στα δυο το φόβο
Μήλο Χρυσό πετάγεται
στον κόρφο πάει και κάθεται
Χρυσός Χυμός ποτίζει
το διψασμένο στόμα
και λόγια, λόγια λαμπερά
ατέρμονα αναβλύζουν
Τα χέρια τείνω
να τα πλέξουν
«Ευχαριστώ» και «Δόξα Σοι»
Ισιώνω τη μιλιά μου
και Ύμνος βαθύς υψώνεται
Μέσα από την καρδιά μου

Αλαφρωμένη στέκομαι
μπροστά στη Νέα Μέρα
στον Ήλιο και στον Αύγουστο
ψάλλω την Καλημέρα